!งานเปิดตัวทายาท ตระกูล ดารา
ริว,เปรว,ณิด : ว้าวววว..
ริว : สวยมากเลยอ่ะ
เปรว : ชุดสวยกันจัง! ชุดที่พ่อให้ใส่ใช่ไม๊..
ริว,ณิด : อืมม...
ณิด : มันก็น่ารักดีนะ
เอาละครับ ขอเปิดตัวคุณหนูทั้ง 3 ของตระกูล
ดารา ครับ
"เสียงตบมือจากผู้มาร่วมงาน"
ริว,เปรว,ณิด"เดินออกไปและแนะนำตัว,มานั่งที่
โต๊ะ , รับประทานอาหาร"
เปรว : อือ..ฮือ ! ของโปรดหนูเลย
(ริว,เปรว,ณิด รับประทานอาหารเย็นอย่างอร่อย)
ริว : พี่ขึ้นไปเก็บของก่อนนะพวกเราต้องย้ายไปอยู่บ้านตัวเองแล้ว รวมถึงนาย 3 คนด้วย
ณิด : ห๊ะ!..เราต้องย้ายไปอยู่กับคู่มั่นหรอ
ริว : อืม พ่อไลน์มาบอกไง พวกเธอไม่ค่อยเล่น
มือถือเอาซะเลย แต่แยกห้องนอนไม่ต้องห่วง
ณิด : อืมได้
เปรว : อืม งึม งึมๆ .~~~( กินต่อ)
ริว : พี่ไปแล้ว เจอกันที่บ้านใหม่นะ (บอกที่อยู่)
เปรว : งั้นฉันไปดูอาหารตรงโน้นก่อนนะ
ณิด : อืม...
นิ.ณิด กินสลัดผักไม๊?
ไม่อ่ะ.. ฉันแพ้ถั่วทุกชนิดหน่ะ
ออกัส : อาการเป็นยังไงเหรอ?
ณิด : มันก็แบบ.. น่าแดง ตัวร้อน และอวกเป็นเลือดหน่ะ
ออกัส : ขนาดนั้นเลยหรอ
ณิด : อืม .. แม่ฉันบอกอย่างงี้
ตัดไปที่ เปรว
น่ากินจังเลย ..~~~
🍕🌭🥪🌮🍗🍔🍟🥓🥞🌯🥙🧆🥘🍲🍳🥗🍿🍱🍝🍜🍛🍙🍘🍢🍣🍤🍥🥮🍡🥟🦪🦑🦐🦞🦀🥡🥠🍦🍧🍨🍩🍪🎂🍰🍯🍮🍭🍬🍫🥧🧁🥛☕🍵🍶🍾🍷🥤🥃🥂🍹🍸🧃🧉🍞🍇🍈🍉🍊🍋🍌🍍🍓🍒🍑🍐🍏🍎🥭🥝🍅🥥🥑🍆🥔🥕
เปรว : ฮืม..อุ เผ็ดมากเลยอะอันนี้
ไหน อันนี้หรอ มันคือต้มยำกุ้ง
เปรว : ฉันไม่ชอบเลยอ่ะ!
ทาม : เธอไม่ชอบกินของเปรี้ยวมากกว่านะ
เปรว : อืมใช่ ฉันไม่ชอบรสเปรี้ยว
ทาม : แต่ฉันชอบกินของเปรี้ยว
เปรว : แล้วไงต่อ?.
ทาม : ก็ชอบไม่เหมือนกันไง
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊งๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์)
"เปรวเจอกันที่ร้าน ยูคาลิปตัส"
(มีคนทักมาหาเปรว)
เปรว : ใครอ่ะ!(พูดเบาๆ)
เปรว : ไปหาพี่ริวกับณิดดีกว่า
ณิด : เปรวมีคนแชทมาหาฉันหน่ะว่าให้ไปเจอที่ ร้าน....
เปรว : ร้าน ยูคาลิปตัส ใช่ไม๊?
ณิด : ใช่เลย เปรวก็ได้หรอ
เปรว : อืม...ไปหาพี่ริวกัน
ไปถึงบ้านใหม่ .....
ณิด : อืม..
เปรว : พี่ริว!
ริว : ไปร้านยูคาลิปตัสกัน..
ณิด : พี่ก็ได้หรอ?
ริว : อืม..
ณ ร้าน ยูคาลิปตัส
เปรว,ณิด : ก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย
"อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก คนมากมายต่อแถว
เพี่อโดนฉีดยา แล้วคนที่ฉีดยาแล้วก็นั่งที่เก้าอี้
เป็นจำนวนมาก"
??? : มาแล้วหรอ..มาต่อแถวฉีดยาสิ
ริว,เปรว,ณิด : คุณอา!
อา มิก : มาเร็วเราจะคัดเลือกแล้วนะ
(ริว,เปรว,ณิด เห็นว่าเป็นคุณอาจึงทำตามที่อาบอก)
พอถึงคิวของ 3 สาว
ริว : (โดนฉีดยา) โอ้ย! ทำไมเจ็บจัง
เปรว : (โดนฉีดยา) โอ้ย!... ทำบ้าอะไรเนี่ย
ทำเบาๆหน่อยสิ มันเจ็บรู้ไม๊ เจ็บมากด้วยแหละ
(ตะโกนเสียงดัง)
ริว : จะตะโกนเสียงดังทำไม
เปรว : ก็มันเจ็บหนิ ความอดทนมันไม่เหมือนกันนะ
ณิด : (โดนฉีดยา) "เงีบยไม่ร้อง ไม่บ่งบอกถึงอาการเจ็บ"
ซักพักหนึ่ง
ณิดสลบลง
ริว : ณิดไหวไม๊?
ณิด : ขอยาดมหน่อย!.
ติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments