รักที่เกือบจะผิดหวังแต่ยังดีกลับคืนมาได้2
ยอมรับ
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
ทำไมข้าถึงไม่มีอะไรดีสักอย่าง
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
ข้าเป็นลูกท่านแม่ และยังเป็นหลานองค์ไทเฮา ชีวิตข้าจะต้องฝึกให้มากความไปทำไม
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
เพราะเราเป็นลูกท่านแม่เเละท่านพ่อไง
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
เราจึงต้องฝึกให้เป็นศรีเเก่พวกท่าน
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
ก็ท่านเก่งไม่เหมือนข้า
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
ท่านและพี่รองเหมือนท่านแม่
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
ส่วนพี่สามก็เหมือนท่านพ่อ
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
แต่ข้ากลับไม่เกมือนใครเลย
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ใครว่าล่ะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
เจ้าเล่นดนตรีเก่งไม่ใช่หรอ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
เจ้าน่ะเหมือนท่านแม่นะรู้มั้ย
เหม่ยฮวา(น้องสี่)
จริงหรือเจ้าคะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ข้าไม่จำเป็นต้องหลอกเจ้า
แอดน้อย
เหม่ยฮวายิ้มอย่างดีใจ
แอดน้อย
เพราะนางคิดว่านางเป็นลูกที่ถูกเก็บมาเลี้ยง
แอดน้อย
นางจึงโล่งอกเป็นอย่างยิ่ง
ฮองเฮาแคว้นฉิน
เหม่ยฮวาเป็นอย่างไรบ้าง
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ข้าปลอบนาง
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
แล้วนางก็ยิ้มออกเเล้วเจ้าค่ะ
เสียงขลุ่ยเริ่มบรรเลงขึ้น
อ้ายฉิง
เหลียนฮวาเจ้าเป่าขลุ่ยหรือ
ฮองเฮาแคว้นฉิน
เปล่านะเจ้าคะ
ฝูหลงฮวา(น้องรอง)
ท่านแม่ท่านเป่าขลุ่ยหรือ
หลันฮวา(น้องสาม)
นั่นสิเจ้าคะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ไม่ใช่ใครที่ไหนเจ้าค่ะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
เหม่ยฮวาเองเจ้าค่ะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ท่านพ่อน้องสี่เก่งด้านดนตรีไงเจ้าคะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
ท่านพ่อ ท่านแม่โปรดมอบขลุ่ยเรียกสายลมให้นางเถิดเจ้าค่ะ
โม่ลี่ฮวา(นางเอก)
นางคงดีใจจนร้องไห้เป็นแน่เจ้าค่ะ
ฝูหลงฮวา(น้องรอง)
ท่านพ่อยอมรับนางเเล้วเจ้าค่ะ
Comments