วันสิ้นโลก

หลังจากสั่งระบบให้พาตัวเองออกมาอยู่ที่เดิม ลีรินก็รีบหาที่หลบทันที เพราะที่นี่คนเยอะมาก ต่อให้มีที่ลับตาคนแต่คนก็ยังเดินเพ่นพ่านไปทั่วอยู่ดี ก่อนที่ไม่นานสายตาของลีรินจะเห็นว่ามีรถของทหารขับเข้ามา ในวินาทีนั้น เหล่าผู้คนหลายพันคนก็พากันกรูไปรุมล้อมรถทหารนั้นทันที ลีรินได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะรีบหาที่สูงเพื่อดูสถาณการณ์ ทหารที่มาแจกเสบียงมีสีหน้าเฉยเมยเหมือนคุ้นชินกับอะไรแบบนี้มาหลายครั้ง ภาพที่ผู้ใหญ่แย่งขนมปังไปจากมือของเด็กเล็กไม่มีใครสนใจ นี่แหละคือวันสิ้นโลก ไม่มีคำว่ายุติธรรม ลีรินเองก็พึ่งคิดได้ว่าตัวเองก็ไม่มีอาหาร แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอเท่าไหร่ อาจจะเพราะชุดที่ใส่มีคุณสมบัติไม่ให้หิวเร็ว เธอถึงไม่รู้สึกหิวเลย

"นายท่าน! ระบบมีพลังที่สร้างอาหารและเครื่องดื่มได้นะ แค่นายท่านต้องทำภารกิจที่ระบบให้ก่อน"

"ภารกิจนั้นคืออะไร?"

"มอบเครื่องสำอางหนึ่งชุดเล็กให้ใครก็ได้ 1 คนในที่แห่งนี้"

หลังจากที่ระบบพูดจบลีรินก็มองที่ด้านล่างตึกทันที เอาไปให้ตอนนี้คงจะไม่ดีเท่าไหร่ ใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบนาที เสบียงที่เอามาแจกจ่ายก็หมดรถ และรถทหารก็ขับออกไปโดยไม่เหลียวมองเหล่าคนที่ยังไม่ได้รับอาหารเลยหลายร้อยคน ทำให้ตอนนี้เริ่มมีการต่อยตีและทำร้ายกันเพื่อแย่งขนมปังกับน้ำหนึ่งขวดเล็ก ถือว่าเสบียงที่ทางรัฐบาลเอามาแจกดูดีทีเดียว ดีกว่าเศษขนมปังแค่ไม่กี่ชิ้น ลีรินมองภาพที่เริ่มรุนแรงและนองเลือดของผู้คน บางคนรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วหลังจากได้อาหาร บางคนที่โลภอีกก็แย่งของคนอื่นจนล้นมือ

"ดูเหมือนว่าจะอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้"

เสียงของผู้คนที่โวยวายและกรี๊ดร้องเป็นเครื่องส่งเสียงชั้นดีในการเรียกซอมบี้ที่นอกกำแพงของตึกร้างแห่งนี้ เสียงฝีเท้าหลายสิบคู่ของซอมบี้เริ่มดังลอดออกมาจากด้านนอกกำแพง เสียงกรี๊ดร้องของพวกซอมบี้ที่เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เหล่าคนที่กำลังกรี๊ดร้องและแย่งชิงกันต้องรีบเงียบปากทันที หลายคนรีบวิ่งกลับไปที่ของตัวเอง และบางคนก็รีบวิ่งกลับไปที่ที่ตัวเองยึดไว้เป็นบ้าน สถานที่ตึกร้างเหล่านี้ เป็นเพียงจุดรับเสบียงเท่านั้น เพราะว่ามีกำแพงปูนหนาที่กั้นสูงเอาไว้ ทำให้มันปลอดภัยอยู่พอสมควร ททำให้มันกลายเป็นที่รับเสบียงชั้นดีอีกหนึ่งแห่ง แต่ก็มีหลายคนเลือกที่จะอยู่เพราะคิดว่าเมื่อเสบียงมาถึง ก็จะได้ก่อนคนแรกและได้เยอะกว่า แต่เท่าที่ลีรินรู้จากระบบ เสบียงจะมาทุกเดือน ซึ่งแค่ขนมปังชิ้นเดียวกับน้ำหนึ่งขวดเล็กแทบจะไม่พอประทังชีวิตด้วยซ้ำ ลีรินหยุดคิดฟุ้งซ่านก่อนที่จะสังเหตุว่ามีว่าซอมบี้มาเกาะที่รั้วทางเข้ามาในกำแพงแล้ว ลีรินไม่อยากเสียเวลา ก่อนจะรีบหาคนแล้วเอาเครื่องสำอางให้จบๆ แม้การให้เครื่องสำอางในตอนนี้จะดูแปลกสำหรับคนอื่นก็ตาม

ลีรินเดินมาหาผู้หญิงคนหนึ่งที่แอบอยู่มุมตึกที่ลับตาคน ร่างบางเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆทำให้ผู้หญิงคนนั้นเริ่มตื่นตะหนก แต่ก่อนจะได้ร้องขอความช่วยเหลือ หญิงสาวก็ต้องชะงักเมื่อมีเครื่องสำอางจำนวนหนึ่งมาหยุดที่หน้าของเธอ ก่อนที่ลีรินจะเดินออกมาโดยไม่พูดอะไร

ติ้ง!!

ทำภารกิจสำเร็จ!

พลังสร้างอาหารและเครื่อง +1

ค่าความสวย +1

ค่าความสะอาด +5

ลีรินชะงักมีเพิ่มความสวยอีกหรอ? แค่นั้นยังไม่สวยพอหรือไง ลีรินยกยิ้มก่อนจะรีบหาทางออกจากที่นี่ทันที เธอเดินลัดไปตามซอกตึกร้างอ้อมไปอ้อมมาลองผิดลองถูก ก่อนที่จะเห็นว่าตรงกำแพงด้านหน้ามีเถาวัลย์เกาะอยู่ ลีรินลองๆจับๆดูก็เห็นว่ามันเหนียวและค่อนข้างแรงพอทน ก่อนที่จะตัดสินใจปีนเถาวัลย์นั้นออกมา สภาพด้านนอกเป็นถนนใหญ่ที่มีเศษซากของสิ่งก่อสร้างแตกกระจายเต็มไปทั่วถนน ต้นไม้ดูเหี่ยวเฉาบางต้นก็ล้มลงมากองที่ถนนทำให้เหมือนปิดกั้นเส้นถนนนี้ คราบเลือดที่ทั้งสดและแห้งดูน่าหวาดหวั่นสำหรับลีรินมาก แต่เธอต้องสู้! เมื่อคิดได้ดังนั้นก็อยากกินอะไรเติมพลังใจขึ้นมา ลีรินลองใช้พลังที่ได้อย่างการสร้างอาหารและเครื่องดื่มแต่ดูเหมือนมันจะสร้างของหวานได้ด้วย! ลีรินรีบนึกถึงขนมโมจิไส้ใข่เค็มลาวาใน 7-11 ก่อนที่จู่ๆกล่องโมจินั้นจะมาอยู่ที่มือของลีริน รูปร่างแพ็กเกจยังเหมือนเดิม! และที่สำคัญยังเย็นอ่อนๆเหมือนพึ่งเอาออกมจาก 7-11 ลีรินแกะซองออกก่อนจะกินด้วยความรู้สึกภูมิใจ ทีนี้ ก็พลังต่อสู้กับซอมบี้แล้ววว

—————————————————————

คนเก่งงงง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***