บอดี้การ์ดกว่าหมื่นนายรอคำสั่งการทำงานของเทวราช และ เทวราชก็ได้ออกคำสั่งกับคนสนิทตนว่า
ให้ลักลอบเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเวชกุลและนำเครื่องดักฟังได้ติดใต้โต๊ะของเขตแดนไว้ เพื่อดักฟัง
และเมื่อได้สองวัน ลูคัสกับทณินได้แฮกเข้าระบบกล้องวงจรของตระกูลเวชกุล และเปิดคริปเสียงของเครื่องดักฟัง ฟังกัน พอทั้งได้ฟังก็ถึงกับตกใจ
(คริปเสียง)
ไอ้เทวราชอาจจะรู้ว่าเราฆ่/าไอ้แฝดนั้นแล้วก็ได้.
โอ้ย..พ่อค่ะจะกลัวทำไม มันไม่มีกลักฐานเอาผิดเราอยู่แล้วนิ.
เราไว้ใจใครไม่ได้หรอก ขวัญข้าว.
แล้วคนสนิทของพ่อละค่ะ ที่แฝงตัวไป.
มันกำลังจะเจาะข้อมูลของระบบคอมที่นี้อยู่.
เราก็ต้องรอนะสิค่ะ.
ใช่ รอไปก่อน.
ถ้าคุณไม่พูดฉันก็ไม่รู้หรอกนะค่ะว่าทำไม คุณเทวราชจะไม่ตอบรับร่วมมือกันเรา.
รอไปก่อน ยังมีวิธี.
วิธีอะไรคะ.
ลักพาตัวเด็กแฝดคนนั้นไง.
แล้วทั้งคู่ก็ปิดคริปเสียงลง ก่อนจะมองหน้ากัน
มันต้องการเล่นกับหัวใจนาย.
ยิ่งใกล้ตัว ยิ่งอันตราย.
เราต้องบอกนาย.
ไม่ ไอ้ทณิน มึงก็รู้จักนิสัยนายมึงดีนิ อย่าทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่บาดหมางใจใคร.
แล้วพวกมันละ มึงจะปล่อยอ่อ.
บ้าน้า กูแค่จะเข้าไปลักพาตัวลูกสาวคนโปรดของมันมาก่อน บาดแผลในใจมัน จะได้ทวีคูณ.
แหม มึงก็.
ทั้งจบประโยค ทั้งก็ได้หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ก่อนแผนจะเริ่ม บอดี้การ์ดนับ10 กำลังลักลอบเข้าตระกูลเวชกุลไปอีกครั้งโดยมีคำสั่งให้จำเป็นลูกสาวของเขตแดน และหากถูกบอดี้การ์ดที่นั้นจับได้ ให้
ฆ่/าทันที ก่อนที่บอดี้การ์ดของตระกูลวรกุลจะลักลอบเข้าไปได้สำเร็จ และคำตามคำสั่งของลูคัสทั้งหมด ก่อนจะได้ตัวลูกสาวของเขตแดนมา
ลูคัสมองหญิงสาวที่กำลังนอนสลบอย่างเฉยชา ก่อนจะสั่งให้กลับคฤหาสน์เพื่อนำตัวของขวัญข้าวถวายต่อเทวราช และเปิดคริปเสียงให้เทวราชฟัง ก่อนเทวราชก็มีคำสั่งให้เอาหญิงสาวขังคุกใต้ดิน พอขวัญข้าวตื่นขึ้นมาพบว่าตัวของเธอนั้นไม่ได้อยู่บ้านห้อง แต่อยู่ในคุกใต้ดิน ซึ่งไม่รู้ว่าใครจับเธอมา แต่เธอก็ไม่พอใจอย่างมาก เธอจึงโวยวายใส่บอดี้การ์ดที่เฝ้าคุกข้างนอก แต่บอดี้การ์ดพวกนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย จนประตูห้องคุกถูกเปิดออก มีชายหนุ่มร่างสูง สาวมสูทสีดำเดินเข้ามาในคุก เธอจึงพยายามมองดีๆว่าคนนั้นคือใคร แต่ก็ไม่ชัดอยู่ดี
เพราะคุกใต้มีเพียงความมืดที่ปกคลุม แต่ก็มีแสงเพียงไฟตะเกียงเก่าๆที่จุดไว้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ขวัญข้าวเกิดโมโหและจึงด่าทอชายคนนั้นยกใหญ่โดยไม่รู้ว่าเขาคือใคร
ไอ้สารเลว จับฉันมาทำไมแกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร.
ผมรู้ว่าคุณคือใคร และคุณพยายามจะลักลูกสาวผมไม่ใช่หรอ.
เสียงอันคุ้นเคยได้แตะหูของขวัญข้าวจนขวัญข้าวรู้ทันทีว่าเขาคือเทวราช
คุณเทวราช.
เรียกทำไม ไม่ด่าต่อแล้วหรอ.
คุณจับฉันมาทำไมกัน คุณเทวราช.
ฉันรู้ว่าเธอและพ่อกำลังจะทำอะไร และฉันเลยชิงจับเธอมาก่อนไง แลกกันกับลูกกู ถ้ากูเจ็บ มึงก็ต้องเจ็บ
และถ้าพ่อมึงทำอะไรเกินเลยกับลูกกู เพียงนิดเดียวศพของมึง ก็เหลือเพียงกระดูก.
ใช่ และในคืนนั้นลูกน้องของเขตแดนก็ได้ลักลอบเข้ามาชิงตัวจอมขวัญไปจริงๆ ทำให้เทวราชมองหน้าลูคัส ก่อนลูคัสจะพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องลับ ที่เต็มไปด้วยอาวุธปืน และ ระเบิดมากมาย ชุดเกาะ ลูกกระสุนปืนต่างๆ ลูคัสเดินไปนำสไนขึ้นมาเช็คกล้อง เลนส์ และส่วนต่างๆของปืนก่อนจะทำการใส่กระสุนเข้าไป กระกอบส่วนต่างๆของปืนที่ถอดออก หลังจากประกอบปืนเสร็จ ลูคัสก็นำสไนไปลองยิงที่สนามยิงปืน ลูคัสลองยิงหลายนัดเอามากๆ เพราะเขาทดลองเพื่อไม่ให้เกิดการผิดพลาดกับปืนเขาเด็ดขาด
ตัดว่าฝั่งเทวราชและทณินที่กำลังนั่งแฮกข้อมูลของบริษัทตระกูลเวชกุล ต่างก็รีบแฮกเอามา และในที่สุด ทณินก็แฮกมาได้สำเร็จ เทวราชทำการเช็คดูทันที พอเห็นตราประทับ เขารู้ทันทีว่านี้คือฉบับจริง ธุรกิจสีเทาของพวกเขา ทำให้ตำรวจไม่กล้าจับกุมเพราะพวกเขาเก่งเกินที่จะจับได้ ตำรวจเลยปล่อยให้พวกเขาฆ่/ากันเอง เพื่อล้างนักธุรกิจสีเทา และเทวราชได้สั่งลูกน้อง ให้ไปจับคนตระกูลเวชกุลที่แฝงเข้ามา เมื่อลูกน้องเทวราชจับมาได้ เทวราชก็นั่งตรงหน้าชายคนนั้น ก่อนจะหยิบปืนมาเช็ด
มึงมาทำอะไรที่นี้.
เทวราชถามอย่างใจเย็น ลูกของเขตแดนไม่กล้าที่จะเหงยหน้ามาสบตาของเทวราชเลยแม้แต่น้อย
กูให้โอกาสมึงอธิบาย และมึงต้องทำงานให้กูถ้ามึงไม่ทำ ครอบครัวมึงจะตกอยู่ในอันตราย.
พูดแล้วๆ เออ…ท่านเขตแดนให้แฝงเข้ามาสืบข่าวของคุณหนูจอมขวัญ และตอนนี้ท่านเขตแดนก็ได้จับตัวคุณหนูจอมขวัญไปแล้วครับ.
ดี งั้นมึงไปขโมยข้อมูลของไอ้เขตแดนมาให้กู หากมึงทำไม่สำเร็จ ระวังตัวให้ดี.
เทสราชโยนปืนไว้ใกล้ตัวของลูกน้องคนนั้นแล้วเดินออกไปทันที ทำให้ลูกน้องคนนั้นจำใจต้องหยิบปืนนั้น แล้วเดินออกไปทันที ลูคัสได้เดินมาดักหน้าลูกน้องคนนั้นเอาไว้ ทำให้เขาตกใจลูคัส
ใจเย็นไอ้หนุ่ม นายสั่งไรมึง.
นายของคุณสั่งให้ไปเอาเอกสายลับของคุณเขตแดนครับ.
กูไปด้วย กูจะไปหาคุณหนูกู พากูไปที.
ได้เลยครับคุณลูคัส.
จากนั้นทั้งคู่ก็ลักลอบเข้าคฤหาสน์อีกครั้ง ก่อนทั้งคู่จะช่วยกันหาเอกสารลับ และลูคัสพบตู้เซฟตู้หนึ่ง แต่ทั้งคู่ก็พยายามนึกถึงเลขวันเกิดทั้งเมียเขา ลูกเขาแต่ก็ไม่ได้ และลูกน้องคนนั้นคิดพิเลน ใส่วันเลขวันตายของแฝดพี่จอมขวัญ และลูคัสมองอย่างไม่เชื่อ และพอใส่เลขสุดท้าย ตู้เซฟก็เปิดออกเผยให้เห็นเอกสารมากมายในตู้นั้นและลูคัสกับลูกน้องคนนั้นพากันเข้าไปในห้อง ห้องหนึ่งและเจอจอมขวัญที่กำลังนั่งเครียดอยู่
คุณหนู.
สิ้นเสียงของลูคัสจอมขวัญก็ได้หันมองคนที่เรียกชื่อตน ก่อนจอมจะโผล่กอดลูคัส และน้ำตาไหล
ใจเย็นๆนะขวัญ พี่จะพาเธอหนี.
จอมขวัญพยักหน้ารัวๆใส่ลูคัส ก่อนทั้งสามเดินออกมาจากห้อง แล้วพาหนีทันที พอถึงคฤหาสน์ตระกูลวรกุล เทวราชที่เห็นลูกสาวถูกช่วยกลับมา เทวราชจึงกอดปลอบเรียกขวัญให้จอมขวัญ เพราะเธอสติแตกเอามากๆ ทำให้ลูคัสต้องดูแลเจ้าจอมอย่างใกล้ชิดเสมอ2-3วันนั้น และพอเธอโอเคขึ้น เธอขอลูคัสอยู่คนเดียว ก่อนจะทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทำให้เธอเริ่มโกรธตระกูลนั้นขึ้นมาทัน และลูคัสได้เดินเข้าในห้องจอมขวัญอีกครั้ง
เราบอกให้พี่ออกไป เราอยากอยู่คนเดียวไง.
จอมขวัญตะหวาดลูคัสก่อนลูคัสจะบอกจอมขวัญว่า
เขาได้ไปเปิดตู้เซฟของเขตแดน เลขตู้เซฟคือเลขวันที่ที่สาวฝาแฝดของเธอถูกยิงตา/ยพอจอมขวัญได้ยินเธอก็นิ่งไปสักพัก ก่อนน้ำตาจะไหลอาบแก้มอีกครั้ง เธอเก็บความแค้นไว้ในใจมาตลอด15ปี ตอนนี้เธอจะทวงคืนชีวิตของพี่สาวเธอให้ถึงที่สุด เธอตั้งใจจะล้างตระกูลเวชกุล แต่เทวราชก็บอกจอมขวัญว่า ค่อยๆทำไปละที่ขั้นตอน ทำทีเดียวมันก็ไม่ทรมาน จอมขวัญจึงนึกอะไรพิเลนๆก่อนเปิดจะใส่ยาลงอาหารของขวัญข้าว และให้ทณินเอาลงไปให้ขวัญข้าวกิน พอเธอได้กินเข้าไปสักเธอก็อาเจียนเป็นเลือดออกมา และเธอก็เริ่มรู้ว่ากำลังถูกวางยาเพื่อปิดชีวิตเธอ ทำให้ขวัญข้าวรู้สึกแค้นตระกูลวรกุลเอามากๆ
เพราะกล้าที่จะใส่ยาพิษลงอาหารตน ทำให้ตนเกือบตาย เธอทำใจที่จะรอพ่อของเธอมารับตัวกลับตระกูล แต่วันแล้ววันเล่า ก็ไม่มีแววที่พ่อของเธอจะมา เธอจึงเลือกที่จะยอมปิดชีพตัวเองลงตรงนี้ แต่ก็มีคนมาพูดดัก
อยากฆ่/าตัวตา/ยนักหรอ.
เสียงของจอมขวัญที่พูดขึ้น และน้ำเสียงมีเพียงความแค้น
พ่อมึงทำอะไรกับกู กูจะทำกลับให้สาสมกับที่มันฆ่/าพี่สาวฝาแฝดกู.
ก่อนที่จอมขวัญจะเล็งปืนไปทางหัวก่อนจะลั่นไกรปืน
ปัง! ขวัญข้าวหลับตาปี๋ก่อนจอมขวัญจะหัวเราะ
คนอย่างมึงกลัวตายเหมือนกันนิ อิข้าว
จากนั้น ขวัญข้าวก็ร้องไห้ เพราะความกลัวจอมขวัญ
เรื่อยมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments