โซ่คล้องใจ รุ่นพี่โรคจิต

1

ในค่ำคืนที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงลมพัดเบาๆที่พัดเข้ามาในรั้วของบ้าน 'คามิกาวะ' นั่งทดลองของบางอย่างอยู่ในห้องที่เงียบสงบ แววตาที่ดูมุ่งมั่นตั้งใจกำลังจดจ่ออยู่กับงานทดลอง แต่ก็ต้องสะดุดกับเสียงบางอย่างที่ดังอยู่ข้างในตู้ คามิกาวะเดินไปเปิดตู้นั้นก็เห็นผู้หญิงคนนึงกำลังพยายามผลักประตูตู้ด้วยร่างกายที่ไม่มีเรื่อวแรง สีเลือดปกคลุมเสื้อผ้า ก่อนที่คามิกาวะจะพูดขึ้นว่า

"ยังไม่ตา/ยอีกหรอเนี่ย ดื้อซะจริง"

น้ำเสียงที่ทั้งเย็นชาและโรคจิตทำให้ผู้หญิงคนนั้นสะดุ้งสุดแรง ก่อนที่คามิกาวะจะหัวเราะออกมาด้วยความบ้าคลั่ง เขาเดินไปหยิบแท่งแก้วแท่งนึงขึ้นมาก่อนจะหักมันออกและปักลงไปที่กลางอกของผู้หญิงคนนั้น เขาทิ้งเศษแก้วปักไว้อย่างนั้นก่อนจะเช็คให้แน่ใจว่าตา/ยแล้วแน่ๆ ก่อนจะเอาร่างของผู้หญิงคนนั้นไปใส่ถุงแล้วเอาไปทิ้งไว้รวมกับซากสัตว์ที่คนเอามาทิ้งไว้ข้างทาง

วันต่อมาคามิกาวะเดินไปที่มหาลัยเขาเห็น 'ฟุจิวาระ' เดินอยู่เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะทำเนียนเป็นคุยด้วย แต่ฟุจิวาระก็พูดเรื่องที่ว่าผู้หญิงที่มาคุยด้วยชอบหายไปแล้วไม่กลับมา คามิกาวะได้แต่ยิ้มให้แต่ว่าความจริงเป็นยังไงเขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจถึงจะเป็นอย่างนั้นคามิกาวะก็จะทำต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกว่า....ฟุจิวาระจะเป็นของเขา 'แค่คนเดียวเท่านั้น'

ในตอนเย็นที่เงียบสงบฟ้ามืดครึ้มฟุจิวาระเดินอยู่คนเดียวตรงทางเดินในโรงเรียน บรรยากาศที่ดูอึมครึมน่ากลัวมันยิ่งทำให้ฟุจิวาระอยากจะเดินเร็วขึ้น แต่ก็ถูกกระชากโดยมือของใครบางคนก่อนที่จะโดนยาสลบฉีดเข้าไป แล้วถูกพยุงด้วยใครบางคน เมื่อเวลาผ่านไปฟุจิวาระตื่นขึ้นมาในห้องสีสันสดใสที่เต็มไปด้วยหลอดทดลอง เขามองไปรอบๆก่อนจะเจอร่างๆหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ก่อนที่น่างนั้นจะหันมาหา

"ตื่นแล้วหรอที่รัก หลับไปนานเลยนะ"

เสียงนั้นทั้งหวานและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน แววตาที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้และความรักนั้นทำให้ฟุจิวาระรู้สึกไม่ถูก ทั้งกลัวและ....ยอมจำนนในเวลาเดียวกัน คามิกาวะลุกขึ้นก่อนจะมานั่งข้างๆฟุจิวาระแล้วค่อยๆก้มมาใกล้ๆ ฟุจิวาระได้แต่เบี่ยงหน้าหนี คามิกาวะหัวเราะออกมาเบาๆคลอเคลียกับเสื้อของฟุจิวาระแล้วค่อยๆใช้นิ้วมือเรียวลูบไปตามสันกรามของฟุจิวาระเบาๆ ในตอนนั้นฟุจิวาระก็ผลักคามิกาวะออกจากตัวตอนรั้นคามิกาวะนิ่งไปก่อนจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เขาเดินไปหยิบแก้วน้ำใบหนึ่งขึ้นมา แก้วที่มีน้ำสีขาวขุ่นอยู่ภายในแก้ว เขาเดินมาหาฟุจิวาระก่อนจะบีบปากของฟุจิวาระให้เปิดออกแล้วเทน้ำในแก้วลงไปให้หมดบังคับให้ฟุจิวาระกลืน น้ำนั้นมันคาวมากแต่ก็รู้สึกหวานไปด้วย การที่จะกลืนมันยากเกินไปแต่คามิกาวะก็สั่งให้กลืนให้หมด ทำให้ฟุจิวาระต้องยอมทำตาม

"อร่อยมั้ยน้ำรักของพี่น่ะ"

ฟุจิวาระได้แต่พยักหน้าด้วยความหวาดกลัวส่วนคามิกาวะก็ยิ้มออกมาก่อนจะออกไปจากห้องและปล่อยให้ฟุจิวาระอยู่คนเดียวภายในห้อง

จบ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download