ชิงเกอขว้างลูกบอลออกไปชนกับรั้วกระเด็นหายไปเธอวิ่งหาจนทั่ว จนไปชนกับเด็กชายคนนึงเข้า เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง"เธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า เอ่อ...หะให้พี่...ช่วยไหม"ชิงเกอยิ้มอย่างดีใจลุกขึ้นไปกอดเขาอย่างมีความสุข พร้อมพูดว่า"พี่ยอมพูดกับชิงแล้ว...อ้อ! จริงสิ หนูชื่อ หยั่งชิงเกอนะคะ แล้วพี่ล่ะ...ชื่ออะไรหรอคะ" เด็กชายแอบดีใจที่เมื่อวานเขาไม่ยอมพูดกับเธอแต่เธอไม่โกรธเขาเลย"พี่ชื่อ...ห้ายทังถิง"ชิงเกอยิ้มและขำกับท่าทีเขินอายของเขา"น้องขำอะไรน่ะ"พี่ชายถามด้วยความสงสัยและความเขินอายที่น้องหัวเราะ"ไม่มีอะไรค่ะ แค่...ขำที่เป็นพี่น้องกันแล้วแต่พี่ทังกลับทำท่าเหมือนคนไม่สนิทกันขนาดนั้นน่ะค่ะ แล้ว...ยังเขินชิงด้วย"2พี่น้องหัวเราะกันด้วยความสนุกสนาน เวลาผ่านไป ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันด้วยความสนิทสนมขึ้นเรื่อยๆ แต่ทิงถังก็ยังคงรักษาความสนิทสนมไม่ให้มากเกินไปเพราะรู้ว่าไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันต้องมีระยะห่างกันบ้าง...
20 ปีผ่านไป..."เด็กๆแยกกันไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เมื่อ 12 ปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้กลับมาน่าจะจำกันไม่ได้แล้วล่ะค่ะ"แม่กับพ่อคุยกัน"ก็คงอย่างนั้นเด็กๆอยากไปเรียนเรียนต่างประเทศทั้ง 2 คนแต่ไม่ใช่ประเทศเดียวกัน ไม่ได้เจอกันนานกลับมาก็อาจจะจำกันไม่ได้แล้ว , วันนี้ชิงเกอจะกลับมาแต่บอกว่าไม่ต้องมารับเพราะจะมาหาที่บ้านเองน่ะ"พ่อพูด
ตอนเย็น 18:45 น. "คุณพ่อ คุณแม่คะ ชิงกลับมาแล้วค่ะ"พ่อกับแม่หันมา โผเข้ากอดลูกสาวทันที
20:00 น. "แม่คะ พ่อคะ ชิงขอออกไปหาเพื่อนนะคะวันนี้น่าจะกลับดึกหน่อยนะคะ
(กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น)"สวัสดีค่ะจากใครคะ"เสียงเมดในบ้านรับโทรศัพท์ "ผมห้ายทังถิง ขอสายคุณแม่ด้วยครับ"ทังถิงพูด"คุณหนู...ได้ค่ะ"เมดตอบรับ"เดี๋ยวก่อน คุณแม่กับคุณพ่อ นอนหลับไปรึยัง"ทังถิงถาม"หลับไปแล้วค่ะ"เมดตอบกลับ"งั้นฝากข้อความไว้แล้วกัน...ให้บอกพวกท่านว่า ผมกลับมาแล้ว แต่จะกลับไปที่บ้านอีก 4 วัน เพราะผมอยากเที่ยวสักหน่อย"ทังถิงฝากข้อความไว้ "ได้ค่ะ"เมดรับคำสั่ง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments