[It'S Good To Love Someone Like You.] คิดดีแล้วหล่ะที่ไปรักคนอย่างนาย

ตอนที่2

ฉันเดินไปโรงอาหารคนเดียวเพราะตอนนี้ฉันยังไม่มีเพื่อนเลยสักคนT\~Tและฉันก็มองหาที่นั่งที่ไม่โดดเด่นและเป็นส่วนตัว เพราะฉันเป็นคนขี้อายมาก สุดท้ายฉันก็หาที่นั่งกินข้าวได้สำเร็จมันเป็นโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่มุมสุดของโรงอาหาร หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็เดินไปดูรอบๆโรงเรียนเพื่อไม่ให้ตัวเองหลงทางอีก ฉันเดินไปชนกับใครไม่รู้แต่ทำให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้น“โอ๊ย....เจ็บจังเลย”ฉันพยายามลุกขึ้นจากพื้นอย่างทุลักทุเล“ข..ขอ...ท..โทษค่ะ”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองคนๆนั้นและสบตากันด้วยความบังเอิญ ทำให้รู้ว่าเป็นนักเรียนชายที่ช่วยนำทางฉันไปที่ห้องพักครู“อ้าว..นายคือคนที่พาฉันไปที่ห้องพักครูนี่น่า ขอบใจนายมากนะ”นักเรียนชายคนนั้นก็มองหน้าแพรวพราวด้วยความสนใจ แล้วก็ยิ้มมุมปาก“อืม แต่เธอต้องตอบแทนฉัน”หลังจากที่ฉันได้ยินก็ทำหน้างุนงงเล็กน้อย“นาย จะให้ฉันตอบแทนนายยังไงหล่ะ”นักเรียนชายคนนั้นยิ้มมุมปากนิดนึง แล้วก็ครุ่นคิดสักพักก็เหมือนเขาจะนึกออก“เธอก็จูบฉันสิ”ฉันตกตะลึงเป็นอย่างมากที่เขาจะให้ฉันตอบแทนด้วยการจูบ ฉันถอยหลังออกไปก้าวนึงแล้วไม่พูดอะไร“ไม่ได้หรอ” นักเรียนชายคนนั้นถามพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน ฉันพยายามถอยหลังออกไปเพราะกลัวที่จะโดนขโมยจูบ ฉันส่ายหัวให้เขา“นายมัน...โรคจิต อีตาโรคจิต”ก่อนที่ฉันจะรีบเดินออกมาจากตรงนั้น

กริ๊ง\~\~\~\~

[ประกาศ ประกาศให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่โรงยิมใหญ่ตอนนี้เลยค่ะ]สิ้นเสียประกาศนักเรียนทุกคนก็เดินไปรวมตัวที่โรงยิมใหญ่ทันที ฉันก็ได้เดินตามนักเรียนคนอื่นไปรวมตัวที่โรงยิมใหญ่เช่นเดียวกัน หลังจากไปถึงโรงยิม ทุกคนก็เข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ ก่อนที่ประธานนักเรียนจะออกมาชี้แจงเรื่องต่างๆ ฉันเงยหน้าขึ้นมาบนเวทีทำให้ฉันเห็นประธานนักเรียนที่เดินออกมา ฉันมองเขาด้วยความรู้สึกตกใจ และแปลกใจเพราประธานนักเรียนคือ พี่ชายที่ฉันสนิทที่สุดและไว้ใจที่สุดถึงเขาจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของฉันก็เถอะ เขาคือ พี่ธันวานั่นเอง ฉันรู้สึกดีใจมากๆที่ได้เจอพี่เขา ฉันสะกิดเพื่อนห้องเดียวกันที่อยู่ข้างๆเธอชื่อ น้ำผึ้ง “น้ำผึ้ง ฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยพี่ที่อยู่บนเวทีคือใครหรอ”ฉันกล่าวถามออกไปเพื่อความแน่ใจ“อ้อ รุ่นพี่ที่อยู่บนเวทีหรอ เขาเป็นประธานนักเรียนน่ะ เขาชื่อว่าพี่ธันวาน่ะ”น้ำผึ้งตอบออกมาด้วยความเป็นมิตร แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกดีใจมากๆมากที่สุดที่ได้เจอพี่ธันวาอีกครั้งความทรงจำของฉันกับพี่ธันวาผุดขึ้นมาในหัวของฉัน

‘แพรวพราว พี่ต้องย้ายไปเรียนในเมืองแล้วเพราะพี่ได้ทุนการศึกษาแล้ว ตอนนี้พี่ดีใจมากๆเลยหล่ะ’

‘พี่ธันวา แต่ว่าพราวไม่อยากให้พี่ไปเลย พราวต้องเหงามากแน่เลย’

‘พราวถ้าเธอเหงาเธอก็โทรมาหาพี่ได้ตลอดเลยนะ แล้วพี่ก็จะกลับมาหาเธอแน่นอน ไม่ต้องห่วงนะครับคนเก่งของพี่’

‘พี่ธันวาสัญญานะ ว่าจะกลับมาหาพราว’

‘พี่สัญญา’

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1

บทต่อไป