เส้นทางแห่งรสชาติไร้ขีดจำกัด | Toriko
บทที่ 1: กลิ่นหอมต้องห้าม
// การกระทำ
(...) ในใจ
"..." เน้นคำ
+ เหมือนกันและอื่นๆ
❄ เย็นชา
อีโมจิแสดงสีหน้าอารมณ์ต่างๆ
ณ ป่ากูร์เมต์เขตลึกที่ไม่มีมนุษย์หน้าไหนกล้าเข้าไปอยู่—Sunny กำลังเก็บวัตถุดิบหายาก “Violet Nectar Lily” ดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมล้ำลึก และสามารถใช้ปรุงอาหารเพื่อเสริมพลังงานความงามได้
แต่ในวันนั้น เขาได้กลิ่นที่ “ไม่ควรมีอยู่”... กลิ่นที่ หอมหวาน นุ่มลึก ราวกับความฝัน จนเขาต้องหยุดทุกอย่าง และไล่ตามกลิ่นนั้นไปอย่างไม่รู้ตัว
กลางทุ่งหญ้า เขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งนอนอยู่—หูแมว โบว์ชมพู กระโปรงเมดขาดรุ่งริ่ง และคราบน้ำตา
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
นี่มัน... กลิ่นอะไร... ทำไมถึง... สวยขนาดนี้...?
มิรุคุจัง มาจากมิติคาเฟ่ขนมหวานลับที่ถูกแรงระเบิดพลังของ “Heaven’s Macaron” ดีดเธอมาสู่โลก Toriko
เธอหลงทาง หวาดกลัว หิวโหย และพยายามใช้กลิ่นขนมของตัวเองป้องกันสัตว์กูร์เมต์
Torikoแต่ Sunny กลับหลงรักกลิ่นนั้นตั้งแต่แรกพบ...
สายลมอ่อนพัดผ่านทุ่งหญ้าสีชมพูอ่อน กลิ่นของ “บัตเตอร์ฟลาวเวอร์” กลมกลืนไปกับกลิ่นขนมหอมฟุ้งที่ Sunny ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันหอม… ไม่ใช่แค่ทางกลิ่น แต่ ลึกเข้าไปถึงหัวใจ
เขาเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่นอนคุดคู้อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าของเธอซีดเซียวแต่ก็ยังเปื้อนกลิ่นวานิลลาอ่อน ๆ หูแมวสีชมพูสั่นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงการมาของใครบางคน
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
อ๊ะ…อย่าเข้ามานะเมี้ยว… ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด…
Sunny หยุดชะงัก—เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
ปกติแล้ว เขาจะรังเกียจทุกอย่างที่เปื้อนโคลนหรือมีร่องรอยความสกปรก
แต่ผู้หญิงตรงหน้านี้... ต่อให้กระโปรงจะขาด ดินเปื้อนตัว... กลับยังคง "งดงาม"
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ไม่ต้องกลัว… ฉันไม่ใช่ศัตรูของเธอ
เขาค่อย ๆ เอาเส้นผมเส้นหนึ่งของเธอขึ้นมาสัมผัสด้วยผมของตัวเอง—ปลายเส้นผมของ Sunny นุ่มลื่นและยาวดั่งเส้นไหม ลูบแผ่วเบาอย่างอ่อนโยน
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
กลิ่นนี้... หอมจนแทบหายใจไม่ออกเลย...
มิรุคุจังตัวแข็งทื่อเล็กน้อย แล้วหูแมวก็หุบลงอย่างเขินอาย
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
ฉัน…ฉันเป็นแค่เมดจากคาเฟ่… อยู่ดีๆ ก็ถูกดูดมาที่นี่เมี้ยว… ฮึก… ฉันแค่ทำมาการองอยู่ดีๆ เองนะ…
Sunny นั่งลงข้างเธอ พลางหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกจากแขนเสื้อ หยิบมันมาเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ ด้วยความลังเลนิดๆ แต่มือของเขาไม่สั่นเลย
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ชื่อของเธอคืออะไร?
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
มิรุคุ…ค่ะ
เธอยกมือขึ้นจับกระดิ่งที่คอไว้แน่น มันเป็นของขวัญจากหัวหน้าเมดที่เธอรักเหมือนแม่ มันคือสัญลักษณ์ของ "คนที่ให้กลิ่นหอมเป็นพลัง" ที่สุดท้ายกลายเป็นปาฏิหาริย์ให้เธอรอดมาได้
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
งั้น…ฟังนะ มิรุคุ
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ต่อจากนี้… กลิ่นของเธอจะไม่ต้องอยู่ในที่ที่ใครไม่เข้าใจมันอีก
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ฉันจะพาเธอไปที่ที่ปลอดภัย... ที่ที่เธอจะได้เป็นเธออย่างแท้จริง
มิรุคุจังเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงโดยไม่รู้สาเหตุ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนแปลกหน้าตรงหน้าถึงไม่กลัวเธอ ไม่รังเกียจเธอ เหมือนทุกคนในโลกเก่าของเธอ
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
แต่…ฉันอาจจะสร้างปัญหาให้คุณก็ได้นะเมี้ยว…
Sunny ยิ้มมุมปาก เขายื่นมือให้เธอช้าๆ
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ถึงกลิ่นจะเปลี่ยนไปตามเวลา... แต่สิ่งที่ดี มันก็คือสิ่งที่ดี
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ไปกับฉันเถอะ มิรุคุ
ในวินาทีนั้นเอง...สายลมเปลี่ยนทิศ กลีบดอกไม้ปลิวผ่าน...มิรุคุจังวางมือเล็กๆ ของเธอลงบนมือของเขา—มือที่อุ่นและมั่นคง
และนี่คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่า…
มันจะเปลี่ยนชีวิตพวกเขาไปตลอดกาล
เสียงเครื่องบิน IGO ที่เดินทางข้ามโซนปลอดภัยลงจอดอย่างนุ่มนวล แสงแดดตกกระทบกับกระจกใสสะอาดของฐานวิจัย เส้นผมของ Sunny สะท้อนเป็นประกาย ขณะที่มิรุคุจังยืนอยู่ข้างเขา มือเล็กๆ จับชายเสื้อของเขาแน่นด้วยความประหม่า
โลกนี้แตกต่างจากบ้านของเธอโดยสิ้นเชิง
ไม่มีกลิ่นขนมหวาน ไม่มีกลิ่นลูกค้า ไม่มีเสียงระฆังเปิดร้าน...มีเพียงความเงียบ เรียบ และความจริงจังของ "โลกนักล่าอาหาร"
Sunny พามิรุคุจังกลับมายัง IGO และพยายามซ่อนตัวเธอไว้จาก Komatsu กับ Toriko เพราะเขารู้สึกว่าเธอคือ “ความงามล้ำค่าที่ไม่ควรให้ใครแตะ”
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ที่นี่คือ... IGO น่ะ
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ถ้าจะอยู่ที่นี่ เธอต้องระวังพวกนักวิจัย บางคนไม่เข้าใจ "กลิ่น" ของเธอแบบฉัน
มิรุคุจังพยักหน้าเบาๆ หางแมวสะบัดอย่างเกร็งๆ แต่ก็ยังยิ้มให้
{จุดเริ่มต้นของ “คาเฟ่ลับ” และ “การทดลองหวาน”}
Sunny จัดหาห้องทดลองขนาดเล็กที่มีระบบกรองกลิ่นระดับพิเศษให้มิรุคุจังในตอนแรก นักวิจัยคนอื่นคิดว่าเธอเป็นเพียง “สาวติดตามประหลาดที่ Sunny พากลับมา”
แต่หลังจากที่เธอทำขนมชิ้นแรกเสร็จ—“Macaron of Recovery” กลิ่นมันหอมฟุ้งไปทั่วชั้นวิจัย จนคนใน IGO หยุดหายใจไปชั่วขณะ
นักวิจัยของ IGO
นี่มัน...อะไรน่ะ...? แค่ได้กลิ่นเหมือนความเหนื่อยหายไปหมดเลย…
Sunny ยิ้มบาง ๆ มองดูมิรุคุจังยืนอยู่หลังโต๊ะขนม สวมผ้ากันเปื้อนใหม่ที่เขาสั่งทำให้โดยเฉพาะ มีลายแมวเล็ก ๆ สีชมพูปักว่า "MIRUKU"
ในแต่ละคืนหลังการทดลองเสร็จ Sunny จะนั่งเงียบๆ ให้มิรุคุจังถักเปียผมของเขา ด้วยมือเล็กๆ และใจที่จดจ่อ เขาไม่เคยให้ใครแตะผมของเขามาก่อน
แต่...กับมิรุคุ เขากลับรู้สึกว่า "มือเธอสะอาดพอจะทำแบบนั้นได้"
ในคืนหนึ่ง หลังจากเธอเสร็จจากการถักเปียสุดท้าย เขากลับเอื้อมมือไปจับ “หาง” ของเธอเบา ๆ และเอาผ้าริบบิ้นเล็กๆ มาผูก
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ขอบคุณนะ มิรุคุ… ที่ทำให้วันนี้หอมแบบนี้
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
งั้น... พรุ่งนี้ฉันจะทำ ‘Honey Tart of Stamina’ ให้คุณนะคะ… เมี้ยว~
เธอยิ้มอย่างเขินอาย หางสะบัดเบา ๆ
หลายวันต่อมา Sunny เริ่มไม่เข้าใจกับความรู้สึกของเขาที่เริ่มเปลี่ยนไป
เขาแค่รู้ว่า เขาชอบเห็นมิรุคุจังยิ้ม
และเริ่มชอบ "กลิ่นของเธอ" มากกว่า "กลิ่นของดอกไม้หายากพันปี"
แม้ Komatsu จะเอ่ยแซวเบาๆ ว่า...
โคมัตสึ{คู่หูของโทริโกะ}
คุณซานี่ คุณดูไม่เหมือนคนเดิมเลยนะช่วงนี้... คุณยอมให้แมวผูกผมน่ะเหรอคร้าบ~
Sunny ไม่ตอบ... แต่สายตาของเขามองไปยังประตูห้องทดลอง ที่มิรุคุจังยืนถือขนมออกมาพร้อมรอยยิ้ม
และในที่สุดซันนี่ก็ได้ฉายาที่ไม่ได้บอกใครใครคนอื่นรู้เลย... นั้นคือฉายา....
ฉายาใหม่ที่ไม่ได้พูดให้ใครฟัง
ในใจของเขา เขาเรียกเธอว่า…
> “パーフェクト・アロマ (Perfect Aroma)”
“กลิ่นหอมที่ไม่มีวันแทนที่ได้”
แสงจากด้านในส่องออกมานวลตาในกรอบประตูนั้น—มิรุคุจัง ยืนอยู่ในชุดเมดสีชมพูอมครีม มือถือถาดขนมอบสดใหม่ไอน้ำร้อนจาก “Parfait of Protection” ลอยฟุ้งไปพร้อมกลิ่นวนิลลากับน้ำผึ้งเบา ๆ เธอยิ้มให้เขา—ยิ้มเล็ก ๆ ที่ไม่ได้แค่ “หวาน” แต่มัน... “อบอุ่น”
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
ขอโทษที่รอนานนะคะ คุณซันนี่~ พาร์เฟต์พร้อมแล้วค่ะ เมี้ยว~
ขนมอาจจะหอม… แต่ในตอนนั้น เขากลับไม่ได้ดมกลิ่นมันเลย
สิ่งเดียวที่เขารับรู้ได้คือ “กลิ่นของเธอ”
กลิ่นที่เปลี่ยนจากขนมหวาน เป็น “ความคุ้นเคย”
จากความคุ้นเคย กลายเป็น “บางอย่างที่เขาไม่อยากหายไป”
เขาหันไปมอง Komatsu เพียงครู่เดียว แล้วพูดเบาๆ แบบไม่สบตา
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน... กลิ่นแบบนี้... ไม่ได้หาเจอทุกวันหรอก
เมื่อมิรุคุจังเดินเข้ามาใกล้ปลายหางของเธอสั่นนิด ๆ ด้วยความตื่นเต้นขณะที่เธอยื่นขนมให้ Sunny พร้อมพูดเบาๆ
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
หวังว่าจะถูกใจนะคะ… วันนี้ลองใส่พุดดิ้งคริสตัลที่คุณโคมัตสึให้มา…
Sunny รับถาดนั้นไว้เงียบ ๆ มือของเขาแตะโดนมือเธอเล็กน้อย มิรุคุจังหน้าแดง หางกระดิกซ้ายขวาอย่างควบคุมไม่อยู่
เขามองหน้าของเธอ แล้วพูดเสียงเบากว่าเดิม...
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
ต่อให้ไม่หอม… ฉันก็กินมันอยู่ดี
Toriko มองทั้งคู่สลับกันแล้วหลุดหัวเราะเบาๆ
โทริโกะ{1ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร}
โอ้โห… นาย "ไม่เหมือนเดิม" จริงๆ นั่นแหละ
มิรุคุจังหน้าแดงจัดจนหูแมวหุบแนบหัว รีบเอาถาดไปเก็บแต่ก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าไปในห้อง…
ซันนี่{1 ใน 4 จุตราเทพแห่งอาหาร + พ.อ.}
...หางของเธอ… ถ้าจะผูกโบว์ใหม่คืนนี้ ก็...ทำแบบเมื่อวานได้ไหม?
เธอหยุดเดินแล้วหันมายิ้มหวานที่สุดของวัน
มิรุคุ{นักวิจัยขนมหวาน IGO + น.อ.}
ได้เลยค่ะ... ถ้าคุณชอบ เมี้ยว~💗
และในวินาทีนั้นเอง...
หัวใจของ Sunny ที่เคยมีแต่ "ผม" และ "กลิ่น" ในโลก
กลับเริ่มถูก “คนคนหนึ่ง” เข้ามาครอบครองโดยไม่รู้ตัว
หลังจากคืนนั้น Sunny เริ่มสังเกตตัวเองว่าเขาใช้ "ผม" ในการจับกลิ่นของมิรุคุจังบ่อยขึ้นไม่ใช่เพื่อป้องกันตัว ไม่ใช่เพื่อวิเคราะห์ แต่... เพื่อความสบายใจ
แค่ได้กลิ่นเธอผ่านปลายผม เขาก็รู้ว่าเธอยังอยู่ใกล้ๆยังอยู่ในโลกของเขา
ผู้แต่งเองจ้า~😉😺
จบบทที่ 1 !
ผู้แต่งเองจ้า~😉😺
เป็นยังไงบ้าง... สนุกไหม
ผู้แต่งเองจ้า~😉😺
แอดฝากกดใจกดไลค์ให้นิยายเรื่องนี้ด้วยนะ~ 😺💕
Comments