.
.
.
.
.
.
...ณ ทุ่งดอกไม้...
.
.
..." แล้วนี่ ทุกคนกลับกันได้รึยังล่ะ? มีงานอยู่อีกไม่ใช่หรอ ? " อีลเบิร์ตสงสัย...
.
.
..." อ๋อ ! งานนั่นน่ะ ผม กับคนอื่น ๆ ทำเสร็จหมดแล้วล่ะ ! " ท่านมอริอาตี้ย์ตอบ...
.
.
..." งั้นหรอ ? แต่กลับกันก่อนก็ได้นะ "...
.
.
..." งั้นก็ตามท่านพี่อัลเบิร์ตเลยละกัน "...
.
.
.
.
.
.
...ตัดมาที่รถไฟสายหนึ่ง...
.
.
..." ทุกคนพักอยู่ในห้องไปก่อนก็ได้นะ (: เดี๋ยวผมตามไปเอง " ต่อจากนี้ผมขอเรียกท่านมอริอาตี้ย์ว่า ท่านวิลเลี่ยมละกันนะครับ...
.
.
.
..." คุณฟาเดลครับ ไปกับผมหน่อยสิ " เสียงนุ่มเอ่ย...
.
.
..." ได้สิขอรับ ว่าแต่มีอะไรงั้นหรือ " ผมกับท่านวิลเลี่ยมเดินไปที่ห้องโต๊ะอาหาร พร้อมกับทานข้าวให้หมด...
.
.
...จากนั้นไม่นานผมกับท่านวิลเลี่ยมก็คุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาคนปกติ ก่อนจะมีชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาเดินมาที่โต๊ะของพวกเรา...
.
.
..." นี่คุณน่ะ ! ! " เสียงใหญ่ตะโกนดังลั่น หรือว่า ! ! ' เชอล็อค , โฮส์ม ' งั้นหรอ!?...
.
.
..." ผมขอนั่งโต๊ะนี่นะ ! " เสียงขอโฮส์มพูดออกมาอย่างไม่ลังเลเลย...
.
.
..." อืม.. นายคือคนที่เจอด้วยกันที่เรือNOARTIKสินะ ! ! " ชายผู้นี้มันอะไรกัน...
.
.
..." ถ้าจำไม่ผิดนายคือ 'วิลเลี่ยม เจมส์ มอริอาตี้ย์ ' น้องชายคนเล็กสุดของตระกูล...
.
.
..." ส่วนคุณก็.. ' ฟาเดล วิลเลี่ยม จอร์น ' คนรับจ้างของตระกูลมอริอาตี้ย์ "...
.
.
..." ว่าแต่ว่า.. ช่วงนี้มีข่าวฆาตกรรมที่ขุนนางเป็นกระทำบ่อยมาก ไม่ทราบว่าเป็นฝีมือของ ' ท่านมอริอาตี้ย์ ' ผู้นี้รึเปล่า ? " นี่มันคำถามจี้จุดนี่นา . . . โฮส์มต้องการทำอะไรกันแน่นะ . . . ....
.
.
..." ....
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
......ผมคงคิดว่า คุณควรถามจี้จุดคนอื่นแบบนี้บ่อย ๆ สินะครับ ถึงไขคดีง่ายขึ้นน่ะ(: "......
.
.
..." 555 ผมไม่คิดว่าคุณจะตอบแบบนี้นะ แต่ก็เอาเถอะ "...
.
.
..." Catch me if you can...
...' mr. Holmes ' "...
.
.
..." คุณคงอยากจะให้ผมพูดแบบนี้สินะครับ "...
.......
.......
...ในตอนนี้สีหน้าของโฮส์มดูตกใจ และหน้าตาแปลกไปมาก ๆ...
.......
.......
..." . ... . . . โธ่ ! ! นายก็พูดไป ! ! ชั้นก็แอบขนลุกกับคำพูดของนายนะเนี่ย ! ! " เหอะ ! จะเก็บกดได้ซักแค่ไหนกันเชียว...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...กรี๊ดดดดด — ! ! ! !...
.
.
..." เสียงอะไรน่ะ !! " ผมตกใจได้ซักพัก ทุกคนก็พากันวิ่งไปดู...
.
.
..." นี่.. เลียม ชั้นกับนายจะลองแข่งกันดูมั้ยล่ะ ? ว่าใครจะไขคดีได้ก่อนกัน " มั่นหน้ามากสินะ ถึงมาท้าท่านวิลเลี่ยมแบบนี้...
.
.
..." ผมว่ามันอาจจะไม่ค่อยดี— "...
.
.
..." นั่นมันอะไรน่ะ!! วัตสันต์ ! " เห.. ท่านวัตสันต์ผู้นั้น ทำไมมีเลือดเปื้อนที่เสื่อล่ะ...
.
.
..." ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะ! คือตอนนั้นผมไปห้องน้ำแล้วผมไปชนกับใครบ้างคนเท่านั้นเอง " เสียงวัตสันต์พูด...
.
.
..." ถ้ายังไงด็ยังไม่มีใครปักใจเชื่อหรอกนะ! " เสียงทหารนายหนึ่งพูด...
.
.
..." เรื่องนี้เดี๋ยวให้พวกผมทำเองดีกว่านะ ! " เสียงตำรวจที่มาพร้อมกับโฮส์มพูด...
.
.
..." หรือว่าคุณคือ คนคนนั้นน่ะ " เสียวทหารนายหนึ่งกล่างถาม...
.
.
..." ใช่สิ ชั้น เชอร์ล็อค โฮส์ม คนนั้นนั่นแหละ " เสียงโฮส์มตอบ...
.
.
..." แล้วท่านจะทำมั้ยล่ะครับ ท่านมอริอาตี้ย์ " ผมถามท่านวิลเลี่ยมออกไป...
.
.
..." เพื่อปกป้องคนบริสุทธิ์ . . . ผมจะทำก็ได้ " ท่านวิลเลี่ยม ช่างเป็นคนที่ดีจริง ๆ...
.
.
..." เท่าที่ผมเห็น รอยเท้าเปื้อนโคลนนี่น่ะ คนร้ายน่าจะใส่ประมาณเบอร์ 40 "...
.
.
..." แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าร้องเท้านั้นมีโคลน " เสียงตำรวจที่มากับโฮส์มถาม...
.
.
..." นายลองดูรองของอาจารย์สิ " โฮส์มตอบ...
.
.
..." พอดีในเมืองฝนตกน่ะครับ " เสียงวิลเลี่ยมพูดออกไป...
.
.
..." ดูเหมือนว่าผู้ตายจะเป็นพ่อค้าขายเครื่องเพชรนะครับเนี่ย " เสียงวิลเลี่ยมเอ่ย...
.
.
..." แล้วดูแผลที่คอ น่าจะให้มีดในการฆ่า สงสัยว่าเรื่องนี้จะเป็น.. "...
.
.
..." เหตุฆาตกรรมในรถไฟ ซะแล้วล่ะ " โฮส์มและวิลเลี่ยมพูดพร้อมกัน...
.
.
..." ( อะไรกัน เหมือนมีโฮส์มอยู่สองคนเลย )"ความคิดของตำรวจที่มากับโฮส์ม...
.
.
..." ดูจากแก้วที่ผู้ตายดื่ม มีกลิ่นสารของยากล่อมประสาทผสมอยู่ ลองดมดูสิครับ " ท่านวิลเลี่ยมนี่ น่าเชิดชูจริง ๆ ไม่คิดว่าจะเก่งขนาดนี้...
.
.
..." จ..จริงด้วย " เสียงตำรวจกล่าว...
.
.
..." ดูลักษณะการตายแล้วเนี่ย ผู้ร้ายน่าจะวางยาแล้วเข้ามาเอาเพชร " วิลเลี่ยมอธิบาย...
.
.
..." แต่ยานอนหลับก็ยังไม่สำเร็จผล เมื่อผู้ร้ายรู้ตัวก็พลั้งมือใช้มีดปาดคอผู้ตายไปโดนเส้นเลือดใหญ่ " โฮส์มอธิบาย...
.
.
..." ทำให้ผู้ร้ายลืมเป้าหมายแล้ววิ่งหนีไปที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ไปชนคุณวัตสันต์เข้า " ท่านวิลเลี่ยมอธิบายต่อ...
.
.
..." สันนิษฐานได้ว่าผู้ร้ายอาจจะเป็นพนักงานในรถไฟแห่งนี้ .. งั้นแยกย้ายกันก่อนดีกว่า" โฮส์มพูดต่อ...
.
.
..." นี่ครับท่านมอริอาตี้ย์ " พนักงานคนหนึ่งถือรายชื่อพนักงานในรถไฟทุกคน มาให้ท่านวิลเลี่ยมดู...
.
.
..." อืม.. ขอบคุณมากนะครับ " ท่านวิลเลี่ยมกล่าวขอบคุณพนักงาน จากนั้นพนักงานก็เอารายชื่อไปให้โฮส์ม...
.
.
..." คุณฟาเดลครับ "...
.
.
..." ครับท่านมอริอาตี้ย์? "...
.
.
..." ถ้าคุณสังเกตพนักงานแต่ละคนดี ๆ นะครับ ทุกคนจะมีชื่อประจำที่ถุงมือด้วย เพราะฉะนั้นหากคนร้ายจะทิ้งอะไรไปก็คงจะไม่ทิ้งถุงมือที่เปื้อนเลือดไปแน่ ๆ "...
.
.
..." ครับ "...
.
.
..." งั้น.. คุณฟาเดลคิดว่ารอยเท้าที่เยอะมาก ๆ ในรถไฟแห่งนี้ จะเป็นส่วนช่วยให้ไขคดีได้ง่ายขึ้นรึเปล่าครับ? "...
.
.
..." ผมว่าก็ไม่นะ "...
.
.
..." งั้นถ้าตอนนี้คุณโฮส์มจะเรียกพนักงานทั้งหมดบนรถไฟมาเรียกดูมั้ยครับ? "...
.
.
..." น่าจะนะครับ " อยู่ดี ๆ เกมก็วาร์ปผมกับคุณวิลเลี่ยมไปที่ที่โฮส์มนัดกับพนักงานไว้...
.
.
..." ใครใส่ร้องเท้าเบอร์ 40 คนนั้นก้าวออกมา " เสียงโฮส์มสั่ง...
.
.
..." ชั้นขอดูถุงมือของทั้งสองคนด้วย " เสียงโฮส์มสั่ง...
.
.
..." อีกคนนึงสะอาดดี.. แล้วแกล่ะ! "...
.
.
...พนักงานคนนั้นก็คงกำมืออยู่...
.
.
..." คุณพนักงานครับ " เสียงท่ายวิลเลี่ยม...
.
.
..." แบมือเถอะนะ " ออร่าสีดำน่ากลัวเหมือนปีศาจที่จะอาละวาดตอนไหนได้ก็ไม่รู้ จนพนักงานผู้นั้นยอมแบมือ...
.
.
..." เลือด!! เลือดจริง ๆ ด้วย!! ขอโทษนะครับคุณวัตสันต์ พวกผมเข้าใจผิดเอง " ทหารปล่อยตัวคุณวัตสันต์ทันที...
.
.
..." แต่เลือดนี้น่ะ ผมเจออุบัติเหตุตอนทำงานอยู่ไงล่ะ นี่ไง " พนักงานคนนนั้นรีบถอดถุงมือออกมาให้ดู...
.
.
..." แต่กระผมคิดว่า.. " เสียงท่านวิลเลี่ยมกล่าว...
.
.
..." เลือดนั้นคงไม่กระเซ็นไปจนถึงแว่นตาสินะขอรับ(: "...
.
.
..." ซุซุกิ ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ "เสียงพนักงานคนหนึ่งพูดออกมา...
.
.
..." อย่ามาทำตัวเป็นพ่อผมหน่อยเลย " ซุซุกิถูกจับแล้งเดินจากไป...
.
.
..." เฮ้อ~ ผมคิดว่าอาจารย์จะฉลาดกว่าผมซะแล้วสิท่า ผมแพ้ยับเยินเลย " เสียงโฮส์มบอก...
.
.
..." แต่คุณฟาเดลครับ รู้รึเปล่าว่าจริง ๆ เลือดน่ะเป็นเลือดของผมเอง "เสียงท่ายวิลเลี่ยมพูด...
.
.
..." เอ๊ะ?? หรือว่า.. "...
.
.
..." ใช่ครับ เมื่อกระผมยังหาผู้ร้ายไม่เจอ จำใจต้องใช้เลือดของตัวเอง แปะไว้ที่ใดที่หนึ่งในตัวของพนักงานทุกคนยังไงล่ะ.. "...
.
.
.
.
.
.
...ตัดไปที่คฤหาสน์ตระกูลมอริอาตี้ย์...
.
.
.
.
.
.
...โปรดติดตามชมตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ONE DAY OF THE P. | F2
555 ลืมเนื้อหาหลักแล้ววว มันแบบ. . . . ขาดตกเยอะมากๆ
2021-03-06
1