หลังจอขอเกรียน ตอนที่ 3
วันเริ่มต้นในการตามรอยซีรีส์ของเอินต้องพังลงไม่เป็นท่าเมื่อเจอกับพล หัวหน้างานคนใหม่ของเธอ
“คุยกันนานจัง เค้าคงจะไม่คุยเรื่องไล่เราออกหรอกนะ”
เอินรู้สึกใจคอไม่ดี
“ลองไปแอบฟังหน่อยดีกว่า เผื่อท่าไม่ดีจะได้หนีทัน”
เธอค่อยๆ เดินไปที่หน้าห้องของหัวหน้างานแล้วเอาหูแนบประตูเพื่อแอบฟัง
แต่แล้วจู่ๆ ...
พลก็เปิดประตูออกมาจึงทำให้เอินเสียหลักล้มลงไปนั่งกับพื้น
“อะ-เอ่อ”
เอินตกใจนั่งนิ่งตัวแข็งเพราะไม่คิดว่าพลจะเปิดประตูออกมา
พล : “เธอจะเข้าไปข้างในรึเปล่า”
เขาถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เอิน : “มะ-ไม่ค่ะ”
เธอก้มหน้าหลบ ทำตัวแข็งไม่กล้าขยับ
พล : “ถ้างั้นก็ช่วยหลีกทางด้วย”
เอิน : “ค่ะๆ”
เธอรีบลุกขึ้นและหลบไปยืนด้านข้าง
จากนั้นพลก็ได้เดินผ่านเอินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แม่เจ้า...!!!”
“เย็นชาสุดๆ ชั้นจะตายมั้ยเนี่ยยยยยย...!!!”
เอินเอามือขึ้นมายีหัวตัวเองให้ฟูด้วยความเครียด
“เอิน เข้ามาหาพี่หน่อยสิ”
หัวหน้างานเรียกเอินให้เข้าไปพบ
“ค่ะพี่”
เอินรีบเดินเข้าห้องไปทันที
“คุณพลจะเริ่มมาดูและเรียนรู้งานตั้งแต่พรุ่งนี้ พอต้นเดือนตอนพี่ไปแล้วเราก็จะต้องอยู่กับคุณพลเองแล้วนะ”
หัวหน้างานยิ้มบางๆ
“พี่...”
เอินพูดเสียงอ่อยทำตาละห้อย
“พี่จะไปทำอะไรที่ต่างจังหวัดคะ”
“รับหนูไปทำงานด้วยได้มั้ย จ่ายครึ่งนึงของเงินเดือนที่นี่ก็ได้ค่ะ”
“จะให้เป็นคนทำงานบ้าน ทำไร่ รึจะไถนาหนูก็ทำได้หมดนะพี่จะได้ไม่ต้องจ้างควายให้เปลืองเงิน”
“รวบตึงงานทุกอย่างมาไว้ที่หนูคนเดียวเลยค่ะ”
เอินเบะปากเหมือนจะร้องไห้
หัวหน้างานหัวเราะเสียงดังลั่น
“คุณพลเค้าไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอก”
“เราพอรู้ใช่มั้ยว่าตอนนี้ผลกำไรของบริษัทเราไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะ”
“คุณพลเค้าจะเข้ามาดูแลและทำให้มันดีขึ้นนะ”
“เราเองก็ทำงานให้ดี มีความตั้งใจ พยายามทำงานให้บริษัทขาดเราไม่ได้จะได้ยังมีงานทำต่อ”
“ตอนนี้งานหายากนะ พี่ก็เตือนเราได้แค่นี้น่ะ”
“ส่วนเรื่องคุณพลก็ไม่ต้องห่วง จริงๆ แกใจดีนะ”
“แต่ด้วยตำแหน่งเลยอาจจะทำให้ต้องวางตัวแบบนั้นน่ะ”
เขาลูบหัวเอินอย่างเอ็นดู
“ค่ะพี่”
เอินหน้าเศร้า
หัวหน้างาน :
“ดูแลเค้าให้ดีเหมือนที่ดูแลพี่นะ ที่ผ่านมาพี่ขอบคุณมากสำหรับความตั้งใจในการทำงานเราช่วยพี่ได้เยอะเลย”
เอิน : “ค่ะพี่ หนูจะไม่ทำให้เสียชื่อว่าเป็นเด็กพี่เลยค่ะ”
เธอทำสีหน้าจริงจรังเหมือนแบกความหวังของหมู่บ้านเอาไว้
ทั้งคู่หัวเราะกันสนุกสนานโดยไม่รู้ว่าพลแอบดูอยู่หน้าห้อง
และเมื่อถึงเวลาเลิกงาน
แฟ : “ไงแก ทำหน้าหงอยเหมือนหอยป่วยเลย”
เธอบีบไหล่เอินด้วยความเป็นห่วง
เอิน : “ตอนนี้ชั้นกำลังนับถอยหลังวันตายอยู่น่ะสิ”
เธอนั่งหมดอาลัยตายอยาก
แฟ : “ไน่เหอช่วยแกได้แมะ”
แฟหรี่ตามอง
เอิน : “ได้อยู่ล้าววววววววววววว...”
เอินเปลี่ยนท่าทางเป็นกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที
แฟ :
“ยังกะมีร่างหนึ่งร่างสองสลับกันออกมาเลยแก”
แฟส่ายหัว
เอิน : “ไปนะ เสียเวลาคุย”
พูดจบเอินก็รีบวิ่งไปขึ้นรถทันที ทิ้งให้แฟนั่งอยู่อย่างนั้นคนเดียว
เมื่อกลับถึงบ้าน เอินก็รีบเปิดเกมโปเยโปโลเยเล่นทันที
“อาชีพตัวละครที่ท่านต้องการ...”
เอินเลื่อนไปมาอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจเล่นตัวเดียวกับนางเอกของเรื่อง
“เอาล่ะ เล่นตัวเดียวกันกับนางเอกละกัน”
เธอเลือกด้วยสีหน้ามั่นใจ แววตาเต็มไปด้วยความเพ้อฝัน
แต่หลังจากที่เริ่มเกม...
“วะ-เว่ยเว่ย ไน่เหอ...?”
“คะ-คนนั้นก็เว่ยเว่ย กะไน่เหอ”
“เฮ้ย...ทำไมคนชื่อนี้เต็มไปหมดเลยอ่า”
เอินกำลังสับสนกับชื่อผู้เล่นแต่ละคนในเกม
และเนื่องจากในชีวิตเธอไม่เคยเล่นเกมมาก่อนเลยกดเล่นงูๆ
ปลาๆ เพราะรีวิวเกมนี้ไม่ค่อยมีให้หาข้อมูลสักเท่าไหร่
“เอาเถอะลองเล่นไปตามเกมก่อนละกัน มาถึงขั้นนี้แล้ว”
เอินเล่นตามภารกิจที่เกมให้ทำไปเรื่อยๆ
แต่ระหว่างเล่นอยู่ เอินก็พบว่าการเล่นเกมมันไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดเลย
“นึกว่าจะได้เล่นแบบสวยๆ เปล่าเลยนี่...”
“เกมนี้มันต้องฆ่าปีศาจ แล้วก็ต้องฆ่าผู้เล่นคนอื่นด้วย”
ขณะที่เธอกำลังงงๆ จู่ๆ ก็มีผู้เล่นคนหนึ่งทักข้อความมาหาเธอ
“คุณมาฆ่าผมทำไม...!!!”
ข้อความแรกในเกมที่ทักมาบ่นเอิน จากที่วาดฝันเอาไว้ว่าจะเป็นพระเอกทักมาขอแต่งงานในเกม
“อะ-เอ่อ...เราไปฆ่าเธอตอนไหนเหรอคะ”
เอินกำลังงงๆ เพราะเธอก็ฆ่าปีศาจปกติยังไม่ได้ไปฆ่าผู้เล่นคนไหนในเกมเลย
“ฆ่าสิ...!!! ผมเล่นของผมอยู่ดีๆ คุณก็มาฆ่าผม...!!!”
ผู้เล่นในเกมเริ่มใส่อารมณ์กับเอิน
“ชะ-ชั้นไปฆ่าเค้าตอนไหนเมื่อไหร่ฟระ”
“ถ้างั้นขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ”
เอินยังงงอยู่ แต่ก็ตามน้ำไปก่อนเพราะไม่อยากที่จะมีปัญหา
เธอขอโทษผู้เล่นคนนั้นไปอยู่หลายครั้ง จนสุดท้ายเขาคุยดีกับเธอ
“ไม่เป็นไรๆ ผมก็เพิ่งเล่นเหมือนกัน”
“ผมเล่นตายแล้วเกิดใหม่อยู่หลายรอบเลยหัวร้อนไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยเหมือนกันครับ”
“นี่ก็เพิ่งโหลดมาเล่นเหมือนกันเลยยังงงๆ อยู่ด้วยน่ะครับ”
เขาเองก็ได้ขอโทษเอินด้วยเช่นกัน
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เอินถอนหายใจด้วยความโล่ง เพราะหากมีปัญหาต่อเธอคงต้องได้ลบเกมทิ้งแน่ๆ
หลังจากเรื่องจบไปเธอก็เล่นเกมต่อไปตามปกติ
แต่สักพักก็มีผู้เล่นคนอีกคนหนึ่งทักข้อความถึงเธออีก...
“หัวแดงเลยเราอ่ะ ปิดหัวด้วย”
ชายคนหนึ่งบอกกับเอิน
“เอิ่ม...อะไรมันคือหัวแดงอีกฟระ”
เอินทำคิ้วขมวดด้วยความงง พยายามมองที่หัวของตัวละครในเกม
“มันก็สีน้ำตาลนี่นา”
เธอไม่รู้ว่าหัวแดงของคนๆ
นั้นหมายถึงอะไร จึงเงียบทำเป็นแกล้งตายไม่ตอบข้อความอะไรกลับไป
“ปิดหัวด้วย หัวเราแดงอยู่”
เขาส่งข้อความมาอีกครั้ง
“ถ้ายังทักมาอยู่เราก็คงต้องตอบกลับไปละล่ะ”
เอินทำหน้าแหยๆ ก่อนที่จะตัดสินใจตอบข้อความกลับไป
“หัวก็ไม่ได้แดงมากนะคะ แต่ถ้าจะให้ปิดก็ได้ค่ะ”
“วะ-ว่าแต่มันปิดหัวตรงไหนเหรอคะ”
เธอเออออไปก่อนทั้งที่ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนที่จะถามวิธีปิดกับเขา
“หัวแดงคือเราเปิดโหมดต่อสู้อยู่”
“เพราะงั้นเวลาเราปล่อยพลังอะไรมันจะไปโดนคนที่อยู่ใกล้ๆ หรือคนไหนที่กำลังปล่อยพลังอยู่ก็จะมาโดนเราไปด้วย”
“แบบนี้เวลาเดินไปไหนจะโดนเค้าตีตายเอานะ”
เขาอธิบายให้เอินฟังอย่างละเอียด
“อ๋อค่ะๆๆ...นึกว่าเปิดโหมดนี้แล้วจะเก่งขึ้นซะอีก เห็นมันเป็นรูปชูกำปั้นต่อเข้าใจว่าไว้เรียกพลังอะไรแบบนี้”
เอินบอกไปแบบเขินๆ
“ฮ่าๆๆๆ มันเอาไว้หาเรื่องคนอื่นมากกว่านะ”
“เครื่องหมายมันเหมือนประมาณว่าชั้นพร้อมบวกกะแกนะ อะไรแบบนี้”
“มีอะไรก็ถามได้นะ ยินดีๆ”
เขาหัวเราะก่อนที่จะขอตัวจากไป
“เอิ่ม คิดว่าดูจากเลเวลของเราแล้วคงไม่มีทางได้เจอไน่เหอง่ายๆ สินะ”
“ได้...!!!”
“ชั้นจะเติมเงินในเกมเพื่อให้แกเก่งขึ้นเอง...!!!”
เธอทำท่าฮึกเหิม ก่อนที่จะชูบัตรเครดิตขึ้นมาด้วยสีหน้ามุงมั่นและเด็ดเดี่ยว
จากนั้นเธอก็ได้กดลงทะเบียนผูกบัตรเพื่อเอาไว้ซื้อไอเท็มต่างๆ
ในเกม
เอิน...สุดท้ายเธอก็ตกเข้าสู่วงจรเสียเงินเพราะผู้ชายจนได้นะ
แล้วนี่เส้นทางตามรอยซีรีส์ของเอินจะราบรื่นหรือตายเรียบกันแน่นะ เตรียมแจ้งทีมงานแบกศพมารอได้เลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 47
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments