ท่านประธานเขาชอบผู้ชาย

นางเอก นางสาว ชนัญธิดา เนืองแน่น (ต้นข้าว)สาวน้อยสุดแสบวัย23ปี

"ใส่ชุดไหนดีนะ ใส่ชุดนี้ละกัน เรียนจบแล้วแต่งตัวแรงๆได้" ฉันหยิบชุดสีแดงส้มที่โชว์เอวเล็กน้อย แต่ค่อนข้างโป๊ ไม่เป็นไรหรอกก็ไปเที่ยวผับนิไม่ได้ไปวัดสักหน่อย ฉันใส่เสื้อผ้าแล้วแต่งหน้าแบบเปรี้ยวเข็ดฟัน มัดรวบสูงเพื่อให้มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น จากนั้นฉันก็หันมาพูดกับเจ้าหมูน้อย

"นี่เจ้าหมูน้อยฉันจะไปเที่ยวเฝ้าบ้านดีๆนะพรุ่งนี้วันหยุดฉันอย่าปลุกฉันด้วยละ"

จากนั้นฉันก็เดินออกจากบ้าน แล้วก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่ผับ

ณ บาร์แห่งหนึ่ง

สถานที่นี้เต็มไปด้วย เสียงเพลง เหล้า เบียร์และอื่นๆ นี่สินะสถานที่ของคนเมืองกรุง ฉันเกร็งเล็กน้อยเพราะว่าฉันไม่เคยเข้าผับเลยสักครั้งปกติอยู่บ้านนอก ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวถ้าไปก็จะเป็น วัด น้ำตก พิพิธภัณฑ์ เป็นต้น พอฉันก้าวขาเข้าไป ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันทั้งเป็นมิตรและไม่เป็นมิตรจนฉันกลัว 'กลับก่อนดีมั้ยนะ'

"อ้าวข้าว ทางนี้จ่ะ" พี่พิม หัวหน้าและพี่ร่วมงานอี3คนเรียกฉัน ฉันเดินไปตามต้นเสียงที่ฉันได้ยิน

"ว้าววข้าวทำไมสวยจัง ไปซื้อเสื้อผ้าจากไหน น่าจะแพงหน้าดู" แพงจริงแหละเจ๊ของเค้าดีจริง

"ก็.... มีคนเปย์มั้งคะ" มีเสียง คนหนึ่งบอกว่า 'ที่แท้ก็เด็กเสี่ย' อยากจะ

เขวี้ยงแก้วใส่จริงๆ

"หู้ยยย ชักอยากเจอแล้วซิใครกันนะ"

"ก็เจออยู่ทุกวัน" หัวหน้าพูด

"ห๊ะ... หัวหน้ารู้หรอคะ" พี่พิมและคนอื่นๆตาโต

"หัวหน้าไม่รู้หรอกค่ะ" ฉันพูดขัด พร้อมกับจ้องตาเขาแบบหน้ากลัว

"ฉัน..ฉันยังพูดไม่จบไง ฉันจะพูดว่าก็เจออยู่ทุกวันทำไมไม่ถามละ" รอดไปนะหัวหน้าถ้าบอกคนอื่นว่าฉันเป็นแฟนประธานละก็จะตัดให้ดู(โหดร้ายมาก)

"อ่อ แล้วข้าวมาทำงานที่นี่มา1เดือนแล้วรู้สึกไงบ้างจ้ะ"

"ก็ดีค่ะ เว้นแต่ว่า... " ฉันจ้องไปที่หัวหน้า

"อ่อพี่ก็เหมือนกัน ตอนเข้ามาทำงานนึกว่าจะไม่ได้เจอมันแล้ว ยังตามมาลังควานจนได้ สมัยเรียนมันอ่ะสอบได้ที่1ตลอดถึงจะเก่งแค่ไหนแต่ความลับของมันไม่มีวันหมด"

"พอได้แล้วพิม กูเป็นหัวหน้ามึงนะเว้ย" หัวหน้าโกรธ ได้แต่นั่งกุมขมับตัวเอง

"แล้วไงอ่ะนี่เลิกงานแล้วเว้ยตอนนี้มึงเป็นเพื่อนกู พี่จะบอกน้องๆให้น่ะว่าไอ้เนี่ยะจริงๆแล้วมันชื่อว่าเบบี้ ตอนปี1นะอาจารย์เรียกมันทีนึงนะขำกันทั่วห้อง นาย เบบี้มามั้ย อะไรงี้5555คิดดูสิแก่ขนาดนี้เรียกเบบี้ ตอนที่มันไปเสียตัวครั้งแรกนะมันพูดว่าจะไปเอาน้องจอยแต่มันเอาไม่เป็น น้องจอยเลยเอามันแทน5555"

"ขนาดนั้นเลยหรอคะพี่พิมแล้วหัวหน้าจะมีเมียกับเขามั้ยเนี่ยะ555" คนในกลุ่มพูดขึ้นมา

"อย่าให้ฉันต้องพูดบ้างนะเว้ย"

"พูดเลยกูไม่ถือ5555"

"ถ้าพี่พิมรู้เหมือนนักสืบแบบนี้แล้วพี่พิมรู้เรื่องท่านประธานชอบผู้ชายมั้ยคะ" ห๊ะว่าไงนะ ชอ ชอบ ผู้ชาย

"เธอพูดอะไรของเธอ ไม่มีทางที่ท่านประธานจะชอบผู้ชาย" นั่นสิพูดอะไรออกมาเค้าต้องชอบฉันสิ(มโนจริงๆ)

"ทำไมหัวหน้าถึงพูดเหมือนรู้ดี"

"เพราะฉันรู้ไงว่าท่านชอบผู้หญิง"

"แล้วพวกเราจะมั่นใจได้ยังไง"

"มั่นใจได้เพราะท่านมีแฟนแล้วเป็นผู้หญิงด้วย เชื่อได้ยัง"

"จริงหรอคะ แล้วคนที่คุณโรสฆ่าตายเพราะบอกว่าแอบชอบท่านประธานละคะ" ฆ.. ฆ่าเลยหรอว้าวโหดจัง

"มีหลักฐานอะไรที่บอกว่าคุณโรสฆ่า ถึงเธอจะร้ายก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นฆาตกร ถ้าเธอเป็นฆาตกรจริงๆป่านนี้ต้นข้าวไม่อยู่ตรงนี้หรอก"นั่นหนะสิ

"ต้นข้าวเกี่ยวอะไรด้วย"

"คือว่าข้าวมีเรื่องกับคุณโรสนิดหน่อยค่ะ"

"อ่อต่อไปข้าวต้องระวังตัวด้วยนะ"

"ค่ะ แล้วผู้ชายที่พูดถึงเขาเป็นใครหรอคะ "ฉันอยากรู้

"คุณมานพเป็นเพื่อนตอนสมัยเรียนของท่าน ข้าวเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าแดงๆ"

"ข้าวรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลยค่ะ วันนี้คงไม่ไหวแล้ว ข้าวขอกลับบ้านนะคะ"

"จ่ะดูแลตัวเองดีๆนะ"

"ให้ฉันไปส่งมั้ย" หัวหน้าถาม

"ไม่เป็นไรค่ะ"

ฉันลุกขึ้นทันทีเมื่อพูดจบ ฉันออกจากตรงนั้นโดยไม่สนว่าใครจะพูดอะไรตอนนี้ในสมองของฉันมันเต็มไปด้วยความสงสัย ว่าเขาชอบผู้ชาบหรือเปล่า แล้วเรื่องมันเกิดขึ้นได้อย่างไร แบบไหน ฉันงุนงงไปหมด แล้วฉันจะช่วยเขาได้ยังไง

เปร๊ยง! เสียงแก้วแตก ฉันเดินชนคนอื่น เห้อ ชีวิต

"ขอโทษครับ"

"ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" เขามองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนจะพูดอ่อนหวาน

"ผมไม่เป็นอะไรครับ"

"ฉันซุ่มซ่ามเองขอโทษนะคะ"

"ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะครับ ถ้าอยากขอโทษผมรอสักครู่นะครับ" แล้วเขาก็เดินไป

"อะไรของเขาเนี่ยะยิ่งอยากกลับบ้านอยู่" สักพักเขาก็เดินมาพร้อมกับ น้ำสีฟ้าๆ2แก้วแล้วยื่นให้ฉัน

"คุณต้องดื่มหมดแก้วนี้แล้วผมจะยกโทษให้" อะไรบ้าหรือเปล่าเล่นอะไรก็ไม่รู้ ฉันรีบดื่มให้หมดทันที่รวดเดียวเพราะอยากกลับบ้าน แล้วยื่นแก้วให้เขา

"ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ"

"ให้ผมไปส่งมั้ย"

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ"ฉันออกมาด้วยความเร็วสูงเพราะรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ดีแล้ว ในขณะที่ฉันกำลังเดิน ชายคนนั้นเขาเดินตามฉันมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง หมับ เขากอดเอวฉัน

"เห๊ยยคุณปล่อยฉันนะจะทำอะไรฉันไอ้บ้ากาม ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วยค๊าาไอ้บ้ากามมันจะปล้ำฉัน"ฉันทั้งทุบทั้งตีมัน ไอ้บ้ากามเอ้ยย

"หุบปากถ้าไม่อยากตาย ไปขึ้นสวรรค์กับผมนะครับคนสวย"

"ไม่เว้ยยยย ไอ้บ้าปล่อยฉัน ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที"

"นั่นมันน้องข้าวนิ ออกไปช่วยน้องเร็ว" พี่พิมพูดพร้อมวิ่งออกไปช่วย แต่ไม่ทัน

พลั่ก! พลั่ว! คุณ คุณฌอน

เขาต่อยไอ้บ้ากาม

"มึงเป็นใครว่ะมายุ่งเรื่องของผัวเมีย"

"มึงอ่ะเป็นใคร มายุ่งกับเมียกูทำไม" เขาหยิบปืนที่อยู่ข้างเอวเขาออกมา

"รีบไสหัวออกไปซะถ้าไม่อยากตาย" เขาหันมาหาฉันที่กำลังขวัญเสีย เขาถอดเสื้อสูทสุดเท่แล้วมาคลุมให้ฉันแล้วพูดว่า

"คุณโดนดีแน่ มากับผม"

"ถ้าอย่างนั้นแฟนท่านประธานก็คือ น้องข้าวหรอว่ะไอ้เบบี้" พี่พิมพูด

"เออ "