ตอนที่ 5 เรื่องราวของแต่ละคน(2)

ขณะที่ไวซ์วิ่งเหยาะๆรอบเมืองในตอนเย็น เธอก็กำลังคิดเรื่องที่แลนซ์พูดในหัว

(เฮ้ยอยู่ๆก็มาชวนใครใครเขาจะออยากเข้ากัน)

แล้วก็ไวซ์นึกถึงตอนทที่เธอแอบหันมองอายส์

(แล้วก็เจ้าหมอนั้นหน้าโมโหจริง ไอท่าทางไม่แยแสอะไรนั้น)

แล้วเธอก็มีสีหน้าหงุดหงิด แล้วหยุดวิ่ง

(เฮ้ย.......หงุดหงิดจริงๆ)

แล้วเธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปที่เมือง เธอเดินข้ามสะพานแล้วหันมองแม่น้ำที่ลอดใต้สะพาน

เห็นภาพสะท้อนของเธอ ที่มีผมยาวสีดำสละสลวย ในตาสีม่วงแสนลึกลับ

แล้วเธอก็หันหน้าเดินเข้าเมืองไป

"เฮ้ย วันนี้มีอะไรกินบ้างน่ะ"

แล้วเธอก็หันมองร้านค้าข้างทาง เธอก็เห็นแต่ร้านขายอะไรก็ไม่รู้แปลกๆ ร้านอาวุธบ้างล่ะ

"เฮ้ย..........."

แล้วเธอก็ถอนหายใจ เดินไปอีกที่นึงก็ยังเห็นแต่ร้านขายอะไรก็ไม่รู้เหมือนเดิมเลย

แล้วเธอก็วิ่งไปอีกที่นึงก็ยังไม่เจอ ไปอีกที่นึงก็ยังไม่เจอ อีกที่นึงก็ยังไม่เจอ ที่แล้วที่เล่าก็ยังไม่เจอ

(อ๊าาาาาา..นี่มันวันอะไรว่ะเนี่ยทำไมร้านของกินหายากจังว่ะ)

แล้วไวซ์ก็วิ่งเข้าไปที่ซอยๆนึง เธอวิ่งผ่านเลยร้านเนื้อย่างไปแล้ว เธอเบรกแล้ววิ่งกลับมาด้วยสายตาที่เปล่งประกาย ลายนํ้าลายของเธอก็ไหลออกมา

ไวซ์รีบเข้าไปสั่งซื้อ

"เอา 10ไม้ค่ะ"

"เออ..เออ..ค่ะ"

แม่ค้าตอบรับ แล้วเอาเนื้อย่างใส่ถุง แล้วยื่อให้ไวซ์ แล้วไวซ์ก็ยื่นเงินให้

"ไว้กลับมาซื้อนะจ๋ะหนู"

"ค๊าาาาาาาาาา"

แล้วไวซ์ก็เดินออกไปอย่างร่าเริง

แล้วไวซ์ก็หยิบเนื้อย่าง ขึ้นมากิน ในจังหวะที่เธอกัดเนื้อย่างไป สายตาของเธอก็เห็นหญิงสาวที่กำลังจัดดอกไว้ที่ระเบียงชั้นสอง เกิดอุบัติเหตุทำกระถางดอกไม้ตกชั้นสองเธอเห็นแบบนั้นก็รีบรูดเนื้อย่างเข้าปาก แล้วพุ่งไปรับกระถางดอกไม้ไว้แล้วรีบวาง แล้วพุ่งไปหลบที่ซอยข้างๆแคบๆ

"ไม่นะ ไม่นะ กระถางดอกไม้ของฉัน!"

หญิงสาวรีบมาเกาะที่ระเบียงแล้วก้มมองไปดูเธอคนนั้นเห็นกระถางดอกไม้ของเธอที่ตั้งอยู่แล้วไม่แตก แล้วหญิงสาวก็โล่งใจ

"เฮ้ย........วันนี้โชคดีจริงๆ"

ไวซ์ก็กำลังรีบเคี้ยวเนื้อที่เธอกินเข้าไป

(เฮ้ย......ดีนะที่คว้าไว้ทัน)

แล้วเธอก็กลืนเข้าไป

(วันนี้ขอล่ะ อย่าให้มีเรื่องอะไรอีกเลยน่ะ)

แล้วในขณะที่ไวซ์เดินออกจากซอยที่อีกด้าน

"ว๊ายยยยยยยยยยยยย!"

มีสาวคนหนึ่งโดนชายใส่ผ้าปิดปากฉกกระเป๋าไป

ที่แรกไวซ์ก็ทำเป็นไม่สนใจ

"ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยที!"

คนแถวนั้นก็ไม่สนใจเท่าไร เมื่อไวซ์เห็นท่าทีคนอื่นเป็นแบบนั้น เธอก็กัดฟันรูดเนื้อย่างเข้าปากจนหมด แล้ววิ่งพุ่งไปด้วยความเร็วสูงมากจนสายตามองไม่ทัน

ไวซ์นั้นเตะหลังชายคนนั้นดัง"อั๊ก"จนหน้าชายคนนั้นแนบพื้นแล้วหยิบกระเป๋าโยนกระเป๋าไปทางผู้หญิงคนนั้น แล้วก็ไปหลบตรงซอยแคบๆ

ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าอยู่ๆจะโจรนั้นก็ล้มลงแล้วกระเป๋าก็กระเด็นมาทันเธอ ซึ่งเธอก็มีสีหน้าที่งงมาก

แล้วไวซ์ก็เคี้ยวเนื้อย่างกลืนลงคอ

"วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย"

แล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายกับไวซ์ทั้งไปช่วยทำนู่นทำนี่ทำนี่ทำนั่นไม่ให้คนจับสังเกตได้จนแทบจะกินเนื้อย่างแบบไม่มีความสุขสุดๆไปเลย

[ต้องขอโทษผู้อ่านและผู้ชมทุกคนด้วยนะครับ พอดีว่านึกมุกไม่ออกแล้วก็เลยเขียนแบบรวบรัดไปเลยต้องขอโทษด้วยนะครับพอดีว่าสมองมันตันในการคิดส่วนนี้ไปหน่อย]

"แฮ่กๆ........"

ขณะที่ไวซ์กำลังพักเหนื่อยอยู่ซอยแคบๆเธอก็เหลือบไปมองถุงใส่เนื้อย่างของเธอที่ว่างเปล่าแล้ว ซึ่งที่มันว่างเปล่าก็เกิดมาจากที่เธอพยายามจะกินมันแบบมีความสุขแล้วก็มีเรื่องเกิดขึ้นจะทำให้เธอต้องรีบกินเข้าปากแล้วก็ไปช่วย

"อ๊ากกกกกกกก..วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ยแค่ให้มีความสุขไม่ได้หรือยังไง"

ไวซ์ดูหดหู่แบบสุดๆไปเลย

"โธ่.....ถ้ามีเพื่อนสักคนช่วยก็คงได้กินอย่างมีความสุขแล้ว"

แล้วไวซ์ก็เงียบไปสักพักแล้วเธอก็เหลือบมองไปข้างหน้าซึ่งมันก็คือที่ห้องพักที่เธอเช่าอยู่

ไวซ์ก็ค่อยๆไขประตูห้องของเธอแล้วก็เข้าไป แล้วเธอก็ปิดประตู

ไวซ์ได้ยินเคียวอันใหญ่ที่พิงอยู่ฝั่งกำแพงของเธอมาควงเล่น แล้วก็วางไว้ที่เดิม

(พอมาคิดเรื่องนั้นแล้วมันก็.......)

แล้วเธอก็เดินไปยังโต๊ะที่มีสมุดเล่มนึงวางไว้กลางโต๊ะแล้วได้หยิบขึ้นมาแล้วได้เปิดไปที่หน้าหน้านึงที่ว่างเปล่าแต่ก็มีกระดาษที่ถูกฉีกคันอยู่

ไวซ์ได้หยิบกระดาษนั้นขึ้นมาดูมันเหมือนเป็นกระดาษที่เอาไว้วาดรูปที่ถูกฉีกออกครึ่งนึง

รูปๆนั้นมีลักษณะเป็นแบบเด็กผู้ชายผมดำรุงรังตาสีแดงแขนขาขี้ก้างแบบสุดๆ

"อีกสักครั้งที่ฉันจะเชื่อใจ แล้วก็เพื่อตามหาสิ่งที่ฉันทำหายไป"

ขณะที่อายส์นอนบนเตียงที่อยู่ในห้องพักชั้นสองกำลังคิดอยู่

(เข้าปาร์ตี้ใหม่งั้นเหรอ ทั้งๆที่ฉันพึ่งโดนไล่ออกจากปาร์ตี้เวรนั้นเมื่อวานนี่น่ะ)

แล้วอายส์ก็เกาหัว

(เฮ้ย......แต่มันก็ไม่รู้จะเอายังดีจริงนั้นแหละ)

แล้วอายส์ก็ลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะที่ตั้งอยู่มุมห้องที่มีสนับมือสนับแขนที่ก็มีความสกปรกแล้วก็รอยเลือด เขาหยิบพวกมันขึ้นมาดูแล้วก็วางลง

แล้วอายส์ก็เดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อสูดอากาศในจังหวะที่เขานั้นมองไปที่ถนน เขานั้นได้เห็นสิ่งที่มีสีดำเคลื่อนผ่านผู้คนด้วยความเร็วสูง

เมื่ออายส์เห็นแบบนั้นดางตาของเขานั้นเบิกกว้าง เขานั้นได้โดดออกจากหน้าต่างลงจากชั้น 2 ไปยังพื้นถนน ทำเอาคนรอบข้างตกใจ

แต่อายส์ก็ไม่สนใจเขานั้นวิ่งไปตามรอยสิ่งนั้น แต่สุดท้ายเขาก็ตามไม่ทันเพราะเขาช้าเกินไป เขานั้นพยายามไปยังที่ต่างๆเพื่อตามหาอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็หามันไม่เจอ

เขานั้นได้ไปหยุดวิ่งที่ซอยแคบๆตัวเขานั้นได้เอามือพิงกำแพง

"อีกแล้วสินะที่ฉันคิดไปเอง"

ใบหน้าของอายส์เต็มไปด้วยความเศร้าและเหงา แล้วตัวเขาก็เดินกลับห้องพัก

แล้วอายส์ก็นึกขึ้นได้ว่าเขาลืมเอากุญแจมา

(เฮ้ย........เกิดเรื่องจนได้สินะ

แต่ก็โชคดีที่เขาก็เตรียมตัวไว้แล้วเขาได้เปิดพรมที่วางหน้าห้องซึ่งมีกุญแจของเขาซ่อนอยู่ในซอกอีกที่แล้วเขาก็ไขประตูเข้าไป

ตัวเขาก็นั้นก็เดินไปยังโต๊ะตัวเดิมเขานั้นนั่งลงตรงหน้าโต๊ะแล้วเปิดลิ้นชักออกมาหยิบกระดาษวาดรูปที่ถูกฉีกออกครึ่งหนึ่ง ซึ่งรูปที่วาดอยู่นั้นเป็นเด็กผู้หญิงผมสีดำกระเซอะกระเซิงหุ่นขี้ก้างสุดๆ

แล้วเขาก็ได้คิดกับตัวเองว่า

"ฉันจะเชื่อใจในปาร์ตี้อีกสักครั้งหนึ่ง แล้วก็เพื่อตามหาเธอ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***