ธรรมดาที่ไหน

เอมม่า : ในที่สุดเราก็จะได้ไปโรงเรียนเอกชนแล้วสินะ เห้อ~

แบม : เอมม่า ลงมาคุยกับม๊าหน่อยสิ

เอมม่า: ค่ะ ได้ค่ะม๊า

เอมม่า : //เดินลงไปหา คุณแม่

เอมม่า : มีอะไรหรอคะ

แบม : พรุ่งนี้คือวันที่หนูจะไปโรงเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะลูก

เอมม่า : //ยิ้ม ตกลงค่ะ

แบม : //ท่าจะร้องไห้

เอมม่า : ม๊า! ม๊าเป็นไรรึป่าวคะ

แบม : ป่าว ม๊าแค่เสียใจ ตั้งแต่นี้ไปจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วอ่าา

เอมม่า : ม๊า เดี๋ยวหนูก็มานะม๊า

แบม : อืม มาม่ะ ขอกอดหน่อยสิ

เอมม่า: ค่ะ //กอด

---------------------- วันต่อมา ---------------------

มากิ : เอมม่า เจอกันใหม่นะ ตั้งใจเรียนนะ

เอมม่า : พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ

มากิ : ปากร้ายขึ้นนะเราอ่ะ คิดถึงตอนเด็กๆจริงๆ

เอมม่า : //ขำเบาๆ

บริกาด : เจ้านายครับ เชิญขึ้นรถได้เลยครับ

เอมม่า : ไม่ล่ะค่ะ ขอเดินไปดีกว่าค่ะ

บริกาด : ทำไมล่ะครับ?

เอมม่า : คนจะแตกตื่นเอาน่ะค่ะ

บริกาด : คุณเอมม่าครับ ไม่ต้องสุภาพก็ได้นะครับ

เอมม่า : อื้ม เอาเป็นว่าฉันไม่ขึ้นรถสีดำนี่หรอกนะ มันเด่นเกินไป และฉันจะลองเดินดูด้วย

บริกาด : แต่คุณเอมม่าครัย มันไกลมากเบยนะครับ ท่านจะไหวหรอ

เอมม่า : คิดว่าฉันเป็นใครล่ะ

บริกาด : ... (ไม่กล้าสบตา )

มากิ : เอมม่า เธอไม่เก่งเลยนะ เธอจะใช้อำนาจแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะ

เอมม่า : หนูรู้ค่ะพี่ งั้นหนูไปล่ะนะ

มากิ : อื้ม โชคดี

เวลาผ่านไปสักพัก

มากิ : นี่คุณบริกาด

บริกาด : ขะ ขอรับ!

มากิ : ทำไมไม่พูดครับล่ะ

บริกาด : ผมตกใจน่ะครับ

มากิ : อื้ม ฉันมีเรื่องจะขอร้อง ให้ไปติดตามเอมม่าซะ

บริกาด : แต่ว่าม่านเอมม่าเขาสั่งห้ามนี่ครับ

มากิ : นายไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดเถียง //จ้อง

บริกาด : คะ ครับ! ผมจะคอยปกป้องท่านเอมม่า

มากิ : ดีมาก งั้นฝากด้วยล่ะ ถ้าเอมม่าเป็นอะไรไป ไม่ใช่แค่นายจะถูกไล่ออก แต่นายจะตาย และรวมถึงครอบครัวนายด้วย (ทำท่าเย็นชา)

มากิ : งั้นรีบไปซะ

บริกาด : ครับ

เมื่อเวลาผ่านไป 30 นาที

เอมม่า : ถึงสักที ดันหลงทางไปตั้ง 1 กิโล โดยรวมกว่าจะถึงก็ 4 โล ใช้เวลาตั้ง 30 นาที ใน 5 โลนี่น่าผิดหวังจริงๆ มากิก็บอกว่า 4 โลใช้เวลาแค่ 20 นาทีเอง... แต่ยังไงซะฉันก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ล่ะนะ

เอมม่า : ตื่นเต้นชะมัดเลย

??? : //ชน

เอมม่า : //ล้มลง

??? : //ล้มลง

??? : โอ้ย เจ็บจัง

เอมม่า : //ลุกขึ้น+ยื่นมือ ไม่เป็นไรนะคะ?

??? : อ่า... ค่ะ ขอโทษนะคะ //จับมือ + ยืนขึ้น

เอมม่า : ทีหลังวิ่งระวังด้วยนะคะ //ยิ้ม

??? : เอ่อ ค่ะ (น่ารักจังแฮะ)

เอมม่า : อ๋อ แล้วก็ขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะคะ

??? : อ๊ะ มีอะไรถามมาได้เลย

เอมม่า : หอประชุมไปทางไหนหรอ พอดีเรามาที่นี่ครั้งแรก

??? : อ่าว! เราก็เหมือนกันเลย

เอมม่า : อ๋อ งั้นหรอ ดีจริงๆ //ยิ้ม + ตาเป็นประกาย

??? : ฉันชื่อ เชลล์ นะ ฉันจะพาเธอไปที่หอประชุมเอง

เอมม่า : ขอบใจนะ เราชื่อ เอมม่า ล่ะ

เชลล์ : ตามมาสิ //จับมือ

เอมม่า : !! .. ( คิดในใจ : นี่คือการที่คนพวกนี้เขาทำกันเวลาเจอครั้งแรกหรอเนี้ย? )

เอมม่า : ขอรบกวนด้วยนะ 555

เมื่อไปถึง

ประธาน : เอาล่ะ ตอนนี้คงมากันครบแล้ว อ่ะแฮ่ม สวัสดีนักเรียนทุกคนที่มาใหม่นะครับ ผมชื่อ เอก ผมเป็นประธาน หรือ ผอ. โรงเรียนนี้ วันนี้เราเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ในบรรดานักเรียนใหม่ที่เข้ามา มีลูกสาวมาเฟีย อันดับที่ 3 มาด้วย ขอเชิญขึ้นมาเลยครับ

ลูกสาวมาเฟีย : สวัสดีค่ะ ชาช่า ค่ะ อายุ 17 ปี ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ขอแค่อย่าขัดใจชาช่าก็พอ ไท่งั้นมีเจ็บตัวค่ะ จบแล้วค่ะ

ประธาน : 555 เป็นกล่าวได้เยี่ยมเลยนะครับ

ประธาน : เอาล่ะครับ ตอนนี้ก็ขอให้ทุกคนไปที่ป้ายประกาศที่หน้าโรงเรียนเลยนะครับว่าอยู่ห้องไหนกันบ้าง เชิญครับ

เสียงดังจอแจ

เอมม่า : เชลล์ เธออยู่ห้องไหนหรอ

เชลล์ : ห้อง 5 G จ้าา แล้วเอมม่าล่ะ

เอมม่า : เหมือนกันเลยนะ งั้นเราไปนั่งด้วยกันนะ แต่ว่ามันอยู่ตึกไหนกันล่ะ ตึก 5

เชลล์ : ฉันรู้นะ ไปกันเถอะ

เอมม่า : อื้ม!

เมื่อไปถึงห้อง 5 G

คุณครู : นี่พวกหนู เข้ามาได้แล้วจ่ะ นี่ห้อง 5 G

เอมม่า : //มองรอบๆ

เชลล์ : ค่ะ

เอมม่า : อ่า ค่ะ

คุณครู : งั้นเอาล่ะ มาแนะนำตัวกันก่อนเถอะ ก่อนอื่นเลย ครูชื่อ ครูมะลี นะจ้ะ จะเรียก อาจารย์ หรือ จารย์ ยังไงก็ได้ตามความถนัดเลยนะจ้ะ แต่อย่าเรียก มะลิ เฉยๆนะจ้ะ มันไม่มี มารยาท

ชาช่า : แล้วทำไมหนูถึงเรียกคุณว่า มะลิ เฉยๆไม่ได้?

ครูมะลิ : เพราะว่ามันไม่มีมารยา--

ชาช่า : อย่าเถียงสิคะ

เอมม่า : นี่ อย่าด่าครูสิ มันไม่ดีนะ

ชาช่า : หุบปาก! แกคงไท่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร

เอมม่า : รู้สิ ลูกสาวมาเฟียอันดับที่ 3 ชาช่า

ชาช่า : รู้แล้วก็อย่ามาสะเออะสิยะ!

เชลล์ : //ดึงตัวเอมม่า

เชลล์ : ขอโทษค่ะๆ! อย่าถือสาเลยนะคะ คุณหญิง

ชาช่า : หือ? พูดเข้าหูดีนี่นา ก็ดี ครั้วนี้ฉันจะยกโทษให้

เอมม่า : //กระซิบ ทำไมต้องยอมชาช่าล่ะ? คนประเภทนั้นไม่ดีเลยนะ

เชลล์ : หว่า เอมม่า เขาเป็นถึงลูกมาเฟีย คนอย่างเรายุ่งไม่ได้หรอก

เอมม่า : (คิดในใจ : ก็จริงแฮะ ถึงฝีมือเราจะเก่งกว่าก็เถอะ และอีกอย่างเราอยู่อันดับที่ 7 คงต้องทำให้ป๊ายุ่งยากแน่ๆ )

เอมม่า : อ่ะ.. อื้ม...

ครูมะลิ : เอ่อ. งั้นช่างเถอะ..คุณหนูจะเรียกอะไรก็ได้ค่ะ ขอแค่เฉพาะเจาะจง มิเช่นนั้นดิฉันคงไม่รู้นะคะ

ชาช่า : ก็ดี

ครูมะลิ : งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา งั้นมาทำความรู้จักกันเถอะนะ

เวลาผ่านไปเมื่อแนะนำกันเสร็จ

ครูมะลิ : อ๋อ และมีอีกเรื่องที่จะบอก จะมีรุ่นพี่ตึก 6 มาพาชมโรงเรียนนะจ้ะ เดี๋ยวครูจะบอกนะจ้ะ อ๋อ แล้วพวกพี่เขาก็มีป้ายห้อยคออยู่แล้วนะจ้ะ งั้นก็ไปตามหาที่ด้านล่างนะจ้ะ~ ส่วนคุณหนูชาช่า เดี๋ยวผอ.จะพาดูนะคะ

ชาช่า : ไม่! ฉันจะคู่กัยรุ่นพี่ที่เป็นลูกมาเฟียอันดับที่ 1

เอมม่า : เดี๋ยวนะ มาเฟียอันดับที่ 1 ? และอันกับที่ 3 ไง๋ได้มาที่โรงเรียนนี้ล่ะ!? เอ๊ะ! นี่ก็ไม่ใช่ที่จะต่อสู้ด้วยสิ ... .. ป๊า!! หนูบอกเอกชน นี่คือ.. เอกชนธรรมดาที่ไหน เดี๋ยวนะ เราก็ไม่ได้บอกป๊าว่า ธรรมดา นี่หว่า โอ้ยน้อ! สงสัยนี่คงเป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งแน่ๆ มีทั้งลูกมาเฟียอันดับที่ 1,2,3,5,8,10 เลยล่ะ.. ใช่แน่ๆ แต่ว่าอันดับที่ 10 อายุครบ 18 ปีแล้วคงย้ายออกไปแล้ว.. เหลือ แค่ 1,2,3,5,8 ... เห้อ ให้ตาย ขอร้องอย่ามีใครจำเราได้เลย.. เรารู้จักอันดับที่ 5 กับ 8 ขอร้องอย่าจำได้เลย ....

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***