พ่อแม่ถูกฆ่า

เมืองไทย ณ คืนฝนตกหนัก (สุทินต์ )พ่อ (สิริณี )แม่ และ วันวาน กำลังนั่งรถกลับจากกระบี่แต่ก็เกิดเห็ตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นระหว่างทางใกล้จะถึงภูเก็ตเมื่อมีชายแปลกหน้ามาขวางรถไว้ทำให้สุทินต์เปล็กรถกะทันหัน

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณ"

สิริณีพูดขึ้น

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ใครมาขวางหน้ารถก็ไม่รู้"

สุทินต์ตอบ

"คุณพ่อ ..."วันวานพูดขึ้น

"ไม่ต้องกล้วนะลูกเดี๋ยวพ่อลงไปดูเอง"

สุทินต์พูดกับลูก

"ระวังตัวด้วยนะคะคุณ"

สิริณีพูด

สุทินต์ลงจากรถไปดูว่าคนที่มาขวางรถเป็นอะไรหรือเปล่าสิริณีและวันวานที่นั่งอยู่ในรถก็ตกใจมากเมื่อคนที่มาขวางรถเขาใช้ "ดาบ"แทงสุทินต์ต่อหน้าต่อตา

เห็นแบบนั้น สิริณี ก็รีบพา วันวาน ลงจากรถและหนีไปหลังจากหนีไปได้ไม่ไกลนัก สิริณีก็บอกให้ วันวาน

หนีต่อ

" วัน ลูกหนีไปแม่จะถ่วงเวลาไว้ให้หนีไปให้ไกลจากที่นี่หนีไป

สิริณีพูดขึ้น

"ไม่ค่ะแม่ วันจะไม่ทิ้งแม่ไว้คนเดียวเด็ดขาดถ้าจะไปก็ไปด้วยกันนะคะ"

วันวานพูดกับแม่ทั้งน้ำตา

"เชื่อแม่นะลูก รีบไป"

"ไม่ค่ะ ฮือๆๆๆๆๆ"

"แม่บอกให้ไปไงทำไมไม่เชื่อฟังแม่หนีไปไม่ต้องกลับมา"

"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"

"ไปสิ"

สิริณีให้วันวานหนีไปแล้วตนจะถ่วงเวลาไว้ให้ วันวานหนีไปได้ไม่ไกลก็เห็นชายคนนั้นเดินมาเธอเลยไปแอบหลังต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่แล้วเธอก็เห็นภาพที่วันบาดตาเมื่อชายคนนั้นใช้ "ดาบ" แทงไปที่แม่ของตนวันวานร้องไห้กลัวมากแต่ไม่กล้าส่งเสียงออกไปกล้วชายคนนั้นจะได้ยินเธอพยายามจำรายละเอียดเกี่ยวกับชายคนนั้นให้ได้มากที่สุดแล้วเธอก็นหนีไปผ่านไปหลายชั่วโมงวันวานเธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนวิ่งมาไกลเท่าไรแล้วหลังจากเหนื่อยล้าจากการวิ่งเธอกได้สลบไป เช้าวันต่อมาเธอได้ตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกตัวก็ตกใจว่าตนอยู่ที่ไหนทำไมมานอนอยู่บนเตียงแบบนี้

"นี่มัน...ที่นี่ที่ไหนกัน"

วันวานพูดขึ้น

"ตื่นแล้วหรอ หนูเป็นอะไรมั้ย"

ชายแก่คนหนึ่งพูดขึ้นทำให้วันวานตกใจและรีบหันไปตามเสียงนั้นทันที

"นี่คุณลุงเป็นคนช่วยหนูไว้หรคะ"

"ใช่ มันเกิดอะไรขึ้นกับหนูหรอทำไมไปนอนสลบอยู่ในป่าแบบนั้น"

เมื่อวัวานได้ยินคำถามแบบนั้นเธอก็นึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ทำให้เธอเสียใจเเละร้องไห้ออกมา

"คือ...หนู...ฮือๆๆๆๆๆ"

"เป็นอะไรอย่าร้องไห้สิแล้วค่อยไเล่าว่าเรื่องมันเป็นยังไง"

"หนู...หนูไม่มีพ่อแม่แล้วค่ะพ่อแม่หนูถูกฆ่าตายหมดแล้ว ฮือๆๆๆๆ"

วันวานพูดพร้อมกอดผ้าห่มไว้แน่นแล้วร้องไห้หนักมาก

"หนูไม่ต้องกลัวนะอาจารย์ชื่อ หวังต้าเจิง เป็นอาจารณ์อยู่ที่สำนัก เซวียนจื่อ หนูไม่ต้องกลัวอาจารย์จะช่วยหนูเองระหว่างที่หนูอยู่ที่นี่นะ"

"จริงหรอคะ ขอบคุณค่ะอาจารย์..."

"เรียกว่าอาจารณ์หวังก็ได้"

"ค่ะอาจารย์หวัง"

"แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ"

"หนูชื่อ วันวานค่ะ"

( สำนัก เซวียนจื่อ เป็นสำนักฝึกด้านวรยุทธ การต่อสู้

ซึ่งก่อตั้งอยู่ที่เมืองไทย ณ หาจังหวัด ภูเก็ต )

หลังจากตกใจไปนานอาจารณ์หวังต้าเจิงของสำนัก

เซวียนจื่อ ก็ได้แนะนำตัวเองกับวันวานเพื่อให้เธอไม่ต้องกลัวมากหลังจากคุยกันเสร็จอาจารย์ก็พาเธอไปรู้จักกับ ดาวใส เด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม้ทิ้งตั้งแต่เด็กและ ฟ้ากว้าง ลูกสาวของอาจารย์หวังต้าเจิง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***