ตอนที่ 2: ข่าวฉาวกับข้าวกล่องเย็นชืด

ขวัญชีวานั่งนิ่งบนเบาะข้างคนขับในรถ SUV สุดหรูของกวินทร์ ร่างกายเธอเหมือนถูกจับใส่ชุดพรีเซนต์โปรเจกต์กลางดึก ทั้งหน้าโทรม ผมยุ่ง และดวงตาแดงจากการร้องไห้ในห้องน้ำเมื่อครู่

รถเคลื่อนไปบนทางด่วนที่บางช่วงรถติดเหมือนจัดนิทรรศการ Bumper-to-Bumper แอร์ในรถส่งเสียงฟ่อๆ เติมความเงียบให้บรรยากาศอึมครึม ต่างกับหัวใจของขวัญชีวาที่กำลังเล่นกลองรบอยู่ในอก และเสียงในหัวเธอก็กำลังกระหน่ำกริ่งซ้ำๆ ราวกับนาฬิกาปลุกชวนไมเกรน

“เวลาเครียดๆ เธอชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” กวินทร์ถามพลางจิ้มเมนูข้าวกล่องในมือถือ น้ำเสียงเบาสบายเหมือนว่าเรื่องเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ฉันอยากกินระเบิด... มีในเมนูไหมล่ะ” ขวัญชีวาตอบเสียงแหบ ตาเหม่อมองออกไปด้วยวิญญาณที่หลุดลอย

“ไม่มีในเมนู แต่เดี๋ยวผมหา ‘ระเบิดพริกเผา’ ให้แทนก็ได้” เขายิ้มมุมปาก ก่อนจะเหลือบมองเธออย่างเอ็นดู... หรืออาจเอ็นดูแบบกวนตีนก็ไม่แน่ใจ

“นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม…” เธอพึมพำ เหมือนจะร้องไห้อีกรอบ

“ถ้าใช่ ก็คงเป็นฝันเปียกของผมเลยล่ะ ได้ภรรยาสวยๆ มานั่งอยู่ข้างๆ แบบนี้”

“หยุดพูดก่อนที่ฉันจะเปิดประตูกลิ้งลงกลางทางด่วน”

กวินทร์หัวเราะเบาๆ แล้วลดแอร์ลง “ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นหรอก เรื่องเมื่อคืนมันจบไปแล้ว…ที่สำคัญ เธอแต่งงานกับผมแล้วไง ถือว่าโชคดีนะ”

เธอหันขวับมา “โชคดีบ้านนายอ่ะสิ!”

เสียงแจ้งเตือนมือถือของเขาดังขึ้นทันที พร้อมกับข้อความในกลุ่ม LINE ผู้บริหาร เพื่อนสมัยมหาลัย และแม้แต่กลุ่มข่าวบันเทิง

[พาดหัวข่าวเช้านี้: “CEO หนุ่มหล่อแต่งสายฟ้าแลบกับสาวปริศนา!”]

ภาพหน้าข่าวคือเธอ...กำลังเมายิ้มเยิ้มถือทะเบียนสมรส กวินทร์ยืนข้างๆ ในมาดหล่อจนภาพเหมือนโฆษณาหลอกให้สาวทั้งประเทศอกหัก

“ฉันจะตายแน่ๆ” ขวัญชีวาคราง เอาหัวโขกกระจกเบาๆ ซ้ำๆ เหมือนอยากน็อกตัวเองให้จบๆ ไป

“อย่าเพิ่งตาย งานแถลงข่าวจะเริ่มในอีก 45 นาที” เขายื่นแก้วกาแฟเย็นจาก สตาร์บัค ให้ “หวานน้อยนะ หวังว่าจะช่วยเรียกสติได้บ้าง”

เธอรับแก้วมาโดยไม่รู้ตัว ดื่มไปอึกหนึ่ง แล้วถอนใจยาว

“ฉันต้องทำอะไรบ้างนิ”

“ยิ้มหวานๆ กุมมือผม แล้วแกล้งทำเป็นรักกันมากๆ ให้สื่อเชื่อ”

“แล้วถ้ายิ้มไม่ออกล่ะ”

“ผมจะหยิกเธอใต้โต๊ะ”

“งั้นฉันจะเตะคุณกลับใต้โต๊ะเลย”

กวินทร์หัวเราะอย่างถูกใจ “งั้นเราจะเป็นคู่รักที่มีแท็คติกซับซ้อนที่สุดในงานแถลงข่าว”

ขวัญชีวาถอนหายใจแล้วเอนหลังพิงเบาะ พึมพำเหมือนยอมรับโชคชะตา “ขอแค่ให้ข้าวกล่องมันอร่อยก็พอแล้ว…”

เสียงแจ้งเตือนมือถือเขายังดังต่อเนื่องแต่เขาปิดเสียง แล้วหันมายิ้มให้เธอด้วยสีหน้าจริงจังผิดปกติ

“ไม่ต้องกลัว ผมจะจัดการทุกอย่างเอง ขอแค่เธอเล่นบทให้ดี... ถ้าอยู่รอดวันนี้ได้ ผมสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เธอล้มแน่นอน”

ขวัญชีวาหรี่ตาจับผิด “แล้วจะปล่อยให้ฉันตกงานไหมอ่ะ”

“ถ้าทำตัวดี ผมอาจเลื่อนตำแหน่งให้ด้วยซ้ำ”

“เลื่อนให้เป็นแม่บ้าน CEO เหรอ”

“ไม่แน่ อาจเป็นภรรยาของ CEO แบบมีเงินเดือนก็ได้นะ”

“…”

เธอหลับตาลง พยายามกลบความจริง แล้วตั้งสติใหม่ ขณะที่รถใกล้ถึงสถานที่จัดงานแถลงข่าวสุดอลังการที่เธอไม่อยากเหยียบเข้าไปเลยแม้แต่นิด

...(โปรดติดตามตอนต่อไป...)...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***