ก่อนตายฉันขออะไรได้มั้ย

เอี๊ยด​ !!บัง

ตึกๆ.. ตึกๆ.. มีคนเคยบอกฉันว่าถ้าหากคนเรากำลังจะตายเสียงหายใจ​ จะแผ่วเบา​.. หัวใจจะเต้นช้าลง​ .. สิ่งนั้นคืออาการของคนที่กำลังจะตาย​ และอาการแบบนี้มันก็เกิด ขึ้นกับฉัน​.. กำลังจะต้องจากพวกนายแล้วสินะ.. น่าเสียดายอุสา​ได้ทั้งคุณพ่อ​คุณแม่ที่ยังไม่ได้เจอหน้าแทมได้เป็นคนสำคัญ​ของพวกขี้​อวดแบบพวกนายแล้วเชียว.. แต่ฉันก็รักษา​สัญญา​ได้แล้ว​นะ คือปกป้อง​คนสำคัญ​ไง

"นี่​ ถ้าหากฉันตายขึ้นมา​ สัญญา.. กับฉันสิว่าพวกนาย.. จะไม่เอาเรื่องนี้มาเป็นปนด้อย​ของตัวเอง"

"ฮือ​ๆ" อย่าร้องสิ​ ฉันก็แค่ตายเองไม่เห็นต้องเสียใจเลย​ ยิ่งพวกนายร้องให้ฉันก็ยิ่งเจ็บปวด​นะ

"ไม่พี่จะต้องไม่ตายสิ​ หากพี่ตายขึ้นมาพวกผมจะเอาเป็นปมด้อย​จริงๆด้วยคอยดู"

(จึกๆเหมือน​มีมีดนับหมื่น​ทิ่มแทง​เข้ามาในหัวใจ)​

นี่กล้าขู่​คนกำลังจะตายหรอ

การสั่งตายของฉันไม่ประสบความสำเร็จ​สินะ

!!!วี้หวอๆ​ วี้หวอ

ทำไมตาของฉันมันหนักอึ้ง​แบบนี้กันนะ

มันเริ่มหนักแบบนี้เมื่อไหร่กัน

แทมภาพในหัวยังขาวโพลน

" พี่ครับ​ พี่จินรถพยาบาล​มาถึงแล้ว..ฮือพี่อย่าหลับตาสิ​ ลืมตามาพูดกับผมสิครับ.. ลืมตาสิผมโกรธ​แล้วนะพี่ห้ามทิ้ง​พวกผมนะฮือๆ"

เสียงของใครกัน​ ....

ฉันเคยคิดว่าหากฉันตายขึ้นมาและสามารถ​ขออะไรก็ได้ฉันจะขอเกิดใหม่เป็นลูกเศรษฐกิจ​บ้างจะได้ทำตัวไฮโซ​บ้างแต่ฉันเริ่มเปลื่ยนใจแล้วสิ

" ถ้าหากได้เกิด​ดใหม่อีกครั้งและหากยังจำพวกนายได้ฉันไม่มีวันปล่อยวันเวลาที่จะะอยู่กับพวกนายอีกแน่"

ย้อมไปเมื่ออาทิตย์​ที่แล้วที่ทุกอย่างยังดำเนิน​ปกติ

จอกแจก​ๆ

ป้ายประการหมู่บ้าน(นอกตัวเมือง)​

"นี่​ พี่ชายเขาดูอะไรกันหรือค่ะ"

ฉันที่สูงแค่100เซนติเมตร​กว่าได้แต่ถามผู้ใหญ่​คนโน้นคนนี้ทีว่าในป้ายเขียน​ว่าอะไร​ ทำไมคนที่อ่านถึงได้แสดง​ความเสียใจหรือดีใจบ้าง​ มันเหมือนมีคนกำลังจะตายหรือถูก​หวยก็ไม่ปาน

ฉันดึง​ชายเสื้อ​พี่ชายหน้าตาขี้เหล่และถามคำถามเดิมๆเพื่อให้ได้คำตอบแทมน้ำตาให้ด้วย

"นี่​พี่ชายเขาดูอะไรกันหรือค่ะ" ๆจนพี่เขาต้องก้มลงมาดูฉันอย่างไม่พอใจ

"ไอ้​เด็ก​โง่ปล่อย​มืออันสกปรก​ของแกจากเสื้อของฉันนะ" ชิ.. สกปรก​แล้วไง แต่ฉันไม่ยอมหลอก​.. ก็ตอนนี้ทุกคนที่มามุม​ดูก่อนหน้านี้​เดินกลับบ้านช่องตัวเองหมดแล้วนะสิ​ ถ้าพี่เขาไม่บอกฉันจะรู้ได้ยังไงแม้ว่าฉันจะอ่าน​หนังสือ​ได้ก็เถอะ​แต่ป้ายอันนี้มันทำสูงเกินกำลังเขย่ง​เท้าสำหรับ​ฉัน

" นะพี่ชายสุด​หล่อ​ บอกหนูนะค่ะ.. นะๆๆ" ยิ่งพูด​ก็ยิ่งขนลุกซู่​ แต่เหมือน​ความพยายาม​เกินพอของฉันจะได้ผล​ พี่ชายสุดขี้เหร่​ก็ได้ดึง​กระดาษประกาศ​จากป้ายแผ่นไม้และทำการโยนมันทิ้งลงในถังขยะ.. ชิหน้าขี้เหร่​ไม่พอนิสัยยังแย่อีก

"ถ้าอยากรู้​มากนะก็ไปเก็บในนั้นแล้วกัน555พี่สุดหล่อต้องไปบอกข่าว​ดีกับน้องสาวสุดที่รักก่อนนะจุ๊บ​ๆ" อวกๆฉันว่าฉันก็ขี้เหร่​กับสกปรก​โครตๆแล้วนะพี่แกยิ่งกว่าอีก... ชั้งเถอะ​ขอให้อย่าได้เจอกันอีก

หลังเก็บแผ่นกระดาษ​ใส่กระเป๋า​เรียบร้อย​ ก็ถึงเวลากลับบ้านไปเตรียม​ของเข้าเมืองแล้ว​ .. สุดท้ายก็ไม่ต้องอยู่ในหมู่บ้าน​นอกแล้ว​ ความจริงบ้านนอกมันก็ไม่ได้แย่มากและฉันก็ไม่ใช่คุณหนู​ที่เกลียด​บ้านนอกแต่ว่า.. คนนี่สิแย่โครตๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***