เจอครั้งที่ 1 เรียก “บังเอิญ”

สนามบินนานาชาติแห่งหนึ่ง

“สายแล้วๆ นิดหน่อยเดี๋ยวเราจะตกเครื่องน่ะ รีบวิ่งเข้า” เสียงชมพูเพื่อนฉันที่คอยเร่งให้เราสองคนรีบวิ่งให้ทันขึ้นเครื่อง เนื่องจากนาฬิกาฉันไม่ปลุก ยังดีที่ได้ยัยชมพูโทรมาไม่งั้นโดนพี่ที่ฝึกงานด่าเละ

“ตึกๆ ตึกๆ” เสียงวิ่ง

“ปึก…ตุบ !! ขอโทษด้วยค่ะขอโทษ ฉันไม่ทันระวังไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมค่ะ!?” คนที่ฉันวิ่งชนกระเป๋าเอกสารที่อยู่ในมือตอนนี้ร่วงลงไปกับพื้น เค้าเลยก้มลงเพื่อจะเก็บมัน ฉันเห็นดังนั้นจึงรีบช่วยเค้าเก็บ

“ไม่เป็นไรครับ…ต่อไประวังหน่อยจะได้ไม่เสียเวลาคนอื่นเค้า และถ้ามีมารยาทกว่านี้ก็ไม่ควรวิ่งในที่สาธารณะจนทำให้เกิดอุบัติเหตุแบบเมื่อกี้ขึ้นอีกนะครับ” เค้าตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย เหอะๆไม่โกรธแต่มีอารม์จิกกัด ไหนดูหน้าหน่อยซิหน้าแบบไหนถึง กัดเจ็บซะด้วย

“อะ…อ่อ ค่ะขอโทษอีกครั้ง ต่อไปฉันจะระวังกว่านี้”คุณพระ!!! หล่อมากกก

“ตึกตักๆ ตึกตักๆ” เสียงใจฉันเต้นไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน อยากได้เป็นสามีในอนาคตจะได้ไหมน่ะ ตอนนี้จินตนาการไปไกลมากแล้ว ใบหน้าเค้าขาวใสดูดีพอๆกับผู้หญิง จมูกโด่งได้รูป ตาคมคิ้วหนาพอมองใกล้ๆอีกนิดขนตาเค้ายาวงอนด้วย อร๊ายยยย!!! อยากได้ๆๆๆ

“ขอโทษนะค่ะ เอออออ…คุณมีแฟนหรือยัง?”ปากไวมากฉันถามไปได้ เค้าเก็บของเสร็จแล้วลุกขึ้นยืน โหห…ใส่สูทสูงยาวเข่าดี น่าจะสักประมาณ 187 ซม.ไอนั่นต้องดีตามด้วยแน่ ฮ่าๆๆ ลามกคิดอะไร เทียบกับแล้วฉันเสาไฟฟ้ากับหลักกิโลชัดๆ แง่งๆ

“ยังครับ ว่าแต่คุณไม่รีบแล้วหรอ?”เค้าตอบแล้วมองหน้าฉันที่ตอนนี้เพิ่งลุกขึ้นยืนข้างๆเค้า จริงๆด้วยฉันเป็นแค่หลักกิโลฝันสูงจะไปยืนเทียบเสาไฟได้ยังไงกัน คิดแล้วเศร้า แต่เอ๊ะ!! เค้าบอกไม่มีแฟนงั้นก็โสด หึหึ เสร็จฉัน

“งั้นฉันขอช่องทางการติดต่อได้ไหมค่ะ คุณเป็นเหมือนรักแรกพบขอฉัน จะยินดีไหมถ้าเรามาคบกัน :)”ฉันยิ้มแล้วมองเค้าตาปริบๆ ยัยชมพูที่ยืนข้างๆดึงเสื้อฉันยึกๆ

“จะขึ้นเครื่องไหม ได้เวลาแล้วตกเครื่องแล้วซวยนะแกยัยนิดหน่อย มัวแอ๊วผู้ชายอยู่นั่นแหละไปๆ ได้แล้ว”ชมพูเดินเข้ามาดึงฉันที่ยืนทำภารกิจพิชิตใจรักแรกอยู่

“เดี๋ยวซิฉันยังไม่ได้เบอร์เค้าเลย มีเวลาอยู่ไม่ใช่หรอ งั้นคุณคะ อะ…อ้าวววรักแรกฉันหายไปไหนแล้ววววว” หันมาอีกทีเค้าหายไปแล้ว หายไปเลย

“ฮือๆ ฮือๆ ชมพูรักแรกฉันหายไปแล้วเพราะแกคนเดียวเลย หึยยย”ฉันแสร้งร้องอย่างไม่สบอารม์ ที่ตอนนี้เป้าหมายหายอย่างลอยนวล

“เอาน่า เดี๋ยวแกก็เจอคนใหม่รักแรกแกมีเยอะมาก เห็นใครปุ๊บเป็นรักแรกทุกคน ฮ่าๆ” ชมพูพูดหยอกฉัน เหอะมันพูดเรื่องจริงทั้งนั้น ฉันเป็นประเภทเห็นคนหล่อเป็นต้องวิ่งเข้าใส่

“เหอะ เอาเถอะถ้ามีวาสนาคงได้เจอกันอีกใครจะไปรู้ ใช่ไหม” พูดไปนั่น ฉันไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่เรื่องพวกนี้

“ประกาศครั้งที่1เที่ยวบินที่จะไป……… กำลังจะออกเดินทาง ขอให้ท่านผู้โดยสารรีบขึ้นเครื่อง ขอบคุณค่ะ” เสียงประกาศจากสนามบิน

“ซวยแล้ว!! เครื่องเรานี่หน่า วิ่งๆชมพูวิ่ง”ฉันกับชมพูรีบวิ่งไปขึ้นเครื่องเพื่อไปยังงานสัมมนาของบริษัท ที่เค้าส่งฉันกับชมพูมาเป็นตัวแทน เกือบแล้วๆ มัวแต่บ้าผู้ชายจนลืมงานเห้อออ!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***