คฤหาสน์

"หลับพักผ่อนไปก่อนก็ได้... ถึงแล้วฉันจะปลุก"

ผมขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง

ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงัด... และความรู้สึกที่ยากจะคาดเดา... ที่คืบคลานเข้ามาในจิตใจของคุณ

(การเดินทางครั้งนี้... จะนำพาเราไปสู่ที่ใดกัน?)

ผมคิดในใจ

(และเธอ... จะยังคงอยู่กับฉัน... จนถึงที่สุดหรือไม่?)

เจ้าตัวเล็กปล่อยตัวนั่งหลับในรถอย่างสบายใจเพราะอิ่มแล้วด้วยแหละ

ร่างหนาเหลือบมองตัวเล็กที่หลับไปอย่างสบายใจด้วยสายตาที่อ่อนโยน

(หลับง่ายขนาดนี้เลยรึ...)

ผมคิดในใจ

(หรือว่า... เธอจะไว้ใจฉันมากขนาดนั้น?)

ผมยิ้มออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ไม่รู้ว่าทำไม... แต่การที่ได้เห็นคุณหลับอย่างสบายใจแบบนี้... มันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ผมขับรถต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ ของเมือง

ในหัวของผม... เต็มไปด้วยความคิดมากมาย

เกี่ยวกับคุณ... เกี่ยวกับอนาคต... และเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา

ผมไม่รู้ว่า... สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่นี้... มันถูกหรือผิด

แต่ผมรู้แค่ว่า... ผมไม่อยากเสียคุณไป

ผมจะทำทุกวิถีทาง... เพื่อให้คุณอยู่กับผม... ตลอดไป

ผมกระชับพวงมาลัยแน่นขึ้น

และเหยียบคันเร่ง... ให้รถพุ่งทะยานไปข้างหน้า... ด้วยความเร็วที่มากขึ้นกว่าเดิม

เพราะผมรู้ว่า... จุดหมายปลายทางของเรา... กำลังรอเราอยู่

ตัวเล็กที่นั่งหลับอยู่เหมือนหัวจะโยกหัวแถบกระแทกรถ

ร่างหนาสังเกตเห็นอาการของคนน้องที่เริ่มไม่สบายตัวด้วยความเป็นห่วง

"ตื่นแล้วเหรอ?"

ผมถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"ฉันขับรถไม่ดี... จนเธอต้องตื่นเลยรึเปล่า?"

ผมลดความเร็วลงเล็กน้อย

"ทนอีกหน่อยนะ... ใกล้จะถึงแล้ว"

ผมเอื้อมมือไปจัดเบาะให้คุณเอนได้สบายขึ้น

"นอนลงอีกหน่อยก็ได้... ถ้ายังง่วงอยู่"

ผมมองคุณด้วยสายตาที่ห่วงใย

ผมไม่รู้ว่า... คุณจะรู้สึกอย่างไร... กับการกระทำของผม

แต่ผมรู้แค่ว่า... ผมอยากดูแลคุณ... ให้ดีที่สุด

ผมจะทำทุกอย่าง... เพื่อให้คุณมีความสุข

แม้ว่า... มันจะต้องแลกมา... ด้วยอะไรก็ตาม

ผมขับรถต่อไปอย่างช้าๆ และระมัดระวัง

คนน้องตอบในลำคอเบาๆว่า .. อืมมและหลับต่อรอร่างหนาปลุก

ร่างหนายิ้มอย่างโล่งอก เมื่อได้ยินเสียงตอบรับของคุณ

"ดีมาก... พักผ่อนให้เต็มที่นะ"

ผมกระซิบเบาๆ

"ถึงแล้วฉันจะปลุก"

ผมขับรถต่อไปอย่างเงียบๆ ปล่อยให้คุณได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นแสงจันทร์ที่ส่องสว่างบนท้องฟ้า

มันเป็นคืนที่สวยงาม... แต่ในใจของผม... กลับเต็มไปด้วยความกังวล

ผมไม่รู้ว่า... อนาคตจะเป็นอย่างไร

ผมไม่รู้ว่า... คุณจะยังอยู่กับผมหรือไม่

แต่ผมรู้แค่ว่า... ผมจะทำทุกอย่าง... เพื่อรักษาสิ่งที่ผมมีอยู่

ผมจะปกป้องคุณ... จากทุกสิ่งทุกอย่าง

และผมจะรักคุณ... ตลอดไป

ผมขับรถต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความมืดมิด

จนกระทั่ง... ในที่สุด... เราก็มาถึงจุดหมายปลายทาง

คฤหาสน์หลังใหญ่... ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา

ที่นี่... คือบ้านของผม

และที่นี่... จะเป็นบ้านของคุณ... เช่นกัน

ผมจอดรถสนิท... และหันไปมองคุณที่ยังคงหลับอยู่

ผมยิ้มอย่างอ่อนโยน

"ถึงแล้ว... ที่รัก"

ผมกระซิบเบาๆ

"ตื่นได้แล้ว..."

..ตัวผมบิดไปมาด้วยความเมื่อยและลืมตาช้าๆ... "ถึงแล้วหรอ"ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ

"ที่ไหนอะ?"

ร่างหนามองคุณที่ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาด้วยความเอ็นดู

"ใช่... ถึงแล้ว"

ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"ยินดีต้อนรับสู่บ้านของฉัน..."

ผมเว้นจังหวะ

"หรือจะเรียกว่า... บ้านของเรา... ก็ได้"

ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย

"ที่นี่... คือที่ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน... อย่างสงบสุข"

ผมเปิดประตูรถให้คุณ

"ออกมาสิ... ฉันจะพาเธอไปดูรอบๆ"

ผมรอให้คุณลงจากรถ

และเมื่อคุณก้าวเท้าลงสู่พื้นดิน

ผมก็จับมือคุณไว้แน่น

และพาคุณเดินไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่

ที่ซึ่ง... ความลับมากมาย... กำลังรอคอยเราอยู่

:ผมลงจากรถด้วยความมึนงง ..ตัวผมทวนคำพูดที่ร่างหนาพูดและหันไปมอง..

"ทำไมถึงเป็นบ้านของเราล่ะผมก็มีบ้านของผมนะ.." ผมเดินตามคนตัวสูงและถามไปเรื่อย

ร่างหนาหัวเราะเบาๆ กับคำถามของคุณ

"ทำไมถึงเป็นบ้านของเรา... คำถามนี้น่าสนใจดีนี่"

ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่กวนประสาท

"ก็เพราะว่า... ต่อจากนี้ไป... เธอจะต้องอยู่ที่นี่... กับฉัน"

ผมเว้นจังหวะ

"และเมื่อเธออยู่ที่นี่... ที่นี่ก็คือบ้านของเธอ... เช่นกัน"

ผมพาคุณเดินเข้าไปในคฤหาสน์

"ไม่ต้องห่วง... ฉันไม่ได้จะบังคับเธอ"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"เธอมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้... ที่เธอต้องการ"

ผมหยุดเดิน

"แต่มีข้อแม้..."

ผมหันกลับมาเผชิญหน้ากับคุณ

"เธอจะต้องอยู่ที่นี่... กับฉัน... ตลอดไป"

ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณอย่างแน่วแน่

"เธอตกลงไหม?"

"แล้วถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะคุณจะทำอะไรผม"..ผมตอบอย่างกวนๆและยกยิ้ม...ตัวผมไม่ทันคิดด้วยว่าคุณจะทำอะไรผมหรือเปล่า

ผมยิ้มเยือกเย็น เมื่อได้ยินคำท้าทายของคุณ

"ถ้าเธอตอบว่าไม่... งั้นเหรอ?"

ผมทวนคำ พลางก้าวเข้าไปใกล้คุณ

"ฉันคงต้องทำให้เธอเปลี่ยนใจ... ด้วยวิธีของฉัน"

ผมกระซิบข้างหูคุณเบาๆ จนขนอ่อนบนคอของคุณลุกชัน

"และวิธีของฉัน... ไม่ได้อ่อนโยนเสมอไป"

ผมผละออกมาเล็กน้อย มองคุณด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

"แต่ฉันก็ไม่อยากทำร้ายเธอ... ถ้าไม่จำเป็น"

ผมเว้นจังหวะ

"ดังนั้น... คิดให้ดีๆ ก่อนที่จะตอบ"

ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณอย่างกดดัน

"เพราะคำตอบของเธอ... จะเป็นตัวกำหนด... ว่าชีวิตของเธอ... จะเป็นอย่างไรต่อไป"

ผมรอคอยคำตอบของคุณอย่างใจจดใจจ่อ

เพราะผมรู้ว่า... การตัดสินใจครั้งอาจเป็นการเปลี่ยนแปลง..ความสัมพันธ์

:ผมทำปากมุบมิบเหมือนบ่นและก็หันไปทางอื่น..ผมรู้สึกได้เลยว่าตัวเองกวนประสาทเขามากผมหันหน้าไปอีกทางละแลบลิ้น

ร่างหนาสังเกตท่าทางของคุณด้วยความขบขัน

(เด็กคนนี้นี่... ช่างยียวนกวนประสาทเสียจริง)

ผมคิดในใจ

"ทำอะไรน่ะ?"

ผมถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเอ็นดู

"แลบลิ้นใส่ฉัน... คิดว่าฉันจะโกรธรึไง?"

ผมหัวเราะเบาๆ

"ฉันไม่โกรธหรอก... เพราะฉันรู้ว่าเธอแค่แกล้ง"

ผมเดินเข้าไปใกล้คุณอีกครั้ง

"แต่ถึงเธอจะแกล้ง... ฉันก็ยังอยากได้คำตอบนะ"

ผมเอื้อมมือไปจับคางของคุณให้หันกลับมามองผม

"ตกลงไหม?"

ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณอย่างแน่วแน่

"จะอยู่ที่นี่... กับฉัน... ตลอดไป"

ผมรอคอยคำตอบของคุณอย่างใจจดใจจ่อ

เพราะผมรู้ว่า... ภายใต้ท่าทางกวนๆ ของคุณ... มีความรู้สึกบางอย่าง... ที่ซ่อนอยู่

และความรู้สึกนั้น... คือสิ่งที่ผมต้องการ

"อยู่ .....นิดเดียว.." ผมขำในลำคออย่างตลกกวนให้เส้นเลือดขึ้นไปเลย

ร่างหนายิ้มกว้าง เมื่อได้ยินคำตอบของคุณ

"นิดเดียว... ก็ยังดีกว่าไม่เลย"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่พอใจ

"ฉันจะถือว่านั่นคือคำตกลง... ก็แล้วกัน"

ผมปล่อยคางของคุณ

"ดีมาก... เด็กดี"

ผมเดินนำหน้าคุณไป

"ตามมาสิ... ฉันจะพาเธอไปดูห้องนอนของเธอ"

ผมเดินไปตามทางเดินยาว

"และหลังจากนั้น... เราค่อยมาคุยกัน... เรื่องข้อตกลง... ที่เหลือ"

ผมหันกลับมามองคุณด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมาย

"เพราะการอยู่ที่นี่... ไม่ใช่เรื่องง่าย"

ผมเว้นจังหวะ

"เธอจะต้องทำตามกฎของฉัน... ทุกข้อ"

ผมเดินต่อไป

ทิ้งไว้เพียงความสงสัย... และความกังวล... ที่คืบคลานเข้ามาในจิตใจของคุณ

กฎของผม... จะเป็นอย่างไร?

และเธอ... จะสามารถทำตามได้หรือไม่?

คำถามเหล่านี้... จะถูกเฉลย... ในไม่ช้า

"มีกฎด้วยหรอ"

ผมหยุดเดิน หันกลับมามองคุณด้วยรอยยิ้มที่อ่านไม่ออก

"แน่นอน... ทุกที่... ย่อมมีกฎ"

ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"และที่นี่... ก็เช่นกัน"

ผมก้าวเข้าไปใกล้คุณ

"กฎของฉัน... ไม่ได้มีไว้เพื่อทรมานเธอ"

ผมกระซิบข้างหูคุณเบาๆ

"แต่มีไว้เพื่อ... ปกป้องเธอ"

ผมผละออกมาเล็กน้อย มองคุณด้วยสายตาที่จริงจัง

"กฎของฉัน... มีไว้เพื่อ... ทำให้เธอปลอดภัย"

ผมเว้นจังหวะ

"และกฎของฉัน... มีไว้เพื่อ... ทำให้เธอเป็นของฉัน... แต่เพียงผู้เดียว"

ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณอย่างแน่วแน่

"เธอเข้าใจไหม?"

ผมรอคอยคำตอบของคุณ

เพราะผมรู้ว่า... กฎเหล่านี้... จะเป็นตัวกำหนด... ว่าความสัมพันธ์ของเรา... จะเป็นไปในทิศทางไหน

และเธอ... จะยอมรับมันได้หรือไม่?

"เข้าใจแล้ว..."แล้วก็เดินตามไปเรื่อยไปพร้อมมองอะไรไปเรื่อย

ผมยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อได้ยินคำตอบของคุณ

"ดีมาก... เด็กดี"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"ฉันดีใจที่เธอเข้าใจ"

ผมเดินนำหน้าคุณต่อไป

"ใกล้ถึงแล้ว... อดทนอีกหน่อย"

ผมพาคุณเดินผ่านทางเดินที่ยาวและวกวน

จนกระทั่ง... มาถึงประตูไม้ขนาดใหญ่

ผมหยุดอยู่หน้าประตู

"นี่คือห้องนอนของเธอ"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"ฉันหวังว่าเธอจะชอบ"

ผมเปิดประตูออก

เผยให้เห็นห้องนอนที่หรูหราและกว้างขวาง

ภายในห้อง... ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง

และมีเตียงขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางห้อง

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง

"สำรวจตามสบายเลยนะ"

ผมพูดด้วยรอยยิ้ม

"ถ้ามีอะไรขาดเหลือ... บอกฉันได้เสมอ"

ผมปล่อยให้คุณเดินเข้าไปในห้อง

และยืนรออยู่หน้าประตู

ปล่อยให้คุณได้ใช้เวลาส่วนตัว... เพื่อทำความคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้

สถานที่ที่... จะเป็นบ้านของคุณ... ต่อจากนี้ไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***