องค์หญิงผู้ถูกลืม
ณ ราชอาณาจักรกลางหุบเขาอันห่างไกลจากความเมตตา
มีหอคอยหลังหนึ่งตั้งอยู่หลังวังหลวงสูงใหญ่—สูงเสียจนลมยังไม่อยากพัดผ่าน
ที่แห่งนั้นคือที่พำนักของ องค์หญิงไร้ชื่อ ผู้ไร้ตัวตนในสายตาผู้คน
เธอคือ อลิซเซียร์
เด็กหญิงที่เกิดจากสายเลือดอันไม่บริสุทธิ์ของกษัตริย์กับสาวใช้ผู้น่ารังเกียจ
ลูกนอกสมรสที่ไม่ได้รับแม้แต่คำยอมรับ หรือกระทั่งชื่อจากผู้เป็นพ่อ
วันที่ทหารจับตัวเธอมาโยนไว้ในหอคอย อลิซเซียร์ยังจำได้ดี
เธอคิดว่าเป็นวันที่จะได้เจอเขา—พ่อของเธอ…
เธอยังจดจำความรู้สึกตอนเงยหน้ามองชายคนนั้นได้ดี
> "เขาจะอุ้มข้าไว้ใช่ไหม…"
"เขาจะยิ้มให้ข้าใช่ไหม…"
แต่สิ่งที่เธอได้รับคือคำสั่งสังหาร
“ลูกของคนอย่างนั้น ไม่มีค่าพอจะอยู่บนโลกนี้…”
เธอรอด… ไม่ใช่เพราะเขาสงสาร
แต่เพราะเขากลัวเสียตำแหน่ง หากใครรู้ว่ากษัตริย์แห่งแผ่นดินเคยแปดเปื้อนด้วยราคะต่ำช้า
อลิซเซียร์จึงถูกซ่อน ถูกลืม และถูกปล่อยให้ตายทั้งเป็นในหอคอยสูง
ไร้สาวใช้ ไร้ความอบอุ่น ไร้แม้แต่แม่
ผู้เป็นแม่ที่เธอไม่เคยได้เห็นใบหน้า… ไม่รู้แม้แต่ว่ามีชีวิตอยู่หรือไม่
เธออยู่กับเสียงลมหายใจของตัวเอง กับรอยแตกร้าวบนผนัง กับความคิดที่กัดกินจิตใจทีละนิด
"ข้าไม่ควรเกิดมาเลย…"
ปีแล้วปีเล่าผ่านไป
อลิซเซียร์เติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวผู้เลอโฉม ผมหยิกสีน้ำตาลยาว ตาสีน้ำตาลลึกซึ้ง และผิวขาวราวหิมะ
แต่ความงดงามไม่เคยช่วยให้เธอเป็นที่ต้องการ
จนคืนหนึ่ง—ในความเงียบที่เธอคุ้นชิน
มีเสียงบางอย่างเล็ดลอดเข้ามาในหอคอย
เสียงหัวเราะเบา ๆ … เสียงกระซิบกระซาบของหญิงชายคู่หนึ่ง
เสียงกระเส่าที่เต็มไปด้วยความลับและความเสื่อมทราม
“ท่านขุนนาง… หากใครรู้เข้า พวกเราจะ…”
“ไม่มีใครกล้าเข้ามาในหอคอยของนังลูกนอกสมรสหรอกน่า หึ…”
อลิซเซียร์… ช็อกจนแทบหายใจไม่ออก
เธอไม่รู้ว่าเธอช็อกเพราะความลับที่ได้ยิน หรือเพราะคำเรียกที่แทงลึกเข้าไปในใจของเธอ
และบางสิ่งในตัวเธอ…
เริ่มเปลี่ยนไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments