บทที่ 1 สมัครงานวันแรก

เสียงฝีเท้าของวรัตน์ดังแผ่วเบาไปตามโถงสำนักงานใหญ่กลางใจเมือง ร่างเล็กในชุดเชิ้ตสีขาวเรียบกับกางเกง

สแลคดำกำเอกสารแน่นในมือ หัวใจเขาเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ตั้งแต่เห็นป้ายประกาศรับสมัครงานที่ติดอยู่หน้าบริษัท ธีรารักษ์กรุ๊ป อาณาจักรธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่ใครๆ ต่างใฝ่ฝันอยากเข้าไปทำงาน

รับสมัครตำแหน่งเลขานุการประธานบริษัท 1 ตำแหน่ง (เฉพาะผู้สมัครเพศรองเบต้าเท่านั้น)

ตัวอักษรบนกระดาษประกาศยังคงติดตา วรัตน์จำได้แม่น แต่สิ่งที่เขาซ่อนเอาไว้ในใบสมัครคือความจริงที่ไม่มีใครควรรู้ เขาไม่ได้เป็นเบต้า แต่เป็นโอเมก้า

เพราะถ้าไม่โกหก เขาคงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะยื่นใบสมัคร…

ก่อนเดินเข้าห้องสัมภาษณ์ วรัตน์เอื้อมมือหยิบขวดน้ำหอมจากในกระเป๋า ฉีดพรมทั่วร่างจนกลิ่นหอมอ่อนๆ แบบที่เบต้ามักใช้ตลบอบอวลไปทั่ว ทั้งเพื่อกลบความกังวลของตนเอง และเพื่อปกปิดกลิ่นโอเมก้าที่อาจถูกใครบางคนจับได้

“ใจเย็นนะวรัตน์ นายต้องทำได้สิ…” เขาสูดลมหายใจลึก มือเรียวจับลูกบิดประตูพร้อมกับก้าวเข้าไปในห้องที่อาจเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล

ที่นั่น… เขาได้พบกับ ธีระ ประธานหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผู้มีสายตาคมกริบจนทำเอาวรัตน์ตัวสั่นวูบตั้งแต่เพียงแรกสบตา

......................

ห้องทำงานชั้นบนสุดของตึกใหญ่กว้างขวาง หรูหราและเต็มไปด้วยบรรยากาศที่กดดัน เงาสะท้อนจากกระจกบานใหญ่เผยให้เห็นวิวเมืองที่ทอดยาวไปจนสุดสายตา

วรัตน์นั่งลงอย่างเกร็งๆ ตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต๊ะทำงาน มือเรียวกำชายกางเกงแน่นเหมือนกำลังหาที่พึ่งพิง หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมา

ประตูปิดลงช้าๆ …ไม่นานชายร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้น ธีระ ในชุดสูทเข้ารูป สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาและเสื้อกั๊กสีดำทับอยู่ ร่างสูงสง่างาม ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง ก่อนจะทอดสายตาคมกริบมองมายังคนตัวเล็กที่กำลังนั่งรอ

เพียงแค่สบตาแรก วรัตน์ก็รู้สึกเหมือนถูกอ่านทะลุถึงข้างใน

“คุณ… วรัตน์สินะ” ธีระเอ่ยเสียงทุ้มเรียบ ก่อนวางแฟ้มประวัติลงบนโต๊ะ “บอกผมหน่อยสิ ว่าทำไมถึงอยากทำงานในตำแหน่งเลขานุการ”

วรัตน์สูดหายใจเฮือกใหญ่ พยายามกลบเกลื่อนความตื่นเต้นด้วยรอยยิ้มสุภาพ

“คือ… ผมคิดว่าตำแหน่งนี้เหมาะกับความสามารถของผมครับ” เสียงเล็กเอื้อนเอ่ยอย่างระมัดระวัง “ผมมีทักษะด้านการจัดการเอกสาร การประสานงาน และสามารถทำงานภายใต้แรงกดดันได้… อีกเหตุผลหนึ่งคือ…”

เขาหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาก้มต่ำ แววตาเต็มไปด้วยความจริงใจที่ไม่อาจปิดบังได้

“ครอบครัวของผม… มีหนี้สินที่ต้องชำระ ผมเลยอยากหางานที่มั่นคง และสามารถรองรับภาระทางบ้านได้ครับ”

บรรยากาศเงียบลงทันที มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินไปเรื่อยๆ

ธีระจ้องคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างพิจารณา ใบหน้าคมเข้มไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แต่ในแววตากลับเหมือนกำลังวัดความหนักแน่นของคำพูดที่ได้ยิน

วรัตน์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกทดสอบ แม้ไม่ได้มีคำถามเฉียบคมใดๆ แต่เพียงสายตาของชายตรงหน้าก็กดดันจนแทบหายใจไม่ทั่วท้อง

ธีระขยับกายเล็กน้อย ก่อนเอ่ยเสียงทุ้มเรียบที่ทำให้หัวใจ

วรัตน์กระตุก

“เหตุผลตรงไปตรงมาดี… ครอบครัวเป็นหนี้สิน แต่คุณก็ยังกล้าที่จะยอมรับตรงๆ …”

ปลายนิ้วเรียวของธีระเคาะเบาๆ ลงบนแฟ้มเอกสาร

“ผมไม่สนใจอดีตหรือปัญหาของคุณหรอก สิ่งที่ผมต้องการคือ… คนที่สามารถทำงานให้ผมได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

วรัตน์รีบพยักหน้า “ครับ ผมจะตั้งใจทำงานเต็มที่แน่นอน”

ธีระมองนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย คล้ายรอยยิ้มที่หายากนัก

“ดี งั้น… คุณก็ได้ตำแหน่งแล้ว”

วรัตน์เงยหน้าขึ้นตาโตอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง หัวใจเต้นแรงราวจะหลุดออกมาจากอก ความดีใจประดังเข้ามาในทันที แต่เขาก็รีบกดมันไว้ในใจ ไม่ให้แสดงออกเกินไป

ความจริงที่เขาเป็นโอเมก้า… จะถูกปกปิดไว้จะไม่มีใครรู้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***