แคว้นต้าหลาง

และแล้วก็มาถึงวันที่ฮ่องเต้และคณะราชทูตแคว้นต้าหลางก็มาถึง เจียงฮองเฮาจัดงานเลี้ยงต้อนรับใหญ่โตเพื่อให้พวกเขาประทับใจแถมยังจะเตรียมอาหารชั้นเลิศและปรับแต่งอุทยานหลวงใหม่หมด ช่างเป็นการใช้ภาษีราษฎรไปอย่างสิ้นเปลืองโดยแท้ 

ซ่งจินหลงและกุ้ยเหมยรอต้อนรับพวกเขาอยู่ที่พระราชวัง 

"เหมยเออร์เจ้าว่าพวกเขาจะพอใจกับการต้อนรับของเราหรือไม่" ซ่งจินหลงเอ่ยกับคนรักอย่างกังวลใจ

"ย่อมประทับใจแน่นอนเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันให้คนจัดเตรียมงานต้อนรับยิ่งใหญ่และตกแต่งตำหนักรับรองอย่างสวยงามและเป็นเอกลักษณ์ของแคว้นเรา พวกเขาย่อมประทับใจอยู่แล้วล่ะเพคะ" แต่น่าเสียดายที่เจียงฮองเฮาคาดการณ์ผิดไปมากโข ถึงแม้คณะราชทูตจะประทับใจกับการตกแต่งมากแค่ไหนแต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่พอใจที่เชื้อพระวงศ์ผลาญภาษีราษฎรเพื่อมาเอาใจพวกเขาเช่นนี้ 

ทางด้านเหมยหลินในคราบนางกำนัลกำลังจัดเตรียมอาหารเพื่อต้อนรับฮ่องเต้และคณะราชทูตแคว้นต้าหลาง ภายในห้องเครื่องวุ่นวายไปหมดแต่ถึงกระนั้นก็ยังมีนางกำนัลกลุ่มหนึ่งที่ทำงานไปด้วยนินทาไปด้วย

"นี่พวกเจ้าได้ยินหรือไม่ว่าสองสามวันมานี้ฮองเฮาเอาแต่ยุ่งกับการจัดเตรียมงานต้อนรับเสือใหญ่โต แต่ได้ยินมาว่าพระนางใช้ภาษีราษฎรในการตกแต่งครั้งนี้ไปมากโข" 

" ข้าก็ได้ยินมาเหมือนกัน ว่าเพื่องานต้อนรับครั้งนี้ถึงกับใช้งบในท้องพระคลังมากเลยทีเดียว" 

"เฮ่อ...นี่ถ้าพวกเขาไม่พอใจขึ้นมาไม่รู้ว่าจะต้องใช้เงินในท้องพระคลังอีกเท่าไรในการที่จะทำให้แคว้นมหาอำนาจอย่างต้าหลางพอใจ ยิ่งครั้งนี้ฮ่องเต้ของพวกนั้นจะเสด็จมาที่นี่ด้วยตัวเองก็ยิ่งต้องทำให้องค์ฮ่องเต้ของพวกนั้นพอพระทัย" 

"นี่พวกเจ้า อย่ามัวแต่คุยกันเดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จกันพอดี" เมื่อเห็นหัวหน้านางกำนัลดุพวกนางไปแล้วเสียงก็เงียบลงทันที แต่เหมยหลินที่ฟังอยู่ก็อดที่จะสมเพชเจียงฮองเฮาไม่ได้ ไม่รู้หรือไงว่าฮ่องเต้และขุนนางแคว้นต้าหลางรักประชาชนของพวกเขาขนาดไหนจึงทางพวกเขารู้ว่านางใช้ภาษีราษฎรไปอย่างฟุ่มเฟือยแล้วละก็มีหวังความประทับใจแรกอาจติดลบเลยก็ได้

ขบวนคณะราชทูตแคว้นแคว้นต้าหลาง นำขบวนด้วยองค์ฮ่องเต้หวงเฮยหลง ที่มุ่งหน้าไปแคว้นเหลียน 

"ฝ่าบาท พระองค์ทรงคิดอย่างไรกับการที่แคว้นเหลียนอยากผูกสัมพันธไมตรีกับเราพ่ะย่ะค่ะ" อัครเสนาบดี ฮุ่ยหม่าจิ้ง ควบม้าตีคู่กับม้าของหวงเฮยหลงเพื่อจะสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับแคว้นเหลียน  แต่หวงเฮยหลงตอบกลับด้วยการส่งสายตาเย็นชามาให้แล้วก็ควบม้าหนี  ฮุ่ยหม่าจิ้งอ้าปากค้างกับท่าทีของนายเหนือหัว  นี่เขากำลังปรึกษาเรื่องสำคัญอยู่นะ  ฮุ่ยหม่าจิ้งเก็บความไม่พอใจงั้นเอาไว้ในใจ

"ท่านอัครเสนาบดีไม่พอใจอะไรหรือ" เสียงนุ่มนวลของ จวิ้นอ๋อง พระอนุชาร่วมพระมารดาเพียงพระองค์เดียวขององค์ฮ่องเต้ตรัสขึ้นด้วยท่าทีที่อ่อนโยน

"ไม่เกี่ยวกับท่าน" แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือสายตาที่ไม่พอใจ และหน้าไม่สบอารมณ์ของหม่าจิ้ง  แล้วก็ควบม้าหนี  ยิ่งเห็นยิ่งไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก ฮุ่ยหม่าจิ้งนึกไม่ถูกชะตากับจวิ้นอ๋องยังไงชอบกล ยิ่งท่าทางอ่อนโยน น้ำเสียงที่นุ่มนวล มีเชื้อพระวงศ์ที่ไหนจะอ่อนโยนขนาดนี้บ้าง คิดได้ดังนั้นเขาก็รีบควบม้าทะยานหนีเข้าเมืองหลวงแคว้นเหลียนทันที

ทางด้านพระราชวังแคว้นเหลียนทันทีที่มีคนมาแจ้งข่าวว่าคณะราชทูตแคว้นต้าหลางได้มาถึงแล้วพวกเขาก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่ นางกำนัลน้อยใหญ่ต่างตื่นเต้นที่จะได้เห็นองค์ฮ่องเต้หวงเฮยหลงยิ่งนัก ว่ากันว่าองค์ฮ่องเต้หวงเฮยหลงมีพระพักตร์งดงามราวกับเทพเซียน ถึงแม้จะมีข่าวลือเรื่องที่พระองค์มีอุปนิสัย โหดร้าย เย็นชา แต่พวกนางก็คาดหวังให้พระองค์หันมาสนใจพวกนางแม้ได้รับใช้เพียงชั่วข้ามคืนก็ยังดี   

แต่เว้นเหมยหลินไว้คนหนึ่งก็แล้วกัน นางไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้น ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นถึงฮ่องเต้ก็เถอะ อีกอย่างนางก็เคยเป็นผู้ชายมาก่อนจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร นางสนใจแค่เพียงการแก้แค้นเท่านั้น 

"นี่เจ้าทำไมถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลยล่ะ" นางกำนัลที่ยืนอยู่ข้างๆนางเอ่ยขึ้น

"จะให้ตื่นเต้นอะไร" เหมยหลินตอบ

"ก็ตื่นเต้นที่จะได้รับใช้ฮ่องเต้และคณะราชทูตแคว้นต้าหลางไง"

"ไม่" ที่นางปฏิเสธไปก็เพราะนางรู้ดีว่า หากคนพวกนั้นเลือกนางขึ้นมามีหวังได้ทำให้แคว้นทั้งแคว้นล่มจมเป็นแน่ เพราะนางรู้ดีว่าในตอนนี้ในร่างกายของนางเต็มไปด้วยพิษ ตอนทำงานในห้องเครื่องต้องระวังไม่ให้เหงื่อออกหยดลงไปในอาหาร ดีนะที่พิษในร่างกายของนางไม่มีคุณสมบัติในการกัดกร่อนกระเบื้องหรือปูนไม่อย่างนั้นข้าวของเครื่องใช้ในห้องครัวหลวงได้เสียหายกันหมดแน่ คิดแล้วก็กลุ้มนี่คิดถูกหรือคิดผิดที่ขอพรข้อนี้มาเนี่ย 

"องค์ฮ่องเต้และคณะราชทูตแคว้นต้าหลางมาถึงแล้ววว!!!" เหมยหลินที่ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มนางกำนัลก็แอบดูพระพักตร์ขององค์ฮ่องเต้แคว้นต้าหลางว่าจะดูหล่อเหลาแค่ไหน แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะอีกฝ่ายใส่หน้ากากทองลายมังกรปิดบังใบหน้าเอาไว้

ทันทีที่กลุ่มราชทูตเข้าไปในท้องพระโรงเหมยหลินก็หมดความสนใจจากตรงนี้ทันทีแล้วเดินกลับไปยังตำหนักเย็น มือก็พลางเอื้อมหยิบขนมที่เหลือจากห้องเครื่องขึ้นมากินด้วยอารมณ์ที่สุขใจยิ่งนัก

แล้วที่นางอารมณ์ดีก็เพราะว่านางได้แอบทำอะไรกับน้ำชาที่จัดเสิร์ฟให้กับเจียงฮองเฮาเรียบร้อยแล้ว 

ทีนี้นางก็แค่รอดูผลลัพธ์ในวันพรุ่งนี้ก็เท่านั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***