โรงเรียนเล็กๆ

เจินเซิงอี่ อาจารย์สอนวิญญาจารย์ในโรงเรียนเล็กๆ ที่มีเด็กน้อยแต่ก็ตั้งใจสอนมากๆ แม่ว่าจะมีคนไม่ตั้งใจเรียน แต่แล้วยังไงก็ปล่อยไปไม่ตาม จนสุดท้ายก็ต้องมาเรียนเองอยู่ดี ความเป็นอยู่ค่อนข้างที่จะแย่เพราะงบน้อยมากๆ ต้องอยู่ห้องพักที่โทรมแถมจะเก่าเหมือนร้าง ในตอนนั้นเองผอ.ก็ได้เรียกพบ ทำให้เจินเซิงอี่ต้องไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อถึงห้องของผอ. ท่านก็ได้ยื่นซองจดหมายซองหนึ่งให้กับเจินเซิงอี่ ก่อนจะไล่ให้ออกไปข้าง ผอ.ส่ายหัวหนักมาก เจินเซิงอี่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงได้เปิดอ่านจดหมาย มั้นมีความว่า

ถึงเจินเซิงอี่

เจ้าคงได้รับจดหมายแล้วใช่มั้ย ข้าชื่อเหรินเหย้าอี เป็นผอ.ของโรงเรียนอักษรศาสตร์มังกร ข้าอยากจะเชิญเจ้าให้มาเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนของข้า หากเจ้าพร้อมให้มาได้เลย เพราะข้าบอกผอ.ของเจ้าไว้แล้ว เจ้าจะมาตอนไหนก็ได้นะ

จากเหรินเหย้าอี

เจินเซิงอี่แถบไม่เชื่อสายตา ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้อ่านเลยว่ามันคือความจริง หรือว่าเป็นแค่ความฝัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เตรียมตัวที่จะเก็บของและไปจากโรงเรียนนี้แล้ว แต่ก่อนที่จะไปนั้นก็ไม่ลืมที่จะไปหาท่านผอ.และเด็กๆในโรงเรียน

"นี่ เสี่ยวฉี เสี่ยวอิง ทุกคนมานี่เร็ว"

เจินเซิงอี่เรียกชื่อเด็กๆด้วยเสียงที่ไพเราะ ทำให้เด็กๆรีบวิ่งมาหาในทันที

"มีอะไรหรอคะ"

"อาจารย์จะไปจากที่นี่แล้วนะ"

เด็กๆรู้สึกงงถึงสิ่งที่เจินเซิงอี่พูด เพราะพวกเขายังเด็กเลยไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่เจินเซิงอี่ก็อธิบ่ยก่อนที่จะออกเดินทางไปที่โรงเรียนอักษรศาสตร์มังกรตามที่ได้รับจดหมายมา แต่การเดินทางนั้นหลายวันเขาจึงต้องหาที่พักสักหน่อย ก่อนที่จะเดินไปเจอกับเด็ก3คนที่กำลังสู้กันอยู่ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก

"น้องชายข้าขอที่พักห้องนึง"

"เอ่อ คือว่าพี่ชาย ห้องเหลือห้องเดียวพวกเค้ากำลังแย่งชิงห้องกัน"

"อย่างนั้นเหรอ?"

เจินเซิงอี่ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงเดินออกจากที่นั่นไป แต่ก็ถูกเรียกเอาไว้จากเด็กผู้ชายคนนึง ท่าทางดูจะรวยแถมยังควงสาวๆมาด้วยอีกต่างหาก ช่างน่าแหยงยิ่งนัก เจินเซิงอั่ไม่อยากจะคุยต่อจึงหันหลังเดินออกไปทันที แต่ก็มีคนห้ามเอาไว้ เพราะถ้าหากออกไป เจินเซิงอี่ต้องโดนแน่ๆ

"พี่ชายอย่าออกไปเลย ไม่งั้นท่านโดนแน่"

"โดนอะไรเหรอ"

"ก็อาจจะโดนคุณชายไต้มู่ไป๋ท้าประลองน่ะสิ"

เจินเซิงอี่ที่ได้ยินดังนั้น ตอนแรกที่ว่าจะเดินออกไปกลับหันหลังกลับมาแล้วเดินไปหาทั้งสามคนนั้น มิงไปที่เด็กผู้ชายที่มองเขาอย่างเย่อหยิ่ง แต่ก็มีเด็กผู้ชายอีกคนเรียกให้ไปอยู่ข้างหลังเพราะกลัวว่าจะได้รับอันตราย

"ข้าอยากรู้จริงว่าจะแน่แค่ไหน"

"เด็กน้อย พูดได้เย่อหยิ่งมาก"

"ได้ข้าจะแสดงให้ดู"

ทุกคนต่างรอให้เจินเซิงอี่เปิดเผยพลังออกมาแต่พอเจินเซิงอี่เปิดเผยพลังทำเอาไต้มู่ไป๋ที่เคยทำท่าทางหยิ่งยโสก็ถึงกับต้องอ้าปากค้าง เพราะว่าพลังของเจินเซิงอี่นั้นรุนแรงและยังสูงอีกด้วย

"ข้าเจินเซิงอี่ วิญญาณพรหมยุทธ์ระดับ84"

"โปรดชี้แนะ"

สิ่งที่ได้ยินทำเอาอึ้งกันเป็นแถบ ไต้มู่ไป๋ถึงกับหน้าแห้งพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่เจินเซิงอี่จะเดินออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มีใครกล้าขาด ก่อนจะไปหาที่พักใหม่สำหรับวันนี้ ดูท่าที่นี่น่าจะไม่เหมาะสำหรับเขา

หลังจากได้ที่พักแล้วเจอนเซิงอี่ก็ออกไปที่ตลาดซื้อของไปทำยาสมุนไพรต้มกินที่ห้อง แต่รู้สึกว่าของที่ต้องการจะหายากเกินไปทจึงไม่มีอะไรติดมือกลับไปเลยในวันนี้ ต่อมาไม่นานนักก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาหาเจินเซิงอี่ ก่อนจะพูคคุย

"ท่านผู้นั้นน่ะ"

"ครับ มีอะไรงั้นหรอ"

"อ่ะหื้ม สนใจมาเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนข้ามั้ย"

เจินเซิงอี่แค่ยิ้มแบบเป็นมิตร ก่อนจะหยิบนามบัตรอาจารย์โรงเรียนอักษรศาสตร์มังกรขึ้นมาให้ดู ทำเอาอาจารย์คนนั้นหน้าแห้งไปเลย แต่ถึงอย่างนั้นอาจารย์คนนั้นก็ยังตามตื้ออยู่

"เอ่อ ข้าขอตัวก่อนนะครับ"

หลังจากพูดจบเจินเซิงอี่ก็รีบวิ่งกลีบที่พักในทันที

...

...

...เจินเซิงอี่ อายุ34ปี...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***