คัมภีร์ราชันย์อสูร

*เฉิน หลิง*

"เดิน เข้ามาตั้งนานแล้วนะ ไอ้เจ้าเสียงเจ้าเล่ห์ "

เขากล่าว ด้วยความโมโหและเหนื่อย ตั้งแต่การเดินเข้ามาภายในถ้ำใต้น้ำตกนี้

*เสียงปริศนา*

"เจ้าว่าใครเจ้าเล่ห์กันนะ เจ้ามนุษย์อ่อนแอ่ "

เสียงปริศนาที่ตอบกลับมาทันที ด้วยความโมโห เล็กน้อย

" แล้วเจ้าคิดว่า ข้าอยากอยู่ในที่มืด ลึกขนาดนี้งั้นเหรอ ไอ้เจ้ามนุษย์จอมโกหก"

เสียงปริศนาเริ่มกล่าวด้วยความโมโหมากกว่าเดิม ร้าวกับมีความโกรธแค้นต่อมนุษย์อย่างมาก

*เฉิน หลิง*

" นี้เจ้าโกรธแค้น มนุษย์อะไรกันหนักหนานะ ทั้งที่เจ้าก็พาข้ามาข้างในนี้"

เฉิน หลิง พูดด้วยความมึนงง จากคำพูดและการกระทำของของเสียงปริศนา

*เสียงปริศนา*

" นั้นสินะ ถ้าเจ้าอยากรู้ข้าจะบอกก็ต่อเมื่อ เจ้าพร้อมที่แบกรับโชคชะตา ที่เจ้ามิอาจจะยอมรับ"

เสียงพูดปริศนาที่กล่าวคำพูดด้วยความหวังอย่างยิ่ง ที่เฉิน หลิง นั้นจะแตกต่างจากมนุษย์ที่แสนโสโครกนั้น

หลังจากที่เฉิน หลิงและเสียงปริศนาเดินและคุยกันมา ในสุดเฉิน หลิงก็เดินมาถึงข้างในใต้ถ้ำน้ำตก ข้างในเป็นดั่งราชวังโบราณ ที่ยิ่งใหญ่

รายล้อมอยู่กลางระหว่าง ห้วงลึกที่มืดมิดทึ่มีน้ำตกผ่านรอบข้าง มีรูปปั้นของเราราชาอสูรในอดีตอยู่ตรงทางเดินก่อนถึงราชวังศ์โบราณ

"เสียงคำราม โฮกกกกกกกกก"

เสียงคำรามของสัตว์อสูรขนาดใหญ่ที่คอยเฝ้าราชวังโบราณแห่งนี้ มันคือเสือเพลิงดำ สัตว์อสูรระดับ4ดาว สัตว์อสูรตัวนี้มีทั้งความไวดั่งเงา

หลังจากนั้นเสือเพลิงดำ กำลังจะกระโจนใส่เฉิน หลิง

*เสียงปริศนา*

" หยุด นะเจ้าแมวโง่"

เสียงปริศนาได้กล่าวให้ เสือตัวนั้นหยุดลง

"นี้เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก เจ้านี้เป็นเสือที่ถูกเลี้ยงให้ปกป้องที่นี้นะ"

"เข้ามาข้างในได้แล้วเจ้ามนุษย์ "

หลังจากที่เฉินหลิงเดินมาข้างในเขาก็ได้พบกับศพของอสูรตนหนึ่ง ที่ตายอยู่บนบัลลังก์ ในขณะนั้นเขาได้หยุดเดินและมองดูรอบก็ได้พบอีกศพ ที่อยู่ตรงเสาร์ห้องโถง เฉิน หลิง จึงได้คิดที่จะเดินไปดูศพทั้งสอง

*เฉิน หลิง*"

"ศพที่อยู่บนบัลลังก์ น่าจะเป็นราชาของที่นี้ แต่จากศพบนตัวไม่มีรอยถูกใช้อาวุธ แต่เหมือนมีรอยดำภายในกระดูกเหมือนโดนพิษ ตายมากกว่า"

"ส่วนศพที่อยู่ตรงเสาร์น่าจะถูกวรยุทธ ของคนที่อยู่บนบัลลังก์ จากการที่รอยกระดูกตรงซี่โครงหักอย่างกว้าง แต่ดูจากการแต่งกายแล้วเขาน่าจะเป็นหมอยาระดับสูงจากแผ่นสลักข้างเอว"

*เสียงปริศนา*

"เจ้านี้ก็ฉลาดนี้ สามารถรู้ถึงการตายได้แบบชัดเจน และยังวิเคราะห์ได้ดีนี้ เจ้าก็ไม่ได้โง่ซะทีเดียว"

ทันใดนั้นเฉิน หลิง ได้เห็นหนังสือแปลกตกอยู่ข้างบัลลังก์ เขาจึงจะเดินเข้าไปเก็บมาดู ทันใดนั้นเองเสียงของเสียงปริศนาก็ดังขึ้นจากหนังสือเล่มนี้

ใช่แล้วเสียงปริศนาตลอดมา คือเจ้าคัมภีร์นี้

*เสียงคัมภีร์*

"หยุดถ้าเจ้าเปิดอ่านเจ้าจะหันหลังกลับไปไม่ได้แล้วนะ"

*เฉิน หลิง*

"นี้เจ้าเป็นคัมภีร์เก่าเล่มนี้งั้นเหรอ"

*เสียงคัมภีร์*

"ใช่แล้ว เดิมทีข้าก็ไม่ใช่คัมภีร์มาก่อนอยู่แล้ว ถ้าเจ้าอยากแข่งแกร่งข้าจะสอนวรยุทธ์ของข้าทั้งหมดให้เจ้า"

*เฉิน หลิง*

"ข้าจะไปเชื่อคัมภีร์ที่ไม่มีที่ไปอย่างเข้ากันละ ไม่ใช่เจ้าต้องการร่างกายของข้างั้นเหรอ"