ขอคุยกับน้องสักวัน

ชินโตะตื่นได้แล้ว" "มีไรครับ วันนี้วันหยุดนะ"

"ก็จะพาไปเที่ยวไง จำไม่ได้หรอที่พี่บอกเมื่อวาน"

"เดี๋ยวผมกำลังไป" {หลังจากทำทุกอยากเสร็จ}

"ชินโตะรองกินนี่สิ" "ก็อร่อย" "ไม่คิดจะชมอะไรพี่บ้างหรอ" "พี่น่ะ ทำอาหารอร่อยเท่าคุณแม่เลยละ"

"....." " ทำไมอยู่ๆ พี่ร้องไห้เนี่ย" "ขอบ...คุณนะ..ที่พูดแบ..บนั้น" ~~"เอ๊ะ ฝนตก" "น้องว่าไงนะ"

"เอาไงดีละที่ที่พี่จะพาน้องไปอยู่กลางแจ้งด้วย"

"เอ๊ะ แต่ไม่เป็นไรไปเดินห้างแทนก็ได้" "ผมได้หมดครับ" "นั้นไปกัน" /ที่ห้าง/"พี่ขอตัวไปซื้อของก่อนนะ รอตรงนี้ห้ามไปไหน" "คร้าบบบ" [ชินโตะคุงสุดน่ารัก ของฉัน]"เอ๊ะ พี่หิยาเมะนิ" "ชินโตะคุงไปร้านกาแฟด้วยกันมั้ย" "แต่ว่า..." "แค่แปบเดียวเท่านั้นแหละ" "ก็ได้ครับ" "อยากกินอะไรเดี๋ยวพี่จะจ่ายให้หมดเลย" "จริงหรอครับ" "จริงสิ ทำไมพี่ต้องพูดเล่นด้วยเพื่อชินโตะสุดน่ารักของพี่" /ร้านกาแฟ/"ชินโตะหลังจากนี้ไปอย่าเรียกฉันว่าพี่นะให้เรียกชื่อตามปกติเลย" "ทำไมละครับ" "ก็มันดีต่อใจไงละ55" "หรอครับ ถ้าเป็นอย่างงั้นผมต้องเรียกว่า

หิยาเมะจัง ใช่มั้ยครับ" [°ว้ายยยย ชินโตะเรียกชื่อเราด้วย รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลยละ°]"ใช่แล้วละ อย่างงั้นแหละ" "ชินโตะฉันมีอะไรจะถามนะ" "อะไรหรอครับ" "ก็แค่อยากรู้ว่าชินโตะอายุเท่าไหร่" "ผมอายุ16 ครับ" "ออ แปลว่าห่างจากฉัน2 ปีสินะ" "ครับ" "หิยาเมะจังครับ พี่ว่าพี่คานามิดูจริงจังกับผมมากไปรึปล่าวครับ" "ฉันก็คิดว่าอยากงั้น แต่ว่าคานามิก็เป็นแบบนี้มานานแล้วละตั้งแต่ตอนนั้นวันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ คานามิได้ซื้อดอกไม้มา

ดอกนึง เพื่อจะเอาไปให้ชายที่เธอชอบ แต่มันกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น ทำให้เธอไม่เคยกลับไปคบกับชายคนอื่นอีก" "ฉันคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ก็ได้ที่ทำให้คานามิ หวงและไม่อยากให้นายชอบใคร" "หรอครับ ที่พี่คานามิจริงจังกับผมก็เพราะเรื่องนี้เอง" "ออ ใช่คือผมต้องไปก่อนแล้วเดี๋ยวพี่คานามิจะโกรธเอา" "ไม่เป็นไรหรอ" "เอ๊ะ แต่ว่า" "เดี๋ยวฉันจะบอกเธอตรงๆเอง" "ไม่ได้นะครับ" (เสียงเปิดประตู)"เอ๊ะะ" "ฉันว่าแล้วว่านายต้องมาอยู่กับคานามิ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จุดเริ่มต้นของความรัก

บทต่อไป

แอดขอบอก!

