จับสายรหัส

อึดๆ~[วิศวะกรรมศาสตร์2564]

ภูวดล : นักศึกษาทุกภาควิชาครับวันพรุ่งนี้เรามีนัดกันที่ลานเกียร์ตอน 13.30 เพื่อรับฟังการชี้แจ้งเรื่องงานรับน้องจากรุ่นพี่และอาจมีการรับน้องเล็กๆน้อยๆนะครับ

ภูวดล : สำหรับนักศึกษาที่คิดว่าจะไม่มา ไม่ต้องห่วงนะครับ รายชื่อและประวัติต่างๆของนักศึกษาอยู่ที่รุ่นพี่แล้ว อาจารย์มอบอำนาจให้รุ่นพี่ลงโทษได้ตามสมควร

แตง : โห่อาจารย์ใจร้ายจังเลย

มาร์ค : โอ้โห่ผมลาป่วยครับ

Pochi : ซ่อม

เกด(โนเกตุ) : รุ่นพี่มาแล้วหนีเร็วว

พอเปิดโทรศัพท์มาก็ได้เรื่องเลยนะ ฉันค่อยๆไล่อ่านข้อความที่ไลน์กรุฟประจำคณะฉันที่ทางอาจารย์ท่านตั้งขึ้นเพื่อแจ้งข่าวสารให้กับนักศึกษาที่มีบรรดาเพื่อนต่างสาขาโอดครวญเกี่ยวกับการแจ้งนัดพรุ่งนี้และการทำโทษต่างๆนาๆ

ขึ้นชื่อว่าวิศวะกรรมศาสตร์เรื่องรับน้องนี้คงเป็นที่เลื่องลือสินะถ้าฉันไม่ชอบทางเครื่องกลฉันก็คงเลือกเรียนอะไรที่มันสบายๆไปอย่างสถาปัตยกรรมไปแล้วล่ะ ถึงหัวฉันจะไม่ได้ดีหรือแย่มากแต่ก็คงจะพอถูๆไถๆไปได้ล่ะนะ

จากที่ดูๆมาแล้วทางมหาลัยของฉันยกเลิกระบบ sotus ไปตั้งนานแล้วซึ้งฉันก็ไม่ได้ว่าระบบนี้ไม่ดีหรอกนะอยู่ที่ว่าคนจะใช้มันในทางไหนแค่นั้น แต่ถ้าหากจะมีบังคับรุ่นน้องไหว้ หรือการทำโทษหนักๆมันก็คงไม่สมเหตุสมผลอะไร ถ้าแบบนั้นต่อให้รุ่นพี่จะบังคับให้เข้ากิจกรรมยังไงก็อย่าได้หวังว่าจะได้เห็นเงาฉันเลย

เหนื่อยจังฉันทิ้งร่างตัวเองลงบนที่นอนแบบทุกๆครั้งที่มาถึงห้องแทนที่จะเปลี่ยนชุดหรืออาบน้ำก่อน แต่คนติดที่นอนอย่างฉันกว่าจะลุกไปอาบน้ำได้นี้ยากมากๆเลยล่ะนะ

ฉันมาถึงคณะในช่วงสายๆเพื่อหลบหน้าน้ำเพราะเมื่อวานฉันไม่ได้อ่านหรือตอบข้อความน้ำเลย

ปัง~

ฉันสะดุ้งกับเสียงทุบโต๊ะที่ตรงหน้าฉันซึ้งเจ้าของมือเล็กๆนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็น้ำนั้นล่ะ น้ำไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่มองฉันเท่านั้นก็พอเข้าใจล่ะว่ามันแปลว่าอะไร ฉันอธิบายเรื่องเมื่อวานให้น้ำฟังจนน้ำเริ่มเข้าใจแล้วไม่ได้ว่าอะไรฉัน

ตอนนี้ก็ 13.00 น.แล้วเขามีนัดกันตอน 13.30 น.ที่ลานเกียร์นิฉันหันไปหาเพื่อนสนิทเพื่อที่จะบอกเรื่องที่ต้องไปแต่น้ำก็พยักหน้าตอบเชิงว่าโอเครรู้เเล้ว การมีเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันแค่มองหน้าก็เข้าใจโดยไม่ต้องพูดอะไรนี้ มันเป็นของขวัญที่ดีจริงๆนะ

"ฟ่างประชุมเสร็จจะไปไหนไหม" คนตัวเล็กเอ่ยถาม

"ไป...เอ่อไม่น่าจะได้ไปไหนนะ" ฉันตอบ

"น้ำว่าจะชวนฟ่างไปซื้อของหน่อยอะ"

"ซื้อของหรอ"

"ใช่ น้ำขอป๋ากับม๊ามาอยู่คอนโดได้ละ อ่อละก็ช่วงนี้ฟ่างก็ระวังตัวหน่อยละกันนะเค้ารู้กันทั้งมหาลัยละว่าพี่ไนล์ตามจีบฟ่างอยู่"

ขอได้คุณป้ากับคุณลุงอนุญาตได้ยังไงกัน อย่าบอกนะว่าแฟนของน้ำคะยั้นคะยอให้น้ำออกมาอยู่คอนโดให้ได้เนี้ย แล้วระวังตัวอะไรของน้ำล่ะตามจีบบ้าบออะไรกันพึ่งรู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์

พอมาถึงพี่ไนท์ก็ให้ฉันกับน้ำมานั่งที่เก้าอี้ของรุ่นพี่ที่เป็นพี่ว๊ากเหมือนพี่มันจะเดินไปสะกิดพูดกับเพื่อนอะไรสักอย่างแล้วรุ่นพี่สองสามคนก็หันหน้ามามองฉันเหมือนกับว่าโอเครเข้าใจอะไรประมาณนี้ กิจกรรมรับน้องผ่านไปอย่างรวดเร็วในกิจกรรมก็ไม่ได้โหดร้ายมากมายขนาดนั้นกลับเป็นการรับน้องที่น่ารักๆ มีลิปสติกมาทาแก้มและแป้งมาปะหน้าเท่านั้น พี่ว๊ากที่เหมือนจะแปล่งเสียงดังลั่นห้องในตอนแรกก็กลับเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน เหมือนจะมีพี่ไนท์ที่เดินมาหาน้ำอยู่หลายครั้งจนฉันแทบอยากจะพาน้ำมุดดินหนีจากสายตาของคนอื่นๆที่ทำกิจกรรมกัน แต่ฉันกับน้ำได้แค่นั้งมอง ฆ่ากันทางอ้อมชัดๆ

"ทำหน้าอะไรอย่างนั้น ถึงจะใส่แมสพี่ก็ดูออกนะ" พี่มันว่าก่อนจะนั่งลงข้างๆน้ำ

"ก็ดูคนอื่นมองดิ"

"สนใจอะไร พี่บอกไปละว่าเด็กพี่นั่งอยู่เฉยๆก็สบายดีไม่ใช่หรือไง"

"เด็กพี่? พี่จะบ้าหรือไง"

"อะ จุๆ เด็กน้อย น้ำเป็นน้องสาวพี่เราก็เหมือนน้องสาวพี่อีกคน" น้องสาวงั้นหรอได้พี่ชายเพิ่มอีกคนแล้วหรอ

"อ๋อ" ฉันตอบพี่มันเบาๆ นี้คงหมายความว่าพ่อของน้ำไม่ให้น้ำทำกิจกรรมรับน้องเพราะกลัวว่ารุ่นพี่จะเล่นเเรงเลยแค่ให้มานั่งดูโดยมีพี่ไนท์มากำกับสินะ

กิจกรรมดำเนินไปเรื่อยๆจนถึงช่วงสุดท้ายที่ดูเหมือนรุ่นพี่สองสามคนจะพูดเรื่องสายรหัส คงเป็นการตามหาพี่รหัส ป้า น้า บล่าๆละมั้ง แต่ดูเหมือนว่าปีนี้การจับสายรหัสจะเปลี่ยนใหม่จากที่ตามเดิมจะจับกันเฉพาะในสาขาแต่ปีนี้กลับจับทั้งคณะ

"นะครับน้องๆพี่จะขอชีแจ้งกิจกรรมของวันพรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้ให้น้องๆแต่ตัวฟรีสไตล์ แต่ขอแบบสุภาพนะครับ การจับสายรหัสของเราไม่ใช่ให้น้องปี 1 ตามหาพี่รหัสที่เป็นปี 2 นะครับ แต่เป็นน้องปี 1 ตามหาพี่รหัสปี 3

เพราะเมื่อนานมาแล้วเคยมีการให้น้อง ปี 1 จับหาพี่ปี 2 แล้วการ พิสูจน์สายรหัสของพี่ปี 2 ทำได้ไม่เหมาะสมนักจึงเปลี่ยนมาเป็นพี่ปี 3 แทนซึ้งถ้าเราได้พี่ปี 3 แล้วพิสูจน์สายรหัสแค่กับพี่ปี 3 เรียบร้อยก็ถือว่าได้การยอมรับจากพี่ๆทั้งสายนั้นนะ"

เปลี่ยนเป็นน้องปี 1 หาพี่ ปี 3 งั้นก็แปลว่ารุ่นพี่ปีนี้ที่มาทำกิจกรรมสินะ ฉันมองไปหาพี่ไนท์ด้วยความหวังเล็กๆว่าอย่างน้อยถ้าฉันหรือน้ำได้พี่มันฉันก็คงจะปลอดภัยไปตลอดการเรียนมหาลัย แต่ปัญหามันอยู่ตรงจับกันทั้งคณะนี้สิ รุ่นพี่แต่ละสาขาก็ไม่ใช่น้อยๆ

โอ้ยคุณพระคุณเจ้าขอให้ฉันหรือว่าน้ำจับได้คำใบ้ของพี่มันด้วยเถอะ

เช้านี้น้ำให้พี่เกมส์เป็นขับมาส่งเราสองคนที่ตึกของคณะแน่นอนมีพี่เกมส์ก็มีพี่ไนล์นั่งอึนๆมาด้วยผมที่ดูฟูฟ่องยังไม่ได้เซตให้เรียบร้อยนั้นพอจะดูออกแหละว่าพี่แกพึ่งตื่น

วันนี้ดูเหมือนอากาศจะหนาวแปลกๆ ตอนเช้าๆยังแดดจ้าอยู่เลย พี่ไนล์เอียงคอดูฉันเหมือนจะเข้าใจว่าฉันหนาวก่อนจะถอดเสื้อกาวน์สีขาวมาคลุมให้ฉัน

"ทีหลังพกมาด้วยถ้าหนาวอะ"พี่มันว่าก่อนจะเดินมาส่งฉันและน้ำที่ลานเกียร์

พี่ไนท์ที่นั่งหงอยอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนลายสวยเหมือนจะรีบวิ่งมารับน้ำอย่างไว

"อ้าว เฮียเกมส์มาส่งหรอ นึกว่าฟ้าใสจะมา" ฟ้าใสนี้คือพี่สาวของน้ำที่พึ่งกลับมาจากเชียงใหม่เมื่อวาน

"เสียใจด้วยนะไอร้หน้าหล่อ ฟ้าใสพึ่งมาถึงเพลียเลยไม่มา" พี่ไนท์เรียกพี่เกมส์ว่าเฮียแสดงว่าคงสนิทกันพอสมควร แล้วทำไมถึงหูตั้งเลยล่ะเมื่อพูดถึงพี่ฟ้าใสหรือว่าชอบพี่สาวของน้ำหรอ

"ฝากน้ำกับฟ่างด้วยนะ พี่กับไนล์กลับล่ะมีเคสที่คณะต้องไปดูต่อ"

"ได้ครับเฮีย"

"พี่ไนล์เสื้อกาวน์พี่อะ เอาคืน" ฉันค่อยๆถอดเสื้อคืนพี่ไนล์ที่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จา

ถ้าง่วงไม่ไหวขนาดนี้จะมากับพี่เกมส์ทำไมล่ะนิ แล้วคนหน้าหล่อก็ค่อยๆเดินจากออกไป

"ตาละห้อยเลยนะน้ำแค่แฟนไปนิ ละนี้อะไรนิฟ่างเสื้อดำ กางเกงดำ แมสยังดำอีก ไปงานศพหรอ" พี่ไนท์ถาม

ฉันก็ไม่ได้อยากจะใส่แมสมาหรอกหายใจไม่ค่อยสะดวกถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องที่น้ำบอกฉันก็ไม่ได้กลัวใครอยู่แล้วพ่อสอนให้อย่ากลัวใครตั่งแต่เด็กแต่เพื่อความเป็นส่วนตัวไปไหนมาไหนจะได้ไม่ต้องมีคนมารุมมอง

แล้วชุดดำนี้ก็เป็นสีโปรดของฉันอยู่แล้ว ฉันก็ใส่เป็นปกติแบบที่เคยๆ อีกอย่างเข้าให้ใส่เอาที่สบายถ้าสบายก็แน่นอนเสื้อยืดกางเกงยีนส์แต่เป็นสีดำสุภาพก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น

"ศพแมวพี่หรอ" น้ำว่าก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆมือข้างสวยยกขึ้นมากุมขมับเหมือนจะบ่นการแต่งตัวของฉันในวันนี้

"ถามจริงเถอะใส่ทำไมนิแมส"

"ไม่อยากให้ใครเห็นหน้า" ฉันตอบพี่ไนท์

"โอ้ยฟ่าง 4 ปี นี้จะใส่ได้ตลอดหรอเรา" ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักไหล่นิดๆแค่นั้น ถ้าใส่ได้ตลอด 4 ปีก็ดีนะ ยังไงก็กะไว้ว่าจะไม่คุยกับใครอยู่แล้วนอกจากน้ำ

"งั้นน้ำกับฟ่างหาที่นั่งไปก่อนละกันนะพี่ไปจัดการพวกฉลากก่อน"

"พี่ไนท์" น้ำกดเสียงลงต่ำก่อนจะดึงชายเสื้อพี่มันไว้ ฉันก็พอดูออกแหละว่าถึงน้ำจะสดใสหรือเข้ากับคนได้ง่าย แต่พอต้องอยู่กับคนไม่รู้จักหรือไม่คุ้นมากๆก็คงจะมีอาการแบบนี้

"พี่รู้น่าน้องสาว ไว้ใจได้"

น้ำพาฉันเดินมานั่งตรงโต๊ะที่ฉันรู้สึกว่ามีคนน้อยที่สุดเหมือนทางคณะจะไม่ได้ฟลิกว่าให้นั่งตามสาขา เพียงแต่มีโต๊ะมีเก้าอี้ให้นั้งโต๊ะละ 6 คน เว้นที่ว่างใว้ให้พี่ปี 3 ด้วย 1 ที่เท่านั้น

โอะมีโต๊ะที่ยังไม่มีคนนั่งพอดีฉันรีบดึงน้ำย้ายร่างมานั่งลงทันที ดูเหมือนว่าจะมีผู้หญิงคนหนึ่งและเพื่อนเดินตรงมาที่โต๊ะฉันนะ

"เธอตรงนี้จองไว้ให้ใครไหม" เสียงใสดังขึ้นฉันส่ายหัวเบาๆ "งั้นเรานั่งด้วยคนนะ เราชื่อผิง นี้ต้นชา"

"อ๋อ สวัสดี" ฉันตอบเบาๆก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาเล่น เพื่อเบนความสนใจที่จะเลื่อนการพูดคุยกับสองคนนั้น ส่วนน้ำก็ปรับสีหน้าจากกังวลเป็นสาวตาชื่นพร้อมพูดคุยกับบรรดาเพื่อนใหม่ทันที

"อีผิง!! ทำไมมึงไม่รอกูก่อน"

"แหม๋ มึงตื่นไหมละอีโก้"

"โกโก้ค่ะเรียกให้ถูก"

"อีกระเทย"

"มึงสิกระเทย"

"ว้ายย555"

นี้ฉันคิดผิดไหมนะที่ตามน้ำมานั่งตรงนี้ เหมือนจะมีเพื่อนเพศที่ 3 มานั่งด้วยคนหนึ่ง เหมือนสามคนนี้จะคุยกันไม่หยุดโดยมีน้ำที่พึ่งทักทายสามคนนี้ไปร่วมต่อบทสนทนากันอยู่ด้วย ราวกับไม่ได้เจอกันมาเป็นชาติอย่างนั้นแหละ เสียงคุยดังกลบรุ่นพี่ที่ชี้แจงเรื่องกิจกรรมวันนี้จนโต๊ะอื่นๆหันมามองหลายครั้ง ใครก็ได้ช่วยเอาฉันออกไปจากตรงนี้ที

"มึงพี่ไนท์อย่างบึก อย่างนี้ๆเลยนะ"

"โอ้ยอีโก้ มึงไปรู้ได้ไงไปดูมาหรือไง"

"มันเป็นที่เลื่องลืออีผิง"

"อะแฮมพี่ไนท์อะพี่เรา" น้ำว่าขึ้น

"จริงหรอน้ำแต่กูว่าพี่มาร์ครองเดือนหล่อกว่า"

"อีผิงอีโก้พวกมึงนี้สกิลการมองผู้ชายแย่มาก รองเดือนบ้าอะไรจะหล่อเท่าเดือน มึงดูมึงดูพี่สายฟ้าหน้าฟ้าประทาน"

"จริงวันก่อนเรามางานติวพี่สายฟ้าหล่อมากใช่ไหมฟ่าง" น้ำสะกิดฉันเบาๆ

"ฟ่างเธอว่าใครหล่อสุดตัดสินมาเลย"

"เอ่อคือ" จู่ๆโยนมาหาฉันได้ยังไงนะ

"เห้ย น้องๆโต๊ะนั้นอะจะเสียงดังไปแล้วไหม คุยอะไรกันขึ้นมาพูดบนเวทีนี้มา"

ชิบหายแล้วฉันมองหาพี่ไนท์ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ช่วยด้วย

พวกฉันห้าคนถูกพี่ๆจับขึ้นมาบนเวทีก่อนที่พี่หน้าหล่อคนหนึ่งจะทวนคำถามว่าคุยเรื่องอะไรกันเสียงดังขนาดนั้น

"เอ่อคือว่าพวกเรา"

"พวกเราทำไมครับ พี่กำลังชี้แจงเรื่องกิจกรรมวันนี้แต่น้องๆไม่สนใจฟังคุยกันเสียงดัง ถ้าไม่บอกว่าคุยเรื่องอะไรพี่ลงโทษนะครับ"

"เรากำลังคุยกันว่าใครหล่อที่สุดค่ะพี่มาร์คโก้บอกว่าพี่ไนท์ส่วนผิงมันบอกว่าพี่มาร์คอีต้นชาบอกว่าพี่สายฟ้าน้ำก็บอกว่าพี่สายฟ้าแล้วทีนี้โกโก้ถามฟ่างว่าใครหล่อสุดแต่ฟ่างก็ไม่ตอบค่ะ"

"อีโก้" ผิงหยิกแขนโกโก้เบาๆก่อนจะหันหน้าไปยิ้มแห้งๆให้พี่มาร์คที่ยืนยิ้มกับคำตอบของโกโก้เมื่อตะกี้

"น้องๆคุยกันเรื่องนี้หรอครับ"

"ใช่ค่ะพี่มาร์ค โกโก้พูดจริงนะคะ"

"แล้วคนไหนคือน้องฟ่างหรอครับ" ทั้งสี่คนชี้มาที่ฉัน เห้ยโยนขี้มางี้เลยหรอน้ำก็ด้วยหรอ "แล้วน้องฟ่างว่าใครหล่อสุดหรอครับ"

"เอ่อคือ" ชิบหายแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยด้วย

"ใส่แมสตอบแบบนี้เสียมารยาทไปไหมครับน้อง" เสียงหล่อๆของใครดังขึ้นจากข้างเวทีซึ้งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนสายฟ้าคนไร้มารยาทคนดีคนเดิมของน้ำไงคนหน้าหล่อเดินขึ้นมาแย่งไมค์จากพี่มาร์คมาถือ "สวัสดีครับน้องๆคณะทุกๆคน"

เสียงกรี๊ดของสาวๆที่นั่งอยู่ข้างล่างดังขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมายทำเอาหูฉันชาไปเลยทีเดียว

"ถ้าน้องไม่ยอมตอบงั้นเอางี้ น้องสี่คนที่เหลือลงไปได้ครับ เหลือน้องคนนี้ไว้นี้หละ" ฉันคิดไปเองหรือปล่าวที่เมื่อกี้พี่มันหันมาสะแยะยิ้มให้ฉัน ขนลุกแปลกๆเหมือนจะโดนแกล้งเลยแหะ

"พี่ไนท์นะแก" โก้สะกิดฉันเบาๆ

"พี่สายฟ้านะ" น้ำกระซิบก่อนที่สี่คนนั้นจะรีบวิ่งลงไปจากเวที

"เพื่อนๆไปแล้วนะครับน้อง งั้นพี่ให้น้องเลือกจะบอกว่าใครหล่อที่สุดหรือจะถอดแมส"

"ถ้าถอดก็จบใช่ปะ" ฉันหันไปถาม

"ใช่แล้วครับน้องฟ่าง"

ฉันดึงแมสออกแล้วหันหน้าไปมองพี่มันพี่มันไม่พูดอะไรนอกจากจะยิ้มจางๆเท่านั้น

"ไปได้แล้วเนาะ" ฉันว่าก่อนจะกำลังเดินลงมาจากเวที

"แล้วสรุปใครหล่อสุด?"

"เห้ยไหนว่าแค่ถอดแมสไง งั้นเอางี้พี่มาร์คหล่อสุด โอเครนะคะ"

ฉันรีบวิ่งลงมาจากเวทีก่อนจะมองไปที่มือตัวเองที่กำแมสไว้อยู่จบกันอุส่าจะใส่ไว้ตลอดถึงไม่ได้ทั้ง 4 ปีแต่อย่างน้อยก็สักพักจนกว่าเรื่องที่พี่ไนล์ตามจีบฉันจะเงียบไป

ฉันเดินมานั่งที่โต๊ะเดิมที่มีโกโก้ น้ำ ต้นชา และผิงนั้งอ้าปากค้างอยู่

"เดี๋ยวนะนี้แกคือฟ่างที่เขาลือกันให้ว่อนว่าพี่ไนล์ตามจีบอยู่หรอ" ฉันไม่ได้ตอบมีเพียงน้ำที่พยักหน้าตอบโกโก้ไปเบาๆก่อนที่เพื่อนๆทั้งสามจะทำตาโต "โอ้ว ทำไมแกไม่บอกแต่ทีแรกล่ะ"

"เห้อจีบบ้าบออะไรล่ะ" ฉันถอนหายใจออกฟอดใหญ่ก่อนจะเอนหลังลงไปพิงเก้าอี้ที่นั่งอยู่ก่อนที่สายตาของฉันจะบังเอินมองไปเจอพี่มันพอดี เหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าฉันจ้องอยู่ก่อนจะจ้องมาที่ฉันเหมือนกัน

ความเป็นสุขจบสิ้นแล้วสินะ ฉันนั่งฟังพวกพี่ๆเค้าอธิบายการรับสายรหัสอยู่พักใหญ่มันก็ไม่ใช่กฎอะไรมากแค่พี่ๆปี 3 จะเขียนคำใบ้ของตัวเองลงในกระดาษแล้วเอาไปรวมกันที่กล่องเพื่อให้น้องปี 1 ไปจับถ้าได้คำใบ้ของใครก็ต้องหาให้ได้ว่าใครคือพี่รหัสมีเวลาให้ 3 เดือนก่อนถึงกิจกรรมรับน้องมอบเกียร์ให้น้องของคณะซึ้งถือว่านานมาก แต่ถ้าภายในสามเดือนใครยังหาไม่เจอก็คงจะต้องถูกสายรหัสลงโทษ แต่ถึงจะให้ 3 เดือนก็เถอะนะละพี่ปี 3 ในคณะฉันมีตั้งกี่ร้อยคนหล่ะ ก็เล่นมาจับรวมทุกสาขาแบบนี้ ชื่อซ้ำกันมีตั้งกี่คน คำใบ้จะยากเเค่ไหนก็ไม่รู้

การจับฉลากเริ่มไปทีละสาขาวิชาซึ้งสาขาฉันดันจับฉลากได้จับที่สุดท้ายจะเหลือกี่คนกันแต่ก็นะใช่ว่าจำนวนปี 3 จะเท่า ปี 1 ก็เลยมีการที่พี่ๆปี 3 ที่อยากมีน้องรหัสสองคนก็เขียนคำใบ้ลงสองแผ่น นี้มันยิ่งจะไม่ยุ้งยากไปอีกหรอ

"ฉันมีใจสัมผัสว่าจะได้ของพี่ไนท์" โกโก้พูดขึ้นก่อนจะเอามือมาจับที่หน้าอกตัวเองด้วยตาหน้าที่ยิ้มระรื่น

"ตื่นค่ะอีโก้ ได้จับสุดท้ายคงจะได้วิญญาณพี่ไนท์แทน"ผิงตอบโกโก้ก่อนจะหันไปขำกับน้ำและต้นชา

พูดถึงพี่ไนท์พี่แกหายไปไหนแล้วละยังไม่มาเลย แล้วฉันกับน้ำจะจับถูกของพี่มันได้ยังไงกันโถ่เอ้ย

แล้วก็มาถึงคิวของสาขาฉัน ฉันเดินตามหลังน้ำมาซึ้งก็บังเอินมากที่พวกโกโก้ ต้นชา ผิงๆเรียนสาขาเดียวกันกับฉันและน้ำ

"เอ้าพี่มาร์คคะ ทำไมฉลากเหลือ 4 ใบค่ะ พวกหนูมี 5 คนนะคะ" ฉันชำเลืองดูกล่องจับที่ดูเป็นจะเป็นกล่องใสๆในนั้นเหลือกระดาษอยู่ 4 ใบจริงๆด้วย

"มี 4 งั้นหรอ งั้นไม่เป็นไรเดียวพี่เขียนของพี่ใส่อีกใบละกัน" พี่มันว่าก่อนจะขยับยิ้ม เหมือนว่าเพื่อนใหม่ทั้ง 3 ของฉันจะทำตาโตกับคำตอบที่พึ่งได้ไป

"ไม่ต้องมาร์คกูยังไม่ได้เอาคำใบ้กูใส่" พี่สายฟ้าเดินมาตบบ่าพี่มาร์คเบาๆก่อนที่จะโยนกระดาษคำใบ้ของตัวเองลงไปในกล่อง คำตอบเมื่อกี้ทำเอาสาวๆทั้งคณะหูตั้ง และหันมาสนใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่พี่มันจะแก้ตัวว่าไปเข้าห้องน้ำมา ลืมเอาคำใบ้ลงไป ถ้าจะได้จับใหม่คงวุ่นวาย ซึ้งฉันว่าแถไปเรื่อยมากกว่า ว่าจบพี่มันก็จับเอากล่องมาเขย่าพักใหญ่ ก่อนที่จะยื่นมาให้พวกฉันจับฉันกับน้ำให้พวกผิงๆจับก่อนเหลืออันสุดท้ายค่อยเป็นของฉัน

พวกเรากลับมานั่งที่โต๊ะแล้วค่อยๆเปิดกระดาษออกมาพร้อมกัน

"แกฉันว่าอันนี้ไม่น่าจะใช่ของพี่สายฟ้าแน่ๆเอามาเปลี่ยนดิอีผิง"

"บ้าอีโก้ไปเปลี่ยนกะอีต้นชาไป"

"โถ่น้ำว่านี้ไม่ใช่ของพี่สายฟ้าอะ"

"พวกแกได้อะไรอะ ฉันได้ รูปหล่อพ่อรวย" คำใบ้อะไรว่ะนั้น

"กูได้รูปผึ้งอะมึง วาดรูปมางี้ชะนีชัวโอ้ยอีโก้จะเป็นลม"

"แล้วฟ่างได้อะไรอะ" คำถามเมื่อครู่ทำเอาสามสหายรวมทั้งน้ำหันหน้ามามองฉันเป็นทางเดียวกัน

ฉันค่อยๆแกะกระดาษออก

"เมขลาล่อแก้ว" นี้จะแต่งกลอนหรือไงนะ

"น้องๆจับฉลากกันหมดแล้วนะ พี่ๆจะปล่อยกลับบ้านนะแล้วเราไปคอยส่องเฟสบุ๊คหรือไอจีดีๆนะว่าคำใบ้ที่เราได้อาจเป็นของใครได้บ้าง ซึ้งพวกพี่ก็ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก จะมีการให้พี่ๆไปใบ้เพิ่มเติมในโชเชียลต่างๆอีก 3 ครั้ง ซึ้งนั้นก็ไม่ได้จำกัดว่าต้องใบ้ตอนไหนและถ้าน้องๆอย่าเจอ อย่าลืมทำให้พี่ๆเซ็นชื่อลงกระดาษแผ่นนี้และทำให้พี่ๆยอมรับให้ได้ ขอให้น้องๆโชคดีนะครับ"

ใบ้ในเฟสบุ๊ค ไอจี ขอร้องละ ชื่อยังจำไม่หมดแล้วชื่อไอจีชื่อเฟสจะหามาจากไหน

ฉันกุมขม่ำแล้วก้มหน้ามองดูกระดาษคำใบ้ที่พึ่งได้มา

"หึๆ สลดอะไรขนาดนั้นฟ่างแกไม่รู้สะแล้วว่าอีโกโก้คนนี้ทำอะไรได้บ้าง" ฉันหันไปมองสามสหายที่นั่งยิ้มอย่างพอใจ พวกนี้ชักจะน่ากลัวขึ้นแล้วสิ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***