ครั้งหนึ่งในออ้อมกอดของ(สาว)อินเดีย

คำว่า “อินเดีย” มีชื่อเรียกขานหลายชื่อเช่น ชมพูทวีป ภารัต ภาระตะ เป็นดินแดนที่มีความอัศจรรย์มากมาย มีดินแดนกว้างใหญ่ไพศาลมีหลากหลายความเชื่อ ความศรัทธา มากมายด้วยศาสนา และมีสำนัก นักปรัชญาเมธีปวงปราชญ์นับไม่ถ้วน มีภาษามากมาย  หนึ่งรัฐมีภาษาใช้ในการสื่อสารไม่น้อยกว่า ๔ ภาษา

        มีชนชั้นวรรณะทางสังคม ๕ วรรณะ ที่ยังหยั่งรากลงลึกสู่ก้นบึ้งของผู้คน ในสังคมวรรณะที่เข้มข้น ไม่เคยเปลี่ยนแปลง หยั่งรากลงลึกตั้งแต่อดีตนานนับเป็นเวลา ห้าพันถึงหกพันปี ตราบเท่าทุกวันนี้ ก็ยังคงดำรงชีวิตและลมหายใจที่เข้มแข็ง ยากที่จะละลายด้วยกาลเวลาได้

        ดุจเดียวกับสายแม่น้ำพระคงคาที่ศักดิ์สิทธิ์ ณ ภูเขาไกรลาศ อันเป็นที่ประทับอาศัยของบรรดาทวยเทพผู้สูงส่ง ซึ่งเป็นพระผู้สร้างสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ ที่ไหลลงสู่ทะเลและมหาสมุทรของอินเดีย ไม่เคยมีวันหยุดและเหือดแห้ง เป็นบิดาและมารดาของเทพสายธาราสายเดียวในโลกที่มีความประเสริฐ ศักดิ์สิทธิ์สำหรับมวลประชาชาวภารัตที่ใช้อมตธารา ดื่มอาบ ล้างบาป ปลดปล่อยความชั่ว ประดาอกุศลกรรมทั้งปวง ให้ล่องลอยลงในพระแม่คงคา ชำระซากศพส่งวิญญาณให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์ไปอยู่ในดินแดนอมตะ ของพระเจ้า

         สาว สาว ในดินแดนชมพูทวีปหรือฮินดูสถาน หรือภารัต ภาระตะ สวยงดงาม ดุจดังนางฟ้า จมูกคม ตาโต ขนตางอน คิ้วโค้งดุจดังคันศรพระราม ไม่ต่างอะไรไปจากนางอัปสรรา ที่ถูกพรรณนา บันทึกเอาไว้ในงานวรรณกรรมต่าง ๆ ของอินเดียหรือแม้แต่วรรณกรรมของไทย  เธอทั้งหลายเหล่านั้น มีคุณสมบัติพร้อมทุกด้าน ร้องเพลงเก่ง เต้นระบำเก่ง ดูแลเอาใจเก่ง พูดจาไพเราะอ่อนหวาน นุ่มนวล ผิวพรรณขาว ดุจดังผ้าฝ้ายที่แคว้นกาสี ..ทำไมเพราะอะไร

         พระเจ้าพิมพิสาร จึงยกย่องหญิงงามเมืองว่า งดงาม ที่สุด มีค่าที่สุด เป็นโกฏิ ๆ เป็นล้านและล้าน ล้าน เพราะเธอเหล่านั้น เป็นผู้ที่ทรงอิทธิพล เป็นผู้เรียกเงินเข้าสู่กองคลังรัฐ ทำให้ระบบเศรษฐกิจ การเงินและการคลังของรัฐมคธของพระพิมพิสาร มีเงินหมุนเวียนไหลสะพัด อย่างมหาศาลและมีเงินทุนสำรองในพระคลังอย่างล้นเหลือ

         ดังนั้น ....

        การที่จะเป็น หญิงงามเมืองได้ ในครั้งพุทธกาล ต้องผ่านการคัดเลือก กลั่นกรอง ผ่านการพิจารณาตรวจสอบ จากราชสำอย่างเข้มข้นโดยเฉพาะหญิงงามเมืองหรือโสเภณี มีคุณสมบัติครบที่กำหนดเอาไว้ในการถูกคัดเลือกให้เข้ามาทำหน้าที่ให้บริการแก่กลุ่มมหาราช มหาเศรษฐี คหบดี กุฏุมพี ในรัฐและแคว้นต่าง ๆ ที่เดินทางผ่านเข้าออกในราชอาณาจักรของมคธ เช่น

         เอาอกเอาใจดูแลผู้มาใช้บริการให้เกิดความประทับอกประทับใจขนาดไหน

         ร้องเพลงกล่อมผู้มาใช้บริการเสียงไพเราะขนาดไหนให้แขกที่ใช้บริการติดใจพร้อมที่จะมาใช้บริการต่อไปอย่างไม่น่าเบื่อหน่าย  เต้นเก่งไหม ร้องเพลงจะต้องเต้นเพื่อให้แขกที่มาใช้บริการมีความสุข ประทับใจพร้อมที่จะขวักเงินให้โดยไม่ต้องลังเลและสงสัย  บริการน้ำร้อนน้ำชา บีบหนวด เพื่อผ่อนคลายมีศาสตร์ ศิลป์และ เทคนิคทักษะให้กับแขกผู้ทุ่มเงินมาใช้บริการสุดยอดเพียงใด  ที่กล่าวมาทั้งหมด

         เป็นเพียงแค่ปลีกน้อยนิด เท่านั้น ยังมีความงดงาม ความสวยงาม ความจริงที่แอบซ่อนอยู่ในผ้าสาหรีในดินแดน ภารตะ อีกมากมาย อยากจะรู้ อยากจะสัมผัสต้องทำตัวให้เป็นชาว  “ภาระตะ”หรือ “ภารัต” แล้วสังคมที่คนภายนอกว่าว่า เป็นสังคมปิด ก็จะกลายเป็นสังคมเปิดที่มากมาย หลากหลาย และจะพบกับความจริง ซึ่งเป็นคำตอบที่ไม่ต้องอธิบาย หรือไขความ หรืออธิบายความอีกต่อไป

        เพราะนั้นคือ หลักทางพระพุทธศาสนาที่ว่า เปิดของที่ปิด หง่ายของที่คว่ำ เปิดไฟในที่มืด จูงมือไปดูนั่นเอง

กฤษนันท์  แสมาศ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***