ตอนที่3การเข้าใจผิดครั้งยิ่งใหญ่

เซเรน่าคำรามลั่น ดวงตาสีแดงก่ำราวกับโลหิตเดือดพล่านด้วยความแค้น ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามา เธอไม่รอช้า ร่ายเวทย์ด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด มือเรียวกรีดอากาศ ปลายนิ้วเปล่งประกายสีฟ้าสว่างวาบ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ไนลอนด้วยความเร็วเหนือมนุษย์

"อ๊าก!" เซเรน่าคำรามอีกครั้ง ปลดปล่อยพลังเวทย์ทั้งหมดที่มีออกมา พลังงานมหาศาลควบแน่นเป็นลูกบอลสายฟ้าขนาดใหญ่ ส่งเสียงคำรามกึกก้องราวกับฟ้าผ่าลงกลางใจเมือง ลูกบอลสายฟ้าพุ่งเข้าใส่ไนลอนด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นได้ทัน

ไนลอนเบิกตากว้าง เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลังเวทย์ของเซเรน่ารุนแรงกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้มากนัก เขาไม่สามารถหลบพ้นได้ทัน จึงตัดสินใจยกดาบยาวขึ้นตั้งรับ ดาบเล่มนั้นไม่ใช่ดาบธรรมดา มันถูกสร้างขึ้นจากโลหะพิเศษที่สามารถดูดซับพลังงานเวทย์ได้

"เปรี้ยง!" เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว แสงสีฟ้าสว่างจ้าจนแสบตา แรงระเบิดมหาศาลทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว ไนลอนกัดฟันแน่น พยายามต้านทานแรงระเบิดด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี เส้นเลือดบนใบหน้าและลำคอของเขาปูดโปนออกมาอย่างน่ากลัว

เมื่อแสงสว่างจางหายไป เผยให้เห็นร่างของไนลอนที่ยังคงยืนหยัดอยู่ได้ แต่สภาพของเขาก็ไม่สู้ดีนัก เสื้อผ้าขาดวิ่น ร่างกายเต็มไปด้วยรอยไหม้ ดาบในมือสั่นระริกราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เซเรน่าไม่ปล่อยให้ไนลอนได้พักหายใจ เธอร่ายเวทย์โจมตีต่อเนื่องด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น ปลายนิ้วของเธอเปล่งประกายสายฟ้าฟาดอย่างต่อเนื่อง แต่ละครั้งรุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน ราวกับพายุสายฟ้าที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

"แกต้องชดใช้!" เซเรน่าตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงสายฟ้าที่คำรามกึกก้อง เธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น นอกจากความต้องการที่จะล้างแค้นให้กับเพื่อนรักของเธอ

ไนลอนรู้ดีว่าเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเซเรน่าได้นานนัก พลังเวทย์ของเธอไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย เขาต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่เขาจะถูกกำจัดทิ้ง

"ฟังฉันก่อน! เซเรน่า! ฟังฉันก่อน!" ไนลอนตะโกนสุดเสียง พยายามที่จะสื่อสารกับเซเรน่า แต่อีกฝ่ายกลับไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น

"แกมันฆาตกร! แกฆ่าลูน่า! ฉันจะล้างแค้นให้เพื่อนของฉัน!" เซเรน่าตวาดกลับมาด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง พร้อมร่ายเวทย์โจมตีอย่างต่อเนื่อง

ไนลอนถอนหายใจ เขาหมดหนทางที่จะพูดคุยกับเซเรน่าแล้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะใช้กำลังหยุดเธอ เขาเปลี่ยนจากการตั้งรับเป็นการโจมตี ดาบในมือของเขาเปล่งแสงสีขาวสว่างจ้า พุ่งเข้าใส่เซเรน่าด้วยความเร็วที่ไม่อาจมองเห็นได้ทัน

"แกคิดจะทำอะไร!" เซเรน่าอุทานด้วยความตกใจ เธอไม่คาดคิดว่าไนลอนจะกล้าโจมตีเธอ เธอรีบยกมือขึ้นสร้างเกราะเวทย์ป้องกัน แต่ก็ไม่ทัน ดาบของไนลอนทะลวงผ่านเกราะเวทย์เข้ามาได้อย่างง่ายดาย

"อั๊ก!" เซเรน่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดาบของไนลอนเฉียดเข้าที่แขนของเธอ ทำให้เกิดรอยแผลลึก เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมา

ไนลอนชะงัก เขาไม่ต้องการทำร้ายเซเรน่า แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เขาต้องหยุดเธอให้ได้ ก่อนที่เธอจะทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้

"ฉันขอโทษ" ไนลอนพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด "แต่ฉันต้องหยุดเธอ"

เซเรน่าจ้องมองไนลอนด้วยสายตาโกรธแค้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมไนลอนถึงต้องทำร้ายเธอ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องขัดขวางการล้างแค้นของเธอ

"แกมันปีศาจ!" เซเรน่าตะโกนลั่น "ฉันจะฆ่าแก!"

เซเรน่ารวบรวมพลังเวทย์ทั้งหมดที่มี ปลดปล่อยมันออกมาในคราวเดียว พลังงานมหาศาลควบแน่นเป็นพายุสายฟ้าขนาดใหญ่ พุ่งเข้าใส่ไนลอนด้วยความเร็วที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ไนลอนรู้ดีว่าเขาไม่สามารถต้านทานพายุสายฟ้านี้ได้ เขาจึงตัดสินใจที่จะใช้พลังทั้งหมดที่มี ปกป้องตัวเองและเซเรน่า

"ฉันจะปกป้องเธอเอง!" ไนลอนตะโกนลั่น ปลดปล่อยพลังทั้งหมดที่มีออกมา พลังงานสีขาวสว่างจ้าแผ่ออกมาจากร่างของเขา สร้างเป็นเกราะป้องกันขนาดใหญ่ ครอบคลุมทั้งตัวเขาและเซเรน่า

"เปรี้ยง!" เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พายุสายฟ้าปะทะเข้ากับเกราะป้องกันอย่างรุนแรง แสงสีฟ้าและสีขาวสว่างจ้าจนแสบตา แรงระเบิดมหาศาลทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง

เมื่อแสงสว่างจางหายไป เผยให้เห็นร่างของไนลอนและเซเรน่าที่ยังคงยืนหยัดอยู่ได้ แต่สภาพของทั้งคู่ก็ไม่สู้ดีนัก ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เสื้อผ้าขาดวิ่น ผมเผ้ายุ่งเหยิง

ไนลอนมองไปที่เซเรน่าด้วยสายตาอ่อนโยน เขาหวังว่าเธอจะเข้าใจสิ่งที่เขาทำ เขาหวังว่าเธอจะให้อภัยเขา

เซเรน่าจ้องมองไนลอนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ความโกรธแค้นค่อยๆ จางหายไป แปรเปลี่ยนเป็นความสับสนและความสงสัย

"ทำไม..." เซเรน่าพึมพำ "ทำไมแกถึงช่วยฉัน?"

ไนลอนยิ้มเล็กน้อย "เพราะฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ" เขาตอบ "และฉันรู้ว่าลูน่าคงไม่อยากให้เธอต้องจมอยู่กับความโกรธแค้น"

เซเรน่าเงียบไป เธอไม่รู้จะพูดอะไร เธอรู้สึกสับสนและเสียใจกับการกระทำของตัวเอง เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป

ไนลอนยื่นมือไปจับมือของเซเรน่า "มาด้วยกันเถอะ" เขาพูด "มาหาความจริงด้วยกัน มาล้างแค้นให้กับลูน่าด้วยกัน"

เซเรน่ามองไปที่มือของไนลอน เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจจับมือของเขาไว้

"อืม" เซเรน่าพยักหน้า "ไปด้วยกัน"

  (การไปพบเพื่อนเก่าที่เก่งแตกต่างกันในแต่ละคนในแบบของตัวเอง)

                                         โปรดติตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***