ตอนที่ 14:“สถานที่ต้องห้าม… ประตูอดีตที่ภีมไม่อยากให้เธอเปิด”

ครั้งนี้จะไม่มีคำว่า “แค่รัก” เพราะมุกกำลังจะพบกับอีกด้านของภีม... ด้านที่เขาไม่เคยเปิดให้ใครเห็น ด้านที่ทั้งมืดมน อ่อนแอ และเต็มไปด้วยบาดแผลจิตใจที่ฝังลึกเกินเยียวยา...

---

ตอนที่ 14:“สถานที่ต้องห้าม… ประตูอดีตที่ภีมไม่อยากให้เธอเปิด”

---

### 🌫️ ฉากเปิด: โรงพยาบาลจิตเวชเก่า — สายลมเย็นในเช้าตรู่

มุกยืนอยู่หน้าประตูเหล็กบานใหญ่

ป้ายด้านหน้าระบุชื่อโรงพยาบาลด้วยอักษรซีดจาง

> *“โรงพยาบาลจิตเวชกรุงเทพนวกุล”*

ใจเธอสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่

เธอไม่เคยคิดว่าคนอย่างภีม — ผู้ชายที่เข้มแข็ง มั่นคง และเย็นชา —

จะเคย “เข้ารับการรักษาในสถานที่แบบนี้”

---

### 🚪 ประตูเปิดออก: พบกับอดีตที่หลบซ่อน

เธอได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่ให้ดูบันทึกของ “ผู้ป่วยชื่อภีม”

เมื่อห้าปีก่อน… หลังเหตุการณ์พี่สาวของเขาจากไป

เธอได้รับแฟ้มหนึ่ง —

สีเก่า ถลอก มีตราประทับคำว่า *“รุนแรง – มีแนวโน้มทำร้ายตนเอง”*

---

### 📄 สิ่งที่อยู่ในแฟ้ม — เรื่องราวที่ไม่มีใครรู้

> 🔹 “ผู้ป่วยมีอาการ PTSD (ภาวะเครียดจากเหตุการณ์รุนแรง)”

> 🔹 “ฝันร้ายซ้ำ ๆ เกี่ยวกับพี่สาวที่เสียชีวิต”

> 🔹 “มีพฤติกรรมเก็บตัว พูดน้อย แสดงออกว่ารู้สึกผิดว่าความตายของพี่สาวเป็นเพราะตน”

> 🔹 “หนึ่งในบันทึกเขียนไว้ว่า ‘ผมควรจะตายแทนเธอ’”

มุกกลั้นน้ำตาไม่อยู่

มือสั่นขณะอ่านข้อความนั้นซ้ำ ๆ จนพร่า

---

### 💔 ภาพที่เจ็บที่สุด: วิดีโอบันทึกการบำบัด

เจ้าหน้าที่เปิดวิดีโอสั้นให้เธอชม

ในจอ... ภีมวัย 20 ปี นั่งเงียบอยู่บนโซฟา

เขาผอม ซูบเซียว ใต้ตาคล้ำลึก มือกอดตัวเองแน่น

**เสียงนักจิตบำบัด:**

> “ภีม… ถ้าคุณสามารถพูดอะไรกับพี่สาวของคุณได้อีกครั้งหนึ่ง คุณจะพูดว่าอะไร?”

**ภีม:**

> “ขอโทษ... ผมควรจะอยู่ข้างเธอให้เร็วกว่านั้น…

> ขอโทษที่ไม่รู้ว่าเธอทุกข์มากแค่ไหน...

> ขอโทษที่เป็นน้องชายที่ช่วยใครไม่ได้เลย…”

มุกปิดจอทันที — ใจเธอสั่นแทบทรุด

---

### 🥀 ความเข้าใจที่ทะลุทะลวงหัวใจ

มุกเดินออกจากห้องบันทึกด้วยน้ำตาไหลอาบแก้ม

หัวใจเธอเหมือนกำลังแตกเป็นเสี่ยง ๆ

เธอเข้าใจแล้วว่า...

ความเย็นชา ความเงียบ ความไม่เปิดใจของภีม ไม่ใช่เพราะเขาไม่รัก

แต่เป็นเพราะ...

**เขากลัวว่า ถ้าใครรักเขาอีก แล้วเขาทำให้คนนั้นเจ็บอีกครั้ง… เขาจะทนไม่ไหว**

---

### 💬 สายที่เธอต้องโทรกลับ

มือเธอเอื้อมไปหยิบมือถือ

โทรหาภีม...

เสียงปลายสายรับช้า ๆ เหมือนอีกฝ่ายลังเล

“ฮัลโหล...” เสียงภีม แหบพร่า

> **มุก:**

> “พี่ภีม… หนูรู้หมดแล้วนะ”

> “ทุกอย่าง... ทั้งเรื่องพี่สาว ทั้งวันที่พี่อยู่ในนั้น”

เสียงปลายสายเงียบไป

แต่ได้ยินเสียงหายใจสั่น ๆ เหมือนคนที่พยายามกลั้นไม่ให้ร้องไห้

> **มุก (เสียงแน่น):**

> “พี่อาจเคยไม่กล้าพูดมันกับใคร... แต่ตอนนี้ พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ”

> “ไม่ว่าจะเจออะไรในอดีต… พี่จะไม่ต้องผ่านมันอีกคนเดียวอีกต่อไป”

---

### 🌧️ ตัดฉากสุดท้าย: ภีมนั่งอยู่ที่ระเบียงห้อง

ฝนเริ่มตกเบา ๆ

เขามองออกไปยังท้องฟ้าเทา ๆ

น้ำตาหนึ่งหยดไหลจากหางตา... เงียบ ๆ

> “มุก…”

---

## 🎭 ปิดท้ายตอนที่ 14:

**นี่ไม่ใช่แค่เรื่องรักแล้ว**

แต่มันคือการ “เยียวยา”

หัวใจที่พัง

จิตใจที่แตก

และความรู้สึกผิดที่ฝังลึกจนทำลายตัวเองมาหลายปี

ตอนหน้า... จะเป็นจุดตัดสินใจของภีม

เขาจะ “เปิดใจทั้งหมด” หรือจะผลักเธอออกไป... เพื่อปกป้องเธอจากตัวเอง?

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***