EP1

หลายรุ่นแล้วที่ตระกูลของฉันรับใช้ชาติ ฉันชื่อ เซช เบอร์ลิเออร์ ตระกูลฉันเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในด้านการต่อสู้ ไม่ว่าไครที่ได้ยินชื่อของตระกูลฉันก็จะรู้ถึงความสามารถแล้ว ในที่สุดก็ถึงเวลาฉันจะได้ทำหน้าที่ของการรับใช้ชาติบ้าง ที่ฉันได้มายืนอยู่ตรงนี้เพราะฉันชอบที่เห็นคนในตระกูลถวายตนเองเพื่อประชาชนคนส่วนมาก ก้าวข้ามความเป็นไปไม่ได้ของพ่อ ที่ไม่ศรัทธาในทหารหญิง และแล้ววันหนึ่งฉันพิสูจน์ตัวเองจนสำเร็จ แต่พ่อของฉันกลับไม่ทันเห็นมันซะงั้น พ่อของฉันได้เสียชีวิตลงก่อนที่ฉันจะได้เลื่อนขั้นเป็นผู้บังคับบัญชาการทหารอากาศ ถึงแม้ท่านจะไม่อยู่ดูฉันแต่ไม่ว่ายังไงก็ตามฉันเชื่อมั่นเสมอว่าพ่อของฉันกำลังมองฉันอยู่บนนั้นแน่ๆ

เซช เสียงเรียกชื่อฉันดังขึ้น ขณะที่ฉันกำลังออกกำลังกายในโรงฝึกของพลทหาร เจ้าของเสียงวิ่งมาหาฉันด้วยความกระตือรือร้น เป็นเสียงของเพื่อนฉันที่ทำงานร่วมกันมา 5 ปีเต็ม ฉันนับถือเธอนับถือความสามารถของเธอและนับถือเธอเป็นเพื่อนของฉันอย่างเต็มที่ ฉันเชื่อใจเธอที่สุด เธอวิ่งมาพร้อมขวดน้ำที่อยู่ในมือ แล้วโยนมาทางฉัน คลินใจเย็นๆไม่ต้องวิ่งมาขนาดนั้น ฉันรับขวดน้ำเสร็จฉันก็หันไปบอกกับเธอว่าไม่ต้องรีบขนาดนั้นเดี๋ยวก็หกล้มหรอก ฉันบอกด้วยความเป็นห่วง ฉันยอมรับว่า คลิน สวยจริงๆ ส่วนตัวว่าแค่เดินเข้ามาโรงฝึกผู้ชายก็ มองกันตรึม หลังจากนั้นเธอถามฉันว่าเราน่าจะไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ฉันยังไม่ทันตอบเสียงเอะอะโวยวายก็เกิดขึ้นข้างหน้าโรงยิม ฉันกับคลิน หันไปมองต้นกำเนิดเสียง เห้ออ คลินถอนหายใจดังเมื่อเห็นเจ้าของเสียง เขาคือแม็ค อยู่ยศเดียวกับฉันแต่เขาสังกัดอยู่ทหารบก เขามักท้าดวนฉันอยู่เสมอ ดวนนี่หมายถึงว่าสู้ 1 ต่อ 1 ก็แน่ล่ะเราเป็นทหารรุ่นเดียวกันก่อนที่เราจะแยกมาเป็นผู้บังคับบัญชาการซะอีก แต่ที่ดีกว่าแม็กก็คือฉันเป็นผู้บังคับบัญชาการก่อนเขา 1 ปี อยู่ๆเขาก็ทำหน้าตาเหมือนไม่พอใจที่ฉันได้ขึ้นเป็นผู้บังคับบัญชาการซะงั้น เซช แม็กเจ้าของเสียงเรียกชื่อชั้นดังลั่นทั่วโรงยิม วันนี้ฉันจะล้มเธอให้ได้ พร้อมกับเอามือขวาทุกที่อกไป 1 ที ดูมั่นใจซะเหลือเกินนะ ฉันตอบกลับเขาไปพร้อมส่งยิ้มเบาๆ เราทั้งสองไปพื้นที่ที่กว้างพอที่จะสามารถสู้กันได้ การต่อสู้นี้มีกฏอยู่ 2 ข้อคือ 1 ห้ามหักกระดูก และ 2 จะไม่ทำให้ใครตายทั้งนั้น บาดเจ็บเบาๆไม่ว่ากัน ฉันกลับแม็คตั้งกาดพร้อมที่จะสู้ ส่วนผู้รับชมก็จะเป็นคลิน แล้วทหารพลฝึกใหม่ คลิน เริ่มนับถอยหลัง 3 2 1 จากนั้นฉันกับแม็ก เราทั้งคู่ก็กระโจนใส่กัน ฉันกับเขาถึงจะอยู่รุ่นเดียวกันแต่ฉันก็เก่งกว่าเขาเพราะว่าปู่ของฉันสอนฉันมาก่อนหน้าที่ฉันจะมาเป็นทหารซะอีก แม็คโจมตีด้วยการเอาขาฟาดมาที่หัวแต่ฉันหลบการโจมตีด้วยการถอยหลังหนึ่งก้าวเอนตัวไปข้างหลังนั่งใส่ขาข้างเดียวของแม็กที่อยู่บนพื้นทำให้เขาล้มลง ฉันใช้จังหวะที่เขาล้มลงวิ่งเข้าไปล๊อกตัวจากด้านหลัง ฉันแพ้ไม่ได้ พ่อของฉันกำลังดูฉันอยู่ถ้าเกิดเราแพ้หมอนี่ขึ้นมา พ่อของฉันคนขับแย่เลยสิ แต่น่าเสียดายที่พ่อของฉันไม่มีศรัทธาในทหารหญิง ทันใดที่ฉันยืนใบสอบทหารผ่านฉันเอาไปให้พ่อของฉันดู ท่านไม่แม้กระทั่งหยิบใบนั้นขึ้นมาดู ฉันมองหน้าท่านแล้วก็เดินจากไป ได้แต่ภาวนาว่าท่านจะเข้าใจ ก่อนที่ฉันจะเป็นผู้บังคับบัญชาการไม่กี่เดือนพ่อของฉันก็ได้แพ้ให้กับโรคมะเร็งแล้วก็เสียไปในที่สุด พอผ่านวันที่ฉันได้รับตำแหน่งนี้ ฉันยืนอยู่หน้าหลุมศพพ่อของฉันแล้วพูดขึ้นมาจากใจว่า หนูมั่นใจเลยเขาว่าหนูจะทำหน้าที่นี้ให้ได้เท่าท่าน ทำให้ท่านยอมรับในตัวหนูถึงแม้ว่าท่านจะไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วก็ตาม ฉันได้แต่ร้องไห้ออกมาเบาๆเพราะกลัวว่าพ่อจะเห็นความอ่อนแอของฉันเพราะฉะนั้นฉันจะไม่แพ้เด็ดขาด ฉันจะไม่แพ้หมอนี่เด็ดขาดไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สุดท้ายฉันก็ชนะแม็กตามเคย ถึงแล้วผลจะออกมายังไงก็ตามเราต้องคู่ก็เป็นเพื่อนกันเสมอ หลังจากการจบการประลองไปแล้วแล้วทั้งคู่ก็จับมือแยกย้ายกัน

ในวันถัดมาในขณะที่ฉันถูกเรียกไปยังห้องผู้บัชชากาาการสูงสุดฉันก็ได้ยินเสียงของ คลิน พูดขึ้นว่า นี่งานใหญ่เลยนะเห็นว่าเจ้าของยาเสพติดรายใหญ่กลับมาเคลื่อนไหวอีกแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะพยายามจับตัวเขามากแค่ไหน เขากลับยิ่งห่างไกลเรามากขึ้นเท่านั้นฉันก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม เอาน่ะครั้งนี้มีเราอยู่ต้องทำได้แน่ฉันตอบคลิน กลับไปพร้อมยิ้มให้กับเธออย่างสดใส ขออนุญาตค่ะฉันพูดขึ้นพร้อมกับเคาะประตูข้างหน้า มาสายนะ เสียงของผู้บัญชาการสูงสุดพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้ามาที่พวกเราสองคน ฉันจึงตอบกลับไปว่าขออภัยค่ะดิฉันตื่นสายนิดหน่อย พร้อมทำความเคารพ ช่างเถอะพวกคุณสองคนรู้เรื่องเกี่ยวกับพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่เริ่มเคลื่อนไหวแล้วใช่ไหมผมอยากให้พวกคุณเข้าไปสืบหาข้อมูลก่อนรวบรวมหลักฐานไม่เช่นนั้นเราจะพลาดอีกตามเคย ผู้บัญชาการสูงสุดเสียงแข็ง พวกเราสองคนไม่มีทางพลาด คลิน ตอบกลับไปด้วยความมั่นใจสายตาที่ดุดันและทำความเคารพ ผมเชื่อใจพวกคุณเพราะผลงานที่ผ่านมาผมชื่นชมมาก ก็คุณจะเริ่มงานได้เมื่อไหร่ วันนี้ค่ะ ฉันตอบ ทำเอาผู้บัญชาการสูงสุดถึงกับต้องเหลือกตามองมาที่ฉัน แน่นอนล่ะฉันรู้เรื่องพวกนี้มาสักพักแล้วเมื่อฉันก็ได้สืบค้นที่อยู่ของพวกมันมาก่อนหน้านี้ด้วย ฉันมั่นใจว่าผู้บังคับบัญชาการสูงสุดจะให้ฉันทำหน้าที่นี้อย่างแน่นอน ก็ดี ผู้บังคับบัญชาการตอบกลับมาและยิ้ม ก่อนจะพูดอีกครั้งว่า พวกคุณกลับไปได้แล้ว เราทั้งคู่ทำความเคารพและเดินออกจากห้อง

หน้าโกดังแห่งหนึ่งใกล้ๆท่าเรือ พวกเราทั้งคู่ได้ซุ่มอยู่บนโกดังรอดูความเคลื่อนไหวของหัวหน้าแก๊ง ก่อนคลิน จะมองไปเห็นหอควบคุมเครน แล้วพูดขึ้นว่า มันเป็นจุดที่ซุ่มดูที่ชัดเจนกว่าตรงนี้ซะอีก ฉันเห็นด้วยกับเธอพยักหัว แล้วพวกเราก็เริ่มเดินทางไปที่หอควบคุมเครน ยังไม่ทันได้ถึงหอควบคุมเครน หยุดพวกแกเป็นใคร เสียงชายหาวดังมาจากข้างหลังพวกเราสองคน กลึก เสียงชักแม็กตามมา พวกเราสองคนหยุดเดินแล้วหันกลับไป เห็นผู้ชาย 2 คนกำลังถืออาวุธ m 4 a 1 แค่สองคนมันไม่ยากสำหรับพวกเราหรอก ฉันหันหน้าไปมองคลิน และพยักหัวเบาๆก่อนที่ฉันจะวิ่งเข้าหาชายคนนั้น และให้คลิน จัดการกับผู้ชายอีกคนฉันเชื่อฝีมือเธอมาก ทันใดนั้นเสียงหักคอดังขึ้นฉันหักคอเขายึดอาวุธมา พร้อมลุกขึ้นหันมองไปทางเพื่อนฉันอีกคน ฉันหยุดนิ่งไปสักพักไม่เกินวินาทีด้วยซ้ำ คลินจ่อปืนมาที่ชั้นพร้อมยิงเข้าแสกกลางท้อง ฉันล้มลงไปพร้อมเอามือซ้ายกดที่บาดแผลเพื่อห้ามเลือด ฉันเงยน่ามองด้วยความสงสัยพร้อมกับเสียงหอบที่กำลังค่อยๆจางหายไปทีละนิดของฉัน เเละคลิน ก็พูดขึ้นว่า"แกมันควรตายแล้วนานแล้ว "

___________________________________

สวัสดีค่ะทุกคน เป็นยังไงบ้างคะก็ตัดจบแบบซีรีย์เกาหลี

ทุกคนเนี่ยจะให้การสนับสนุนนิยายเรื่องนี้นะคะผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะเพราะว่าก็เพิ่งเริ่มแต่งค่ะ ถ้าเราคาดว่าถ้านิยายได้รับผลตอบแทนดีหมายถึงความนิยมล้นหลามทางเราก็จะทำเป็นมังงะเพื่อให้ทุกคนได้เห็นภาพพจน์ของนิยายเรื่องนี้มากขึ้นนะคะ ฝากสนับสนุนด้วยนะคะ PVK

เซช ของเราผมสีดำนะคะ ส่วนอีคนนั้นจะเป็นใครก็ติดตามผลงานไปนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***