คุณพระจันทร์ยิ้ม ตอนที่ 1

"ไอ้คิงๆ มึงเหม่ออะไรวะ? นี้เอากาแฟไป เสริฟ์เขา" เสียงรุ่นพี่คนนึง ดังขึ้นมาเรียกผมไปใช้งาน!

อะไรวะ?

ก็เพิ่งใช้เมื่อกี๊!

ผมไม่ได้พูด ประโยคที่คิดในใจออกไป แหม่ใครจะกล้าพูดล่ะ ถ้าพูดผมคงไม่มีเงินใช้ จนถึงสิ้นเดือน

"ครับๆ"

ผมรับ ถาดกาแฟจากพี่แก กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น

จากนั้นก็เอาไปเสิร์ฟโต๊ะ ที่พี่แกว่า

"คาปูชิโน่ร้อน ใช่ไหมครับ?" ผมถามคนที่นั่งหันหลังอยู่ ที่กำลังมองออกไปชมวิวข้างนอก ผมถามไปไม่นาน คุณคนนั้นก็หันมาตอบ

" ใช่ครับ" อีกคนตอบพร้อมยิ้มกว้าง แต่ไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มของเขาเป็นเสี้ยวพระจันทร์ ทำให้ใจผมอยู่ไม่สุขเลยแหละ!

คนบ้าอะไรยิ้มน่ารักชะมัด..

"คุณครับ เอ่อ...คาปูชิโน่ ผม.."

"อะ อ๋อๆ นี้ครับขอโทษด้วยนะครับ" บ้าจริงนี้ผมมองหน้าเขา หรอวะ ไอ้คิงงว้อยยยย! จะไปมองอะไรเขานักหนาวะ!

ผมกล่าวขอโทษ ก่อนอีกคนจะยิ้มบางๆ และพูดว่าไม่เป็นไรครับ คือแบบนี้มันคือรักแรกพบ!

.

.

"คิง เมื่อวานมึงไม่ได้นอนหรอวะ" ไอ้ตะวันเพื่อนซี้ของผมถาม ไม่รู้ว่าหน้าผมมันโทรมขนาดไหน มันถึงถามเนี่ย!

"หน้ากูโทรม ขนาดนั้นเลยหรอมึง"

"เออดิ กูนึกว่าหมีแพนด้ามานั่งเรียน" ไอ้ตะวันมันท้วง คงจะเป็นเพราะผมทำงาน กะดึก เลยเป็นแบบนี้....เพราะคิดถึงหน้า คุณพระจันทร์ยิ้ม ด้วยแหละ...

อ่า..ขอแนะนำตัวผม อย่างเป็นทางการนะครับ ผมชื่อคิง ปี 2 คณะนิติ ชีวิตของผม ก็เรื่อยๆ ทำงานพาร์ทไทม์บ้าง ทางบ้านผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไร แต่เป็นเพราะผม อยากทำ มันคือฟีล อยากทำ ครับผมยังตลกตัวเองอยู่เลย ว่าทำ ทำไม เออนั่นแหละ

"มึง สาวิกามา เว้ย" ไอ้ตะวันกระซิบผม เมื่อกล่าวถึง อาจารย์ขาโหดอย่างอ.สาวิกา! รายนั้นโหดมากๆ ใครไม่โดนแกดุ คือแบบมึงสุดยอดมากๆ ผมนับถือคนนั้นเลย

หลังจากเรียนวิชาของอ.สาวิกา สามช.ม! (วิชาอังกฤษ) ผมก็แทบจะหลับในคาส ดีที่ไอ้ตะวัน มัน เตือน ไม่งั้นผมโดน ดุแน่ๆ

"คิง กูได้ยินว่าน้องมุก ปี1 สวยมากๆ อย่างกับนางฟ้าเดินดิน มึ้งงงงงงงงงง พากูไปดูเขารับน้องหน่อยดิ่!" ไอ้เพื่อนตัวดีของผม แม่งจะรู้จักคนเยอะไปล่ะ ทั้ง ปี 1 ปี 2 ปี 3 ไม่ว่าจะ ปีไหนๆที่เขาว่า มีสาวๆสวยๆ มันก็ไปทั้งนั้น ผมยอมใจมันจริงๆว่ะ

"กูไม่ไป"

"เอาหน่ามึงง พากูไปหน่อยนะๆ" ไอ้นี้มันทำหน้าอ้อนๆ อ้อนอะไรหรอ อ้อนตีนผมเนี่ยแหละ ทำตากระพริบปริบๆ คิดว่าน่ารักมากมั้ง

"คิงงงงงงงง! พากูไปเถอะๆ กูเลี้ยงเหล้าเลยคืนนี้"

"ห้ามกลับคำพูดนะมึง"

"เออๆ"

ไอ้ตะวันลากผมมาที่เขารับน้อง ปีหนึ่ง โดยมีเจ๊เจส คอยสั่งน้องๆ ทำนู่นทำนี่อยู่ ไอ้ตะวันเลยทักไป

"เจ๊!" เจ๊เจสหันหน้ามา

"มาทำไมย่ะ! อ้ะ...น้องคิง"

"แหม่ เจ๊! พอพูดกับไอ้คิง เสียงสอง สองมาตรฐานชัดๆ"

"ล่ะ จะทำไมล่ะย่ะ ไม่ได้ชื่อคิง ก็ยากหน่อยนะคะ" เจ๊เจสหันไปพูดกับ ไอ้ตะวัน ก่อนที่จะมาคลอเคลียผม แล้วทิ้งหน้าที่ให้พี่ๆ คนอื่น

เจ๊เจส เป็นสาวประเภทสองครับ เจ๊แกอยู่ปีสาม

"น้องคิง เป็นไงบ้างงง เหนื่อยไหมปีสองอ่าาา"

เจ๊พูดเสียงหวาน ใส่ผม สาเหตุที่ผม ไม่ค่อยอยากมาก็เพราะเจ๊แก ชอบถามนู่นถามนี่

"ฮ่า ฮ่า..ก็งานเยอะพอสมควรครับ" ผมหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะค่อยแกะมือ เจ๊แกออก พอหลุดพ้นผม รีบวิ่งไปหาไอ้ตะวัน

"เชี่ย...น้องมุกสวยสมคำล่ำลือ! คิงมึงดูๆๆ"

"ก็งั้นๆ"

"แหม่ คิดว่าหล่อแล้วเลือกได้หรอ ชิ!"

"ก็เลือกได้ ก็กูหล่อ อิจฉาหรอมึงอ่ะ"

"จ้าาาา พ่อคนหล่ออออ" มันมองบนใส่ผม ก่อนที่จะมองสาวๆ ต่อ ผมก็มองบ้าง แต่ก็งั้นๆ อ่ะ...เอ๊ะ..หางตาผมเห็นคนๆนึง แว๊บๆ ตัวเล็กๆ น่าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ผิวขาวอย่างกับหยวกกล้วย รอยยิ้มเสี้ยวพระจันทร์บนใบหน้า เชี่ย... มึง! มึง! ใช่ว่ะ! คุณพระจันทร์ยิ้ม! พรมลิขิต พรมลิขิตแน่ๆ!

— สวัสดีจร้าาาาา แอบมาเปิดเรื่องใหม่แบบบรรยาย นี้เป็นนิยายวายนะคะ ใครไม่ชอบ กดออกได้เน้อออ เราอยากลองทำ นิยายแบบ บรรยายดูบ้าง..อ่า มันเป็นไงบ้าง..อ่ะ คอมเม้นท์ให้กำลังใจกันหน่อยนะคะคนดี ♡.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***