บทที่๑

หลังจากที่กลับมาอยู่บ้านกับครอบครัวหลังจากที่เสร็จภารกิจสำรวจโบราณสถานฉันก็ได้ไปเจอหน้าแม่กลับพ่อ

*สวัสดีค่ะคุณแม่*

*อ้าวกลับมาแล้วหรอจ๊ะ*

*ค่ะ*

*กินอะไรไหมเดี๋ยวแม่ทำให้*

*ออไม่ดีกว่าค่ะทานมาแล้ว*

หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นมายังห้องของตัวเองและอาบน้ำกำลังจะนอนพักให้สบาย

เช้าวันต่อมา

วันนี้ฉันว่าจะออกไปเที่ยวสักหน่อยน่าจะดีกว่าอยู่บ้านตอนนี้ฉันกำลังไปบ้านเรือนไทยทรงสวยงามของคุณย่าแต่ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้วเพราะท่านเสียไปเมื่อ1ปีก่อนแต่ทุกวันนี้ฉันก็รู้สึกคิดถึงท่านเพราะฉันสนิทกับท่านมากเคยมานอนที่บ้านเรือนไทยนี้เป็นประจำ

ก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุขึ้น

ตอนนั้นฉันกำลังจะไปเที่ยวทะเลกับไอเอกและเพื่อนแต่แยกกันไปฉันไปกลับไอเอกส่วนเพื่อนคนอื่นก็ไปกลับป่านสึกเป็นเพื่อนที่ฉันไม่คอยสนิทเท่าไหร่นัก

ขับมาได้สักพักก็มีรถมอเตอร์ไซค์ขับตัดหน้าทำให้รถเสียหลักพุ่งชนกับต้นไม้ข้างทางหลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกไม่ได้ยินเสียงมองไม่เห็นแสงสว่างอะไรเลย

หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาฉันคิดว่ามันเป็นแค่ความฝันแต่หลังจากที่ฉันตื่นขึ้นดวงตาก็มองไปเห็นผู้หญิงหนึ่งคนซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใครแถมยังแต่งตัวประหลาดใจอีก

*แม่หญิงฝืนแล้วหรอเจ้าค่ะ*

แม่หญิงงั้นเหรอเราไม่ได้ฝันไปใช้ไหมเนี่ยตื่นสิว่ะน้ำหนึ่งแก่แค่ฝันไปหลังจากนั้นฉันก็วิ่งออกจากห้องไปและมองดูรอบๆๆเฮ้ยฉันไม่ได้ฝันไปใช้ไหมเนี่ย

*แม่หญิงเจ้าข้าเป็นอะไรรึเจ้าค่ะ*

ฉันไม่ได้ฝันจริงๆด้วยทำไงดีนะเราฮืออออออยากกลับบ้านแล้วอ่ะ

*ร้องไห้ทำไมหรือเจ้าคะ*

*เปล่าค่ะ*

กลับไปที่ห้องดีกว่าเรา เดี่ยวนะนั่นใครน่ะไม่เคยเห็นเลยเราโง่รึเปล่านะเราจะเคยเห็นได้ยังไง

*พี่ค่ะที่นี่ที่ไหนหรอ*

*อะไรนะเจ้าคะ*

*ที่นี่คือที่ไหน*

*แม่นายไม่รู้จริงๆรึเจ้าค่ะมาอยู่ตั้ง3ปีแล้วนะเจ้าค่ะแม่นาย*

*........*