คนอย่างเหมันต์ไม่เคยก้มหัวให้ใคร
ตอนที่5
ภายในห้องเล็กๆ ที่มีชายร่างบาง และเด็กตัวเล็กอยู่ในห้อง
ไรเลย์
ดารินไม่ร้องนะคะ //เข้าไปลูบแก้มเด็กตัวเล็กเบาๆ
ดาริน
ฮึก..หนูไม่อยากเห็นแม่ต้องทรมานแบบนี้ //เด็กตัวเล็กโผล่เข้ากอดผู้เป็นแม่ด้วยความรักและเป็นห่วง
ไรเลย์
ไม่เป็นไรนะคะ ตอนนี้แม่ยังไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แม่แข็งแรงจะตาย //ยิ้มบางๆให้น้อง
ดาริน
แม่คะ..ฮึก //เด็กตัวเล็กสะอื้นหนัก พร้อมกับกอดร่างของผู้เป็นแม่แน่น
ไรเลย์
ไม่ร้องนะคะ คนเก่งของแม่.. //โอบกอดร่างของน้องไว้
ไรเลย์
เฮ้อ..แม่ขอโทษนะลูก ที่แม่พาหนูมาลำบากแบบนี้..
ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วนะ ที่ผมพูดคำว่าขอโทษต่อหน้าลูกสาวจนนับครั้งไม่ถ้วน
เด็กตัวเล็กๆแค่นี้ทำไมถึงต้องมาทนอยู่แบบนี้ ผมมีสามี ก็เหมือนไม่มีเลย..
ผมพยายามขอหย่ากับเขาอยู่หลายรอบ ให้เขาปล่อยผมกับลูกไป แล้วผมจะไม่เรียกร้องอะไรอีกเลย
ผมและลูกต้องมาทนฟังทนดูเขาเอาผู้หญิงมาเอาที่บ้านทุกวัน ไม่ซ้ำคน เขาไม่เคยคิดที่จะให้เกียรติ
ผมกับลูกเลยด้วยซ้ำ เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกจะรู้สึกยังไง..
เขาแทบไม่เคยแม้แต่ที่จะให้เงินผมและลูกใช้เลยสักบาทเดียว เพราะตอนนั้นที่ผมท้องดารินขึ้นมา
เขาบอกว่าเขาแค่พลาด ไม่งั้นแม้แต่ปลายเล็บเขาก็ไม่คิดที่จะแตะตัวผม
วันไหนที่เขาอารมณ์ไม่ดี เขาก็จะมาลงที่ผมทุกอย่าง ทำทำร้ายผม ข่มขืนผม ขืนใจผมทุกอย่าง
แม้ตอนที่ลูกป่วย เขาไม่แม้แต่จะสนใจ หรือเป็นห่วงเลยสักนิด
แต่กลับกัน เวลาผู้หญิงคนอื่นโทรมาหาเขา เพียงไม่ถึงนาที เขาก็เตรียมตัวที่จะออกไป
เพื่อผู้หญิงคนนั้นทันที ไม่แม้แต่จะสนใจลูก ว่าลูกจะเป็นตายร้ายดียังไง..
Comments