ข้าจะคอยปกป้องเจ้านะ..นายสันทีกา โทโดบาคุ

ข้ากับเจ้า

ในเช้าวันใหม่ที่ไม่ค่อยสดใสนักเพราะหลังจากที่เมื่อคืนทุกคนเข้าห้องกันหมดแล้วแต่ทว่าไอตัวดีอย่างคามินาริเผลอนึกเล่นพิเรนขึ้นนึกอยากจะเล่นผีถ้วยแก้วแต่ตัวเองกับกลัวผีซะงั้นจึงลำบากคนอื่นที่กำลังหลับต้องลุกไปเล่นกับมัน

"รู้ว่ากลัวแต่ก็ยังจะเล่นเนอะ"

คิริชิมะบ่นอย่างหัวเสีย

"เอ้า ก็คนมันอยากเล่นอ่าาาา"

คามินาริงอแงอยากจะเล่นให้ได้จนเพื่อนๆในกลุ่มปวดหัวกัน

"แกมันน่ารำคาญที่สุด!ไอเอ๋อเฮงซวย!"

บาคุโกลั่นขึ้นมาอย่างเหลือลดก่อนจะลุกและทำท่าทางจะเดินออกไปแต่ต้องหยุดชะงัดเมื่อคามินาริพูดสิ่งที่บาคุโกไม่ชอบมากที่สุดออกมา

"นาย'กลัว'อย่างงั้นหรอ~"

บาคุโกปรี๊ดแตกออกมาก่อนจะพุ่งตัวไปกระชากคอเสื้อคามินาริจนเพื่อนๆตกใจกัน

"ห๋า!!! แกหาว่าใครกลัววะไอเวร!!"

บาคุโกตะโกนขึ้นก่อนที่มิโดริยะจะพยายามห้ามแต่บาคุโกก็นั่งลงก่อนจนเพื่อนๆงงเป็นไก่ตาแตก

"จะเล่นก็เล่นฉันไม่ได้ว่างขนาดที่ต้องมานั่งเล่นอะไรเด็กๆพวกนี้หรอกนะจำไว้ด้วย"

บาคุโกเล่นไปได้ซักพักก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆจึงรีบขอปิดเกมแต่ทว่ากระดานผีถ้วยเกมกลับไม่ยอมทุกคนที่เล่นกันอยู่ถึงกับตกใจและหันไปถามกันอย่างตื่นตะหนก