สำนักงานนักสืบ

"เเฮ่ก เเฮ่ก เเฮ่ก ใครก็ได้ช่วยด้วยยย" ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งหนี วิ่งหนีใครก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้นึกเเค่ว่าต้องหนี ต้องหนีให้หลุดจากชายคนนี้ให้ได้ เขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆเเล้ว"ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดด"

"ไม่นะ ม่ายยยยยยยยย" "เเฮ่กๆๆๆๆ " ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลท่วมตัวของฉัน "ฝัน..เป็นฝันที่น่ากลัวเหลือ

เกิน" ฉันพูดพร้อมกับมองไปที่นาฬิกา "อ๊ะ! 8 โมงเเล้ว ต้องไปทำงานเเล้ว" พูดจบฉันก็ลุกไปเเต่งตัว 8:34 น.

"อ้า ในที่สุดก็ถึงสำนักงานสักที" นี่เป็นที่ทำงานใหม่ของฉัน

ที่นี่เป็นสำนักงานนักสืบที่มีชื่อเสียงมากเลยล่ะ การที่จะสมัครเข้าเป็นนักสืบก็อยากอยู่นิดนึง เพราะว่าที่สำนักงานนักสืบนี้จะมีเเบบทดสอบก่อนเข้าทำงานอยู่ ฉันตื่นเต้นจังเลยอันที่จริงฉันยังไม่ได้เข้ารับการทดสอบเลย ฉันยืนเกร็งอยู่หน้าสำนักงานมาสักพักนึงเเล้ว "เป็นไงเป็นกัน" ฉันพูดกับตัวเองพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปข้างใน สำนักงานนักสืบอยู่ชั้น 4 ส่วนชั้นเเรกจะเป็นร้านกาเเฟของเหล่านักสืบ ชั้นเดินขึ้นบันไดไปชั้น 4 ประตูของสำนักงานนักสืบอยู่ข้างหน้าฉันเเล้ว

พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็พบกับเหตุการชุลมุนอยู่ข้างใน "นี่มันเกิดอะ....อุ๊บ!" มีชายคนหนึ่งเอามือมาอุดปากฉันพร้อมกับพาฉันไปซ่อนหลังโต๊ะ

"นี่ทำอะไรของนายน่ะ(กระซิบ)" " นี่เธอไม่เห็นเหตุการณ์ชุลมุนเลยรึไง(กระซิบ)" " เห็นสิ ว่าเเต่มันเกิดอะไรขึ้น(กระซิบ)" "มีคนโรคจิตอ้างว่าอยากเจอประธาน เเล้วขู่ว่าถ้าประธานไม่มาจะระเบิดที่นี่ทิ้งซะ พร้อมกับจับตัวประกันเอาไว้(กระซิบ)" ในหัวสมองของฉันเอาเเต่คิดว่า ทำยังไงดี

ทำยังไงดี ฉันต้องทำยังไง ตอนนี้ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง คิดสิ คิด! ทันใดนั้นเเก้วก็ตกลงมาใส่ขาฉัน เพราะฉันเผลอเอามือไปโดนเเก้วที่วางอยู่บนโต๊ะจนตกลงมาใส่ขาของฉัน

"โอ๊ย! " ฉันร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อเศษเเก้วจำนวนหนึ่งทิ่มลงในขาของฉัน "อูย เจ็บจังเลย" เฮ้ยๆ ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ

อย่าคิดจะเล่นตุกติกนะ ไม่งั้นตัวประกันกับตึกของเเกได้ระเบิดเละเป็นจุลเเน่ อ้าวๆ ยังไม่ออกมาอีกอยากตายรึไง"

คนที่ขู่ว่าจะระเบิดตึกคนนั้นพูดขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของฉัน วินาทีนั้นฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว ฉันต้องตายเเน่ๆ ฉันต้องตายเเน่ๆ ทำไงดี "นี่!ฉันรู้ว่าเธอกลัวนะเเต่ฉันคิดเเผนออกเเล้ว

เพราะงั้นใจเย็นๆก่อนนะ ฉันจะออกไปเองเพราะงั้นเธออยู่นิ่งตรงนี้เเหล่ะ อยู่กับคุนิคิดะไปนะ(กระซิบ)"เอ๋! คุนิดะ? (กระซิบ) " "ก็คนที่อยู่ข้างๆเธอไง(กระซิบ)" "เอ๋! ข้างๆ

(กระซิบ)" ฉันพูดพร้อมกับค่อยๆหันหน้าไปข้างๆ" โอ๊ะ!คุณมาที่นี่ตั้งเเต่เมื่อไหร่"(กระซิบ) "ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ตั้งนานละ เเต่เธอไม่เห็นเอง" ชายคนนั้นพูด "เฮ้ยๆ ยังไม่มาอีกนะ"ชายคนที่ขู่ว่าจะระเบิดตึกพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะกดระเบิด " มาเเล้วๆ ใจร้อนจังน้า" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับยิ้ม

"ในสถาการณ์เเบบนี้ยังยิ้มได้อีก" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง

เเล้วเอาไงต่อดีเนี่ย ต้องทำอะไรสักอย่าง ต้องทำอะไรสักอย่าง

โมชิโมชิ สวัสดีงับ ผมนักเขียนเองน้าาา ผมพึ่งเคยเขียนนิยายเเบบนี้ครั้งเเรก ถ้าไม่สนุกอย่าว่ากันน้าาาา ไปลละ บ๊ะบุย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***