จุดเริ่มต้นครั้งที่ 2

ณ

พระราชวังที่มีงานดูตัวว่าที่แฟนเอ้ยราชินีในอนาคตของเจ้าชายที่แสนดี (ตรงไหน) ฉันได้ก้าวลงจากรถยนต์คันงามของอีตาองค์ชายนั่นที่ดูยังไงๆ ก็รู้ว่าราชาเป็นคนส่งมาโดยใช้นามขององค์ชายนั่น

“พร้อมนะคะคุณหนู” มีอาร์บอกกับฉัน เธอมีสีหน้าเป็นกังวลมากกว่าชั้น 10 เท่าเห็นจะได้

“พร้อมแล้ว ไปกันเถอะ”

ฉันและมีอาร์ได้เดินเข้าไปในส่วนของวัง มันได้ถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้และของตกแต่งมากมาย เนื่องจากเป็นงานที่ค่อนข้างสำคัญจึงมีแขกมากมายที่จะต้องมางานนี้ให้ได้ ทั้งเพื่อเอาหน้าและเพื่อผูกมิตรสำหรับการค้าในอนาคต

“ฟุ่มเฟือยดีจังนะ” ฉันเห็นของพวกนี้ก็อดแซะไม่ได้

“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทั้งหลาย ขอบคุณที่มางานอันแสนสำคัญของลูกชายเรา ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับงานนี้ เอาล่ะข้าขอเชิญ หญิงทั้งสองที่จะมาเป็นคู่ครองของลูกชายเราในอนาคต คาเธีย เอราลา และ โอลิเวีย เฮสเปอร์ ”

“คุณหนูคะ ไปกันค่ะ” มีอาร์เรียกฉัน

ฉันและมีอาร์ได้เดินไปที่ส่วนกลางของงานหน้าที่นั่งของราชาและราชินี ถัดไปเป็นองค์ชายจอมหยิ่งที่กำลังมองโอลิเวียอย่างไม่วางตาทำให้พระราชาต้องกระอมไอเรียกสติ เหอะ คนผีทะเลเอ้ย

“บอกนามของเจ้าพร้อมปนิธานให้ทุกคนฟังสิ”

“ข้า โอลิเวียร์ เฮสเปอร์ สิ่งที่ข้าต้องการคือได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องค่ะ” โอลิเวียร์พูดจบพร้อมยิ้มอย่างเขินอาย

“ดีมาก” ราชากล่าว

“ข้า คาเธีย เอลารา สิ่งที่ข้าตองการงั้นหรอ...”

ก่อนตายข้าดันไปตอบว่ามีชีวิตอย่างสงบสุขไปวันๆ ทำให้คะแนนตกฮวบงั้นตอนนี้เอาเป็น...

“สิ่งที่ข้าต้องการคือการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความสุขไม่ว่าจะต้องทำอย่างไรก็ตาม”

หลังพูดจบทุกและราชาก็ตบมือให้ฉัน

“ดีมากที่เจ้านึกความสุขส่วนตัวและส่วนรวมเพราะคนเรามักจะเผลอลืมสิ่งๆ นี้ไปเสมอ”

“ขอบพระทัยเพคะ” หึๆๆ ครั้งนี้ฉันชนะ

“จบพิธีกล่าวปนิธานแล้วขอให้พวกเจ้าทั้งสองเชิญไปสนุกกับงานได้”

“ขอบพระทัยเพคะ” ฉันและโอลิเวียร์ พูดพร้อมกัน

เห้ออออ ในที่สุดก็รอดมากจนได้สินะ ฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ไปหาของกินแก้เครียดดีกว่า

“อ่ะ เอ่อ...” ยัยโอลิเวียร์เดิมเข้ามาหาฉัน เหมือนจะต้องการทักทายเลยแหะ

“มีอะไรรึป่าวคะ?” ฉันเอ่ยถามเธอก่อนเพราะทนความเก้ๆกังนี้ต่อไปไม่ไหว

“คะ คือว่า ฉันชื่อโอลิเวียร์ เฮสเปอร์นะคะ”

“...” อันนี้ใครๆ ก็ต้องรู้อยู่แล้วมั้ยนะ ยัยนี่จะมาบอกทำไม

“คือฉันอยากจะสนิทกับคุณน่ะค่ะ เพราะว่าฉันมาคนเดียวไม่มีเพื่อนเลย เลยอยากทำความรู้จักกับคุณเอาไว้ก่อนน่ะค่ะ”

“อ่าค่ะ สวัสดีค่ะคุณเฮสเปอร์”

“เรียกโอลิเวียร์ก็ได้นะคะ”

“ค่ะ”

“ถ้างั้นฉันขอเรียกคุณว่าคาเธียเช่นกันนะคะ”

“ตามใจค่ะและฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ มีอาร์รอฉันอยู่” หลังจากฉันพูดจบก็รีบเดินหนีทิ้งยัยนั่นไว้คนเดียวเลยเพราะว่าฉันน่ะยังมีภารกิจที่จะต้องตามหาเจ้าชายบ้านั่นอยู่ ชั่งของกินไปก่อนแล้วกัน…

“เห้อ...คนบ้าอะไรหาตัวจับยากชะมัดเลย เมื่อยขาหมดแล้วนะ!!” ฉันบ่นหลังจากที่เดินกาเจ้าชายนั่นอยู่นานสองนาน ตอนนี้ฉันถอดใจแล้วล่ะ ขอนั่งพักที่ริมระเบียงอันแสนสงบนี่ดีกว่า วิวก็สวย บรรยากาศก็ดี

“มาทำอะไรตรงนี้ครับคุณผู้หญิง”

“เอ๊ะ!!? ใครคะ”

“สวัสดีครับ ผมเอมไพร์ อีไลน่าครับ” เขาพูดพร้อมยื่นแก้มไวน์ให้ฉัน

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“น่าเสียใจนะครับที่หญิงสาวที่งดงามอย่างคุณปฏิเสธไวน์จากผม”

“...”

“ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ?”

“ไม่รู้จักฉันจริงๆ หรอคะ”

“55555 นี่คุณดังขนาดที่ใครๆ ต้องรู้จักเลยหรอครับ ชักน่าสนใจแล้วสิ” เข้าพูดพร้อมเดินเข้ามาใกลฉันมากขึ้น

“เปล่าค่ะ แต่ฉันคือหนึ่งในสองของคนที่พึ่งกล่าวคำปนิธานไปน่ะค่ะ เลยคิดว่าคุณน่าจะรู้ว่าฉันเป็นใคร”

“ว้าว คุณคือคนขององค์ชายนี่เอง” เขาพูดและก้าวเข้ามาหาฉันอีก

“ถ้าทราบแล้วก็ช่วยกรุณาออกไปด้วยค่ะ”