กลางดึกวันนั้น...ฉันนั่งเหม่ออยู่ในห้อง
แชมเปญกลับขึ้นห้องไปแล้ว พร้อมคำว่า “คืนนี้เตรียมตัวไว้ให้ดี”
ซึ่งแปลว่า “ฉันจะไม่อธิบายอะไรเลย แต่ให้นายระแวงทั้งคืนซะ!”
ฉันพยายามทำใจให้นิ่ง
“แค่อดีตนางฟ้าที่หลงอ่านวายแล้วถูกลงโทษ
กลายมาอยู่ในร่างมนุษย์หน้าจืด
และต้องทำภารกิจจากสวรรค์...จะยากอะไร๊!”
ฉันว่าพลางจ้องกล้ามแขนตัวเองในกระจก
(ยังคงไม่ชินกับกล้ามผู้ชายแม้จะผ่านมาเป็นอาทิตย์)
จู่ๆ...
ตุบ!
บางอย่างตกใส่หัวฉัน!!
“โอ๊ยยยยย! ใครวะโยน...ไดอารี่?”
ฉันหยิบสมุดปกน้ำตาลเก่าๆ ขึ้นจากพื้น
ไม่มีชื่อเจ้าของ ไม่มีลายมือ แต่พอเปิดหน้าแรก...
“ภารกิจของคุณ: ช่วยให้คนสองคนที่เคยรักกัน…กลับมารักกันอีกครั้ง”
ฉันชะงัก
“ภารกิจแรก...มาแล้ว!?”
เช้าวันต่อมา ฉันเดินเข้าเรียนแบบเหม่อๆ พร้อมสมุดปริศนาในกระเป๋า
ข้าวฟ่างสังเกตได้ทันที
“ศิระ นายเป็นไรอะ? หน้าเหมือนคนโดนเป่าด้วยเวทย์มนตร์คาถาสลบ!”
“...จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิง”
ฉันเล่าเรื่องสมุดปริศนาให้เธอฟัง (เว้นส่วนที่มาจากฟ้า เดี๋ยวเขาหาว่าบ้า)
“ช่วยคนให้กลับมารักกัน? ฟังดูโรแมนติกดีออก!” มีนาว่า ขณะเคี้ยวข้าวปั้นในมือ
“แต่มันคือภารกิจนะ ถ้าผมทำไม่สำเร็จ...ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างนี้...หรือกับจิตวิญญาณผมเอง!”
ข้าวฟ่างทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก
“ถ้างั้น...เธอน่าจะลองสังเกตดูว่ามีใครรอบตัวนาย ‘เคยคบกัน’ แล้วดูแปลกๆ ตอนนี้มั้ย”
ฉันพยักหน้า แล้วสมองก็นึกถึงภาพ อาจารย์เมย์ กับคำพูดของเธอเมื่อวันก่อน...
“...ไม่ต้องกลับมาเจอกันอีกแล้ว...คุณปวิณ”
หืม...
หรือว่าคู่นี้คือเป้าหมาย!?
ระหว่างที่ฉันนั่งเหม่อในห้องเรียน
ก็มีข้อความแปลกๆ เข้ามาในมือถือ
“เริ่มจากการสังเกต อย่าด่วนตัดสิน”
— เบื้องบน
ฉันแทบจะโยนมือถือทิ้ง
ใครมันส่ง LINE จากสวรรค์ฟะ!?
แต่ไม่ทันจะคิดอะไรต่อ...
อาจารย์เมย์เดินเข้าห้อง — พร้อมชายคนหนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาสูง หน้าคม ดูมีออร่าเงียบๆ แบบพระเอกนิยาย
ใส่ชุดสูทแบบอาจารย์แต่หลุดจากกรอบปกติไปนิด เพราะ...หล่อมาก
และทันทีที่เขากับอาจารย์เมย์สบตากัน…
ความเงียบก็ปกคลุมห้องทั้งห้อง...
อาจารย์เมย์หันไปทางกระดานทันที ไม่พูดอะไร
ส่วนเขาแค่พยักหน้า แล้วเดินไปนั่งโต๊ะอาจารย์อีกฝั่ง
ฉันกระซิบถามเพื่อนข้างๆ
“นั่นใครเหรอ?”
“อ๋อ...อาจารย์ปวิณอะ เพิ่งกลับมาจากไปสอนที่ต่างประเทศมั้ง”
เพื่อนตอบพลางจ้องสองคนนั้นแบบดูดดื่ม
“แต่เคยมีข่าวลือว่าเขากับอาจารย์เมย์...เคยเป็นแฟนกันมาก่อน”
บิงโก...
หลังเลิกเรียน ฉันรีบวิ่งกลับหอแล้วเปิดสมุด
หน้าเดิมยังคงอยู่...แต่มีข้อความเพิ่ม
“เส้นทางของความรัก...ไม่ใช่การแทรกแซง
แต่คือการชี้ทางให้พวกเขาเลือกเอง”
“โอ๊ย! พูดให้มันชัดๆ เถอะ!!”
ฉันตะโกนใส่สมุดแล้วเอาหน้าโขกหมอน
ขณะนั้นเอง มือถือฉันก็แจ้งเตือนอีกครั้ง
ข้อความจาก “อรปรียา”
“เจอกันที่หลังตึกวิทย์ เย็นนี้”
หืม...เธอเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
จ๊าบ
แอดอัพ
2025-07-23
1