บทนำ

...ถึงแม้เวลาจะผ่านไปร่วม10ปีก็ยังไม่สามารถลบเลือนความทรงจำวัยเด็กที่เกี่ยวกับมารดาผู้ให้กำเนิดได้ถึงแม้ท่านจะจากไปตั้งแต่ฉันอายุ9ขวบได้ไม่นาน...

ภาพความทรงจำอันแสนโหดร้ายย้อนฉายเข้ามาในโซตประสาทอีกครั้งภายในนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มของแม่ที่กำลังอวยพรวันเกิดให้ฉันถึงจะไม่มีเค้กมาเป่าแสดงความยินดีเพราะครอบครัวของเรานั้นไม่มีเงินใช้ ได้แต่หวังพึ่งหัวหน้าครอบครัวอย่างพ่อที่ช่วงนี้แทบจะเมาหัวราน้ำกลับบ้านมาดึกๆดื่นๆทุกวัน ทำให้แม่ต้องเป็นคนไปหางานทำเพื่อที่จะได้หาเงินมาเลี้ยงดูฉันกับน้องชายอีกหนึ่งคนที่อายุยังเด็กกว่าฉัน4ปี หน้าที่เลี้ยงดูน้องคนเล็กจึงตกเป็นหน้าที่ฉันทั้งที่ตอนเด็กนั้นยังช่วยแม่ทำอะไรได้ไม่มากเท่าไหร่

 แม่แทบจะไม่เหลือเวลาได้อยู่กับพวกเราเพราะท่านรับงานช่วงเช้าจนถึงตอนเย็นมีเวลาพักเพียงแค่2ชั่วโมงพอถึงเวลาก็ออกจากบ้านไปทำงานช่วงกลางคืนต่อแต่กว่าจะได้กลับบ้านมาอีกทีก็ล่วงเลยมาถึงเช้ามืดของอีกวันแต่เมื่อนาฬิกาชี้เข็มบอกเวลา 7:00น. ปุ๊ปท่านก็เดินออกจากบ้านไปเฉกเช่นเดิมด้วยเหตุนี้พ่อก็เลยจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าพวกเราเท่าไหร่เพราะท่านคิดว่าการที่พวกเราสองคนเกิดมามันคือภาระที่ทำให้พวกเขาไหนจะต้องคอยดูเเลไหนจะต้องส่งค่าเทอมให้เล่าเรียนอีกเดิมทีเงินที่ใช้จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าห้องเช่าเล็กๆหลังนี้ก็แทบจะต้องไปหายืมเงินคนอื่นมาประคับประคองเพื่อที่จะรอดไปได้แต่ละวัน บางมื้อก็ได้กินข้าวแต่ถ้าวันไหนโชคร้ายหน่อยก็จำเป็นต้องอด แต่ถึงยังไงฉันก็เข้าใจเหตุผลของพ่อถึงพ่อจะไม่ค่อยชอบฉันกับน้องเท่าไหร่อยู่ดี

...วันหนึ่งในความทรงจำวัยเด็ก...

สาวน้อยที่ไม่มั่นใจในรูปลักษณ์น่าตาของเจ้าตัวที่จะคอยโดนเพื่อนๆชั้นเรียนเดียวกันกลั่นแกล้งสารพัดอยู่เป็นประจำด้วยเหตุผลที่ว่า "ตัวเองนั้นเกิดมาขี้เหร่อัปลักษณ์ไม่เหมือนคนอื่น" อย่างเช่นวันนี้ที่เธอก็ตกเป็นเหยื่อให้โดนแกล้งในครั้งที่นับไม่ถ้วนแต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันพิเศษที่สำคัญสำหรับเธอหลังจากเลิกเรียนเสร็จสาวน้อยก็รีบเก็บกระเป๋าแล้วตั้งใจรีบสาวเท้ากลับบ้านพร้อมรอยยิ้มกับความคาดหวังอะไรบางอย่างเล็กๆทันที

เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากภายนอกก่อนที่จะมีมือเล็กๆหมุนลูกบิดเพื่อเปิดประตูตั้งใจจะแง้มออกมาเพื่อหาต้นตอของเสียง

" ใครหรองับ "

เสียงพูดที่ยังไม่ชัดของเด็กชายตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเอ่ยดังขึ้นก่อนที่จะชะโงกหน้าออกมามอง

" เซอร์ไพรส์เททายด์พี่กลับมาแล้วว "

ไม่รอช้าเสียงทักทายหยอกล้อของพี่สาวดังขึ้นเฉกเช่นทุกครั้งจนเป็นเรื่องปกติของทุกวันที่เขาจะต้องอยู่ภายในห้องอันแสนคับแคบนี้คนเดียวแต่ยกเว้นสมาชิกคนอื่นๆที่จะสามารถออกไปนอกบ้านแล้วทิ้งให้เขาอยู่ที่นี่เพียงคนเดียวเพื่อที่แต่ละคนจะได้ไปทำหน้าที่ของใครของมันแต่กว่าจะกลับมาอีกทีช้าสุดก็คงไม่พ้นตอนเย็น วันนี้พี่สาวของเขาก็เป็นคนกลับบ้านมาหาเขาเป็นคนแรกอีกเช่นเคย

" ทั้งวันนี้พ่อกับแม่ได้กลับเข้าบ้านมาหาเราบ้างมั้ย "

คำถามเดิมถูกถามออกมาจากปากเหมือนทุกครั้งเมื่อกลับมาถึงบ้านสายตาพี่สาวของเขาตอนนี้บ่งบอกถึงความคาดหวังเอาไว้มากมาย

เด็กชายไม่ตอบแต่ส่ายหัวเป็นคำตอบกลับไปให้แทน

" เห้ออ อยากให้แม่ทำงานน้อยลงบ้างจัง "

ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหลืออดอุตส่าห์คาดหวังเอาไว้แท้ๆวันนี้เป็นวันเกิดของฉันที่จะจัดได้ปีละครั้งเท่านั้นนะถึงจะไม่มีเค้กให้ก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าพ่อกับแม่ไม่ว่างจริงๆก็ไม่เป็นไรอยู่ดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครจัดงานวันเกิดให้ฉันเลยสักครั้งยังไงละแม้แต่จะคิดซื้อของขวัญสักชิ้นให้ตัวเองก็ยังไม่มีเงินเลยด้วยซ้ำ

" แต่แม่บอกอยู่นะว่าวังนี้จะขอลามะไประงานช่วงกางคือหนึ่งวัน " (แต่แม่บอกอยู่นะว่าวันนี้จะขอลาไม่ไปรับงานช่วงกลางคืนหนึ่งวัน)

เททายด์พูดด้วยรอยยิ้มราวกับว่านานๆทีเขากับพี่สาวจะได้ใช้เวลาอยู่กับแม่ได้นานขึ้นกว่าที่ผ่านมาสักที

" กรี๊ดด จริงอะพูดจริงใช่มั้ย!! ทายด์อย่าแกล้งพี่นะ "

" มะจิงมั้ง ทีงี้พี่ยี้น้อยี้ใหญ่เลยนะ " (ไม่จริงมั้ง ทีงี้พี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ)

" ก็ต้องยิ้มสิใครบ้างจะไม่ดีใจละ "

ถ้าน้องชายฉันพูดจริงสิ่งที่ฉันเฝ้ารอก็จะเป็นจริงสักทีขอบคุณพระเจ้าถึงแม้จะแค่1คืนก็ยังดีฉันคิดพลางวิ่งเข้าไปสวมกอดน้องชายตัวน้อย

หมับบ " อื้อ อึอัด " (อื้อ อึดอัด)

เททายด์บอกกลับมาพลางพยายามแกะแขนฉันออกด้วยความรำคาญ

ไม่ทันไรเสียงประตูถูกเปิดก็ดังขึ้นอีกครั้งฉันกับเททายด์รีบหันไปมองทางประตูทันทีด้วยหัวใจที่เต้นรัวไม่นานเสียงฝีเท้าก็ก้าวเข้ามาหาพวกเราก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยเป็นเสียงที่เราสองพี่น้องต่างเฝ้าคิดถึงมันทั้งนุ่มนวลและทำให้สบายใจในเวลาเดียวกันต่อด้วยร่างบางของผู้เป็นแม่ที่เดินเข้ามาหาพวกเราสำหรับเราสองคนมันยิ่งกว่าเซอร์ไพรส์ซะอีก

" แม่กลับมาแล้วจ่ะเด็กๆหิวกันมั้ย "

ทันใดนั้นเด็กทั้งสองไม่รอช้ารีบวิ่งกรูกันเข้าไปโผกอดผู้ที่เข้ามาในห้องเมื่อกี้ทันทีมีทั้งความรู้สึกคิดถึงและความโหยหาความรักของผู้เป็นแม่สุดท้ายมันก็เอ่อล้นแสดงออกมาจนหมดสิ้นขอเพียงแค่มีแม่อยู่กับพวกเขาแค่นี้เด็กทั้งสองก็พอใจแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***