ครูที่ไม่ได้มาเพื่อสอน

เช้าวันใหม่ในห้องอนุบาลหนึ่งเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความตื่นเต้น เด็ก ๆ วิ่งไปมา บางคนกำลังต่อบล็อกไม้ บางคนเพิ่งกลับจากสนามเด็กเล่น เสียงกริ่งเช้าแจ้งเริ่มเรียนก้องสะท้อนในห้อง แต่ทันใดนั้น ความสนุกสนานกลับถูกชะงักเมื่อประตูห้องค่อย ๆ เปิดออก

หญิงสาวในชุดกระโปรงสุภาพก้าวเข้ามา รอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าดูสงบ แต่ดวงตาที่เหลือบมองเด็ก ๆ แฝงความลับบางอย่างที่ไม่มีใครเดาได้

“อ… ครูคนใหม่ของห้องอนุบาลหนึ่งเหรอคะ?” ครูประจำชั้นเอ่ยเสียงแหลม ตาเต็มไปด้วยความสงสัย

“สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ หลินฉี จะมาสอนที่นี่สักระยะนะคะ” หลินฉีก้าวเข้ามาอย่างเรียบร้อย ดวงตาเรียบเฉย แต่ทุกการเคลื่อนไหวกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจ

ทันทีที่หลินฉีเข้าสู่ห้อง เด็กสองคนที่นั่งอยู่มุมห้องสบตากันทันที… นี่คือ ลูกชายพระเอก และ ลูกสาวของหลินฉีเอง

ฟ่านฟ่าน เด็กสาวขี้แกล้งคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาหาหลินฉีพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ครูใหม่คะ ครูสอนดีหรือเปล่า? หรือว่าครูแค่มาเล่นกับเรา?”

หลินฉีเงยหน้ามองฟ่านฟ่าน ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะก้มลงมองเด็ก ๆ

“หลินฉีมาสอนนะคะ ไม่ได้มาเล่นค่ะ”

ฟ่านฟ่านไม่ยอมง่าย ๆ เธอเริ่มสร้างเรื่องเล็ก ๆ ให้เด็กสองคนนั้นขัดใจกัน เด็กชายตัวสูงกว่าหันไปมองลูกสาวหลินฉีด้วยความไม่พอใจ

“ทำไมฟ่านฟ่านชอบยุ่งกับของฉันอยู่เรื่อย?”

“ฉันไม่ได้ยุ่ง!” เด็กสาวตอบเสียงแหลม แต่ดวงตาแฝงความท้าทาย

หลินฉีถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้แล้วว่าการสอนครั้งนี้จะไม่ง่ายนัก เธอต้องคอยระวังไม่ให้ตัวตนที่แท้จริงถูกเปิดเผยเร็วเกินไป

ช่วงพักกลางเช้า พระเอกมาถึงโรงเรียนเพื่อรับลูกชาย ดวงตาของเขาเหลือบไปเห็นครูใหม่ เงยหน้ามองหลินฉีเพียงเสี้ยววินาที แต่เพียงพอให้ความสงสัยเริ่มก่อตัว

“อ… นี่คือครูใหม่ของลูกเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่แฝงความตึงเครียด

“ใช่ค่ะ คุณพ่อไม่ต้องกังวลนะคะ หลินฉีสอนดีมากค่ะ” ครูประจำชั้นรีบตอบ

พระเอกพยักหน้า แต่สายตาไม่อาจละจากหลินฉีได้ง่าย ๆ เขารู้สึกว่าครูคนนี้มีอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา

ช่วงบ่าย ฟ่านฟ่านยังไม่หยุดสร้างเรื่อง เธอพยายามให้เด็กสองคนนั้นเข้าใจผิดอีกครั้ง หลินฉีจึงต้องใช้วิธีแฝงความอบอุ่นกับความเข้มงวด

“ถ้าใครทะเลาะกัน ฉันจะไม่ให้เล่นบล็อกไม้เลยนะคะ” หลินฉีพูดเสียงเรียบ แต่ดวงตาส่งสัญญาณความเด็ดขาด

เด็ก ๆ หยุดชะงัก ทุกสายตาหันมามองเธอ เด็กชายกับเด็กสาวสบตากัน เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะยอมใจ

“ก็… โอเคค่ะ” เด็กสาวพูดเสียงแผ่ว

“เข้าใจค่ะ” เด็กชายตอบ พยักหน้าอย่างยอมรับ

หลินฉียิ้มบาง ๆ ในใจรู้สึกพอใจ แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อย แต่ก็เป็นสัญญาณว่าเธอสามารถควบคุมสถานการณ์ได้

หลังเลิกเรียน พระเอกยังคงอยู่ในโรงเรียน รอรับลูกชายด้วยความสงสัย

“คุณครู… ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าครูไม่ได้มาเพื่อสอนเด็ก ๆ อย่างเดียว?” เขาพูดเสียงเบา ดวงตาสื่อถึงความสงสัยและความสนใจ

หลินฉียิ้มบาง ๆ เธอไม่ตอบอะไร ดวงตาของเธอสื่อถึงความลับบางอย่างที่ยังไม่สามารถเปิดเผยได้

เด็กสองคนกลับบ้านด้วยความรู้สึกสับสน เด็กชายพยายามระลึกถึงเหตุการณ์ระหว่างวัน ส่วนลูกสาวของหลินฉีคิดว่าแม่ดูแตกต่างจากครูทั่วไปอย่างชัดเจน

ฟ่านฟ่านมองเด็กสองคนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะหันไปสร้างเรื่องใหม่ต่อ

ค่ำคืนมาถึง หลินฉีเงียบสงัดอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว แสงไฟอ่อน ๆ ส่องกระทบโต๊ะทำงาน เอกสารและแผนการของเธอกระจายอยู่เต็มโต๊ะ

“วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี… แต่ยังไม่พอ” เธอกระซิบกับตัวเอง พลางร่างแผนการสำหรับวันต่อไป

พระเอกกลับบ้านด้วยความคิดมากเกี่ยวกับครูใหม่ ดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัยและความสนใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***