หุบเขากระจกเวทมนตร์

นิทาน: หุบเขากระจกเวทมนตร์

นานมาแล้ว มีเด็กสาวชื่อ มินท์ เธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านริมภูเขา มินท์มีนิสัยช่างสังเกตและชอบไขปริศนา วันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังเดินเล่นในป่าใกล้บ้าน เธอพบ ประตูหินเก่าแก่ ขนาดใหญ่ แกะสลักด้วยสัญลักษณ์แปลก ๆ และมีกระจกวาววับแฝงอยู่บนพื้น

มินท์เอื้อมมือไปสัมผัสกระจกทันใดนั้น แสงสว่างวาบ! เธอถูกดึงเข้าสู่โลกอีกมิติ… หุบเขากระจกเวทมนตร์

หุบเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยกระจกขนาดยักษ์ที่สะท้อนภาพทุกอย่างที่เคยคิดไว้ แต่กระจกบางบานไม่ได้สะท้อนเพียงภาพ แต่สะท้อน ความลับใจลึก ๆ ของผู้ที่มอง

มินท์เริ่มเดินสำรวจ เธอเจอสัตว์ประหลาดตัวเล็กที่พูดได้ชื่อ โคลลี่ โคลลี่เล่าให้มินท์ฟังว่า “หุบเขานี้เป็นดินแดนของผู้กล้าที่กล้าหาคำตอบ แต่ทุกกระจกมีปริศนา หากเจ้าผ่านไม่ได้ เจ้าจะวนอยู่ในหุบเขานี้ตลอดไป”

กระจกบานแรกปรากฏข้อความเป็นคำถาม:

> “ข้าคือสิ่งที่ไม่มีตัวตน

แต่ทุกคนต้องการ

หากข้าไป พวกเขาจะเศร้าใจ

ข้าคืออะไร?”

มินท์คิดนาน เธอจำสิ่งที่ทุกคนรอบตัวต้องการที่สุดได้ และตอบว่า “ความรัก” กระจกสว่างวาบและเปิดทางไป

บานที่สองเป็นภาพหมอกหนา มีเสียงกระซิบถาม:

> “ข้าคือสิ่งที่ทุกคนใช้ แต่ไม่สามารถจับต้องได้

ข้าไหลผ่านทุกสิ่งและเปลี่ยนทุกอย่าง

ข้าคืออะไร?”

มินท์ตอบทันที “เวลา” และหมอกเริ่มจาง ทำให้มินท์เห็นทางเดินที่ลึกลับ

เมื่อเดินลึกเข้าไป เธอพบ กระจกบานใหญ่ที่สุดในหุบเขา มันสะท้อนเงาของมินท์เอง แต่ครั้งนี้เงาพูดได้ เงาบอกว่า: