返工者歸零[Reworker To-Zero] Ep.3โอกาสของเอเดเมเตอร์

หลังจากการทดสอบที่2จบไปบททดสอบที่เหลือก็ค่อยๆจบไป

ซึ่งหลังจากการทดสอบทั้งหมดจบลงจากคนเกือบแสนคนกลายเป็นเหลือเพียงแค่ราวๆ100คนก็เท่านั้น

โดยที่ตอนนี้ยุนกาอินมีระดับแรงค์อยู่ที่แรงค์Eและเซบยอกแรงค์D

พวกเธอนั้นรอดจากการสอบตกและได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนวีรบุรุษ

จริงอยู่ที่ว่าคนที่ต่ำกว่าแรงค์Dจะสอบตก

แต่มันก็ยังมีวิธีนึงอยู่

ก่อนหน้านี้ในบททดสอบที่5

หลังจากการทดสอบจบลง

ยุนกาอินได้มายืนจ้องหน้าของพัคแดซองหลังจากการจบการทดสอบ

พัคแดซอง

เธอมองอะไรของเธอ/ยืนกอดอก

พัคแดซอง

ฉันว่าก่อนหน้านี้ฉันก็เคยบอกให้เธอไปไกลๆแล้วนี่

ยุนกาอิน

ทำไมล่ะ

ยุนกาอิน

ฉันอยากจะเข้ามาคุยนี่/ทำท่าทางกวน

ยุนกาอิน

หรือว่านายกลัวฉันหรอ

พัคแดซอง

ทำไมฉันต้องกลัวเธอ

พัคแดซอง

ใช่ว่าการทดสอบที่4เธอประลองกับฉันแล้วเสมอจะทำให้ฉันกลัวได้

พัคแดซอง

เธอก็แค่โชคดีเท่านั้นแหละ

ยุนกาอิน

แล้วถ้าฉันใช้ฝีมือฉันเองล่ะ

ยุนกาอิน

ฉันคิดว่าฉันชนะนายได้นะ

พัคแดซอง

เป็นไปไม่ได้หรอก

ยุนกาอิน

ถ้างั้นลองประลองกับอีกรอบมั้ยล่ะ/เสกดาบคาตานะ

ยุนกาอิน

ครั้งนี้จะได้รู้กันไปเลย/ใช้ดาบชี้หน้า

พัคแดซอง

มันไม่จำเป็นหรอกสำหรับตอนนี้/จับแขน+ดึงเข้าหาตัว

ยุนกาอิน

ปล่อยแขนฉันได้มั้ย

พัคแดซอง

ไม่

พัคแดซอง

เธอบอกมาตรงๆเถอะว่าต้องการอะไรถึงได้มาคุยกับฉัน

พัคแดซอง

ฉันไม่ค่อยอย่ากจะเสียเวลาเท่าไหร่กับเธอ

ยุนกาอิน

ประลองล่ะมั้ง

ยุนกาอิน

แน่นอนว่าต้องเป็นให้นายเอาฉันเข้าไปด้วย

ยุนกาอิน

ซึ่งฉันก็มั่นใจว่านายน่าจะเอาด้วย

พัคแดซอง

ถ้าฉันเอาเธอไปด้วยแล้วฉันจะได้อะไร

ยุนกาอิน

นายไม่คิดว่าพลังฉัน่าสนใจหน่อยหรอ

ยุนกาอิน

ไม่มีพลังแบบฉันเสียดายแย่เลยนะทั้งผสานและเร่งปฏิกิริยา

ยุนกาอิน

นายคงจะทำได้แค่สร้างความเสียหายอย่างเดียวล่ะสิ

ยุนกาอิน

แค่นั้นนายเป็นเดเดเมเตอร์อันดับ1ไม่ได้หรอกนะเชื่อฉันสิ/ยิ้มแบบกวนๆ

พัคแดซอง

ฉันจะไม่เชื่อเพราะรอยยิ้มเธอนี่แหละ/ทำหน้าตาเอียนๆ

ยุนกาอิน

ก็ได้และนายอย่ามองฉยนด้วยสายตาแบบนั้น

ยุนกาอิน

บอกเยหน้านายเมื่อกี้โคตรแย่เลย

ยุนกาอิน

สรุปแล้วตกลงมั้ย

พัคแดซอง

ฉันต้องกรมั่นใจว่าจะต้องไม่หักหลังฉัน

พัคแดซอง

เพราะแบบนั้นถ้าเธออยากให้ฉันพาเธอเข้าไปก็ออกไปข้างนอกกับฉันพรุ่งนี้

ยุนกาอิน

นายจะเลี้ยงข้าวหรอ

ยุนกาอิน

ดีจังได้กินข้าวฟรีด้วยแฮะ/ยิ้ม

พัคแดซอง

เธอคงจะไม่ได้กระทบกระเทือนทางสมองหรอกนะ

ยุนกาอิน

ไม่ๆฉันยังปกติอยู่

พัคแดซอง

ฉันไม่ได้จะเลี้ยงข้าวเธอ

พัคแดซอง

แค่ทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตุกติก

ยุนกาอิน

นายระแวงฉันหรอ

พัคแดซอง

เธอเป็นฉันยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ

พัคแดซอง

แล้วให้ฉันใช้อำนาจของพ่อฉันพาเธอเข้าไปเนี่ย

พัคแดซอง

ถ้าเกิดว่าเธอทำอะไรเสียๆหายๆล่ะก็ฉันก็แย่สิ

ยุนกาอิน

ก็ได้ๆ

หลังจากนั้นยุนกาอินและพัคแดซองก็เดินแยกกันไปทำอย่างอื่น

เซบยอก

เธอคุยอะไรกับเขาหรอ

ยุนกาอิน

ก็แค่คุยเรื่องอะไรนิดหน่อย

ยุนกาอิน

อย่างน้อยก็น่าจะช่วยฉันให้ผ่านไปได้

เซบยอก

หวังว่าเธอจะผ่านแล้วเข้าเรียนไปด้วยกันนะ

ยุนกาอิน

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็น่าจะรอด

ยุนกาอิน

เธอรู้ใช่มั้ยว่ามันมีวิธีอื่นในการเข้าเรียน

เซบยอก

วิธีอื่นหรอ

เซบยอก

ใช้อำนาจเพื่อเข้าเรียนรึเปล่า

เซบยอก

แต่ว่าแบบนั้นเธอก็ไม่น่ามีนี่

เซบยอก

เธอกับฉันก็เป็นเหมือนกับคนธรรมดาทั่วไปเลย

ยุนกาอิน

ฉันเลยไปคุยกัยพัคแดซองไง

ยุนกาอิน

อำนาจของพ่อเขาสูงมาก

ยุนกาอิน

แค่ว่าฉันต้องแลกอะไรนิดหน่อย

เซบยอก

แล้วนั่นคืออะไรหรอ

ยุนกาอิน

พรุ่งนี้เดี๋ยวก็รู้เอง

ยุนกาอิน

วันนี้กลับกันดีกว่า

เซบยอก

เธอกลับไปก่อนเลย

เซบยอก

ฉันว่าจะไปเดินเล่นก่อนซักแปปนึง

ยุนกาอิน

โอเคร

ยุนกาอิน

งั้นดูแลตัวเองด้วยนะ

อืม

เช้าวันต่อมา

ที่ลานจอดรถของนักเรียนVIP

ยุนกาอิน

สรุปนายจะทำอะไรเพื่อให้ฉันไม่ตุกติกล่ะ

พัคแดซอง

นี่ไง/ยื่นของบางสิ่งบางอย่างให้

ยุนกาอิน

อะไรอะ/มองอย่างสงสัย

ยุนกาอิน

ปลอกคอหรอ?

พัคแดซอง

อยู่นิ่งๆเธอก็จะรู้เอง

ยุนกาอิน

เดี๋ยวก่อนนายจะทำอะไร

หลังจากนั้นพัคแดซองก็จับนุนกาอินใส่ปลอกคอ

แต่ถึงจะดูแปลกๆแต่ยุนกาอินก็ยอมใส่แต่โดยดีถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกแปลกๆหน่อย

ยุนกาอิน

ฉันไม่ใช่หมานะ

ยุนกาอิน

บางทีจะใส่อะไรก็ใส่ให้ถูกนหน่อยสิ/พยายามลองดึงปลอกคอออก

ยุนกาอิน

แต่จะว่าไปนายใส่ไว้ทำไม

พัคแดซอง

ก็เพราะมันไม่สามารถดึงออกได้

พัคแดซอง

และเธอก็ไม่สามารถตุกติกได้ด้วย/จับปลอกคอ

ยุนกาอิน

ถ้างั้นฉันจะสามารถไปหาเพื่อนได้มั้ย

พัคแดซอง

ไม่ถ้าเกิดฉันไม่อนุญาติ

ยุนกาอิน

รวมถึงการกลับบ้านด้วยหรอ

พัคแดซอง

ใช่

ยุนกาอิน

แบบนั้นก็แย่น่ะสิ

ยุนกาอิน

คนที่บ้านฉันเป็นห่วงแน่ๆ

พัคแดซอง

ไม่ต้องห่วงครอบครัวเธอจะสบายใจกับการหายไปครั้งนี้ของเธอ

ยุนกาอิน

หมายความว่ายังไงอีกล่ะเนี่ย

ยุนกาอิน

นายคงไม่คิดจะทำร้ายครอบครัวของฉันหรอกนะ

พัคแดซอง

เอเดเมเตอร์ไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก

พัคแดซอง

การจะเป็นเอเดเมเตอร์ได้คือต้องเป็นคนที่ดีและช่วยเหลือคนอื่นเสมอ

พัคแดซอง

เธอคงจะรู้เรื่องนี้ดีใช่มั้ย

ยุนกาอิน

รู้อยู่น่าไม่ต้องบอกฉันหรอก/กอดอก+ทำหน้าตางอนๆ

พัคแดซอง

หยุดทำหน้าตาแล้วก็ขึ้นรถได้แล้ว

พัคแดซอง

ฉันไม่อยากจะเสียเวลาตรงนี้ไปมากกว่านี้

พัคแดซอง

แล้วก็หยุดทำหน้าตาแบบนั้นด้วย

ยุนกาอิน

ก็ได้

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พากันขึ้นรถไปและเดินทางไปยังบ้านของยุนกาอิน

ระหว่างทางพวกเขาทั้งคู่ก็คุยกันไปด้วย

ยุนกาอิน

จะว่าไปคนที่มีตำแหน่งสูงเนี่ยเขามีเงินเท่าไหร่หรอ

พัคแดซอง

ถามทำไมล่ะ

พัคแดซอง

ฉันว่านั่นไม่จำเป็นด้วยซ้ำ

ยุนกาอิน

ก็อยากรู้หนิ

ยุนกาอิน

ฉันหวังว่าฉันจะใช้เงินพวกนั้นได้

ยุนกาอิน

หรือว่าไม่หรอ

พัคแดซอง

เรื่องเงินน่ะํแนจะเป็รคนจัดการในส่วนของเธอเอง

พัคแดซอง

ฉันไม่ใช่คนใจร้ายอย่างที่เธอคิดหรอก

ยุนกาอิน

จะเชื่อได้มั้ยเนี่ย

พัคแดซอง

เธอไม่เชื่อฉันหรอ

พัคแดซอง

งั้นเดี๋ยวฉันจะทำให้เธอเชื่อใจเอง

พัคแดซอง

ลองอยู่แบบนี้ไปก่อนเถอะ

ยุนกาอิน

ก็ได้

ยุนกาอิน

มีอะไรให้ฉันกินหน่อยมั้ย

พัคแดซอง

ไม่มี

พัคแดซอง

ทนไปก่อน

ยุนกาอิน

แวะแถวนี้หน่อยได้มั้ยข้าวเที่ยงยังไม่กินเลย

พัคแดซอง

ไม่

พัคแดซอง

พวกเราไม่มีเวลาทำเรื่องแบบนั้น

ยุนกาอิน

ก็ได้

ยุนกาอิน

นายนี่ใจร้ายจัง/นั่งกอดอก

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ