เจอดี

สามคนได้ขับรถตามทางที่จีพีเอสบอกจนหลงทางเข้ามาในที่วัดไหนก็ไม่รู้แถมวัดนี้เหมือนวัดร้างมากกว่า

แกเราออกไปทางเดิมดีกว่า.

ฉันก็ว่าเหมือนแกนั่นแหละมันดูเหมือนไม่มีคนเข้ามามากกว่า

กลับรถเลยไอ้ภูมิ .

อื้อ อื้อ อื้อ.

ดาวเหนือแกโทรถามทางป้าแกหน่อยว่าออกจากวัดนี้ทางไหนหรอ.

อื้อ.

ดาวเหนือกดโทรศัพท์...

หลังจากปายสายรับสาย.คุณป้าเสียงสะอื้นของดาวเหนือ.

ดาวเหนือเป็นอะไรหรอลูกบอกมาสิเผื่อป้าช่วยได้.

คือ คือพวกเราหลงทางหลงมาในวัดที่ไหนก็ไม่รู้ฮืออ.

แล้วพวกเราหลงเข้าไปได้ยังไงเนี้ยส่งรูปวัดให้ป้าดูหน่อยเผื่อป้ารู้เดี๋ยวป้าบอกให้คนไปช่วย

sds

นี้พวกเราหลงเข้าไปได้ยังไงเนี้ยไม่รู้จักหรอว่าที่วัดนั้นมันเฮี้ยน.

รีบพากันออกมาเลย.

คือว่าพวกเราวนรถออกมาหลายรอบแล้วแต่ไม่เจอทางออกสักที่ คุณป้าบอกคนมาช่วยพวกที..

ถ้างั้นพวกเราอยู่ตรงนั้นก่อนน่ะเดี๋ยวป้าจะไปบอกคนไปช่วยพวกเรา.

ครับคุณป้า

สำนักพ่อครูบ้านนาสิงค์

เสียงคาเชนวิ่งตาตั้งมาแต่ทางหมู่บ้าน.

พ่อครู พ่อครูข่อยได้ข่าวว่ามีชาวบ้านในหมู่บ้านเฮาตายท้องกลมฝังอยู่ท้ายป่าช้าพ่อครูสิเอาลูกมันมาเป็นบริวาณบ่.

ฮ้วยมีข่าวดีจั่งซี้สิเหลือบ้อไปมึงบักคาเชนไปเตรียมของมาแล้วไปบอกบักกันย์ไปนำ

ครับพ่อครู.

บักกันย์มึงอยู่ไสพ่อครูเอิ้นมึงไปส่อยงานหลังป่าช้ามึงต้องไปนำกู(กันย์นายอยู่ไหนพ่อครูเรียกไปช่วยงานหลังป่าช้านายต้องไปกับฉัน)

เอ่อ เอ่อเดี๋ยวกูนำไป (โอเคเดี๋ยวเราตามไป)

ทังสามได้เดินทางเข้าในป่าช้าหลังหมู่บ้านเพื่อที่จะเอาลูกของผู้หญิงตายท้องกลมมาเป็นบริวาณของตัวเอง

ทั้งสามได้มาถึงที่หลุ่มฝังศพของผู้หญิงตายท้องกลม.

บักคาเชนไปมึงขุดมันขึ้นมา.

ครับพ่อครู.

ส่วนบักกันย์มึงไปส่อยมันขุดนำมันจั่งสิแล้วไวๆ.

ครับพ่อครู.

ได้แล้วพ่อครู.

มึงไปเอามันนั่งขึ้นมาบักคาเชน.

ข่อยบ่เอาเด้อข่อยย้าน.

มึงสิย้านหยังมึงไปนำกูตั้งหลายเที่ยแล้วมึงสิย้านอี่หยังอีก.

กะคนมันย้านเนอะ.

ไปมึงไปเอามันขึ้นมา.

ครับพ่อครูคาเชนเอาผีตายท้องกลมขึ้นมาอย่างทุลักทุเล

ฟ่าวแน่พ่อครูข่อยย้าน.

เสียงกรีดร้องขึ้นมาจากหลุ่มฝังศพหลังจากนั้นลมก็แรงขึ้นเลื่อยๆ เสียงหญิงสาวดังขึ้นมึงสิมาเฮ็ดหยังกับลูกกู กูบ่ยอม

บักคาเชนจับมันไว้ดีๆ.

มึงสิอยู่ดีๆบ่.

มึงอย่ามายุ่งกับลูกของกู..

มึงคือเว้ายากแท้หลังจากพ่อครูพูดจบ..เขาได้เริ่มบริกรรมคาถาปราบผี .

ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง พุทธานุภาเวนะ วินาสะเมนตุฯ ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โยจามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง ธัมมานุภาเวนะ วินาสะเมนตุฯ ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โยจามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท

เสียงกรีดร้องดังขึ้นก้องป่าช้า แล้วรื่นหายไป.

พ่อครูได้บริกรรมคาถาแล้วกรีดท้องหญิงสาวเพื่อที่เอาลูกของเธอมาเป็นกุมารทองเพื่อช่วยงานหรือให้ไปหาสืบข่าว .

ฮื้อ ฮื้อ แม่จ้า แม่จ้า .

มึงหยุดร้องได้แล้วบักรักบักยม.

พ่อครูปล่อยพวกเราไปอยู่กับแม่เถอะ.

มึงสิมานำกูดีๆหรือสิเอาไม้หวายลงหลังของพวกมึง .

กะได้จ้าพ่อครู.

ทางด้านป้าสมศรี.

ผู้ใหญ่บ้านอยู่บ่น้อ.

มีอี่หยังล่ะป้าสมศรีคือมาเอิ้นเวลานี้.

คือว่าพ่อผู้มีคนหลงเข้าไปในวัดร้างที่ว่ามันเฮี้ยน.

เอ้าเฮ็ดแนวใดคือได้หลงเข้าไปแนวนั้นน้อ.

แล้วซุมนั่นเป็นคนทางใดล่ะคือได้เข้าไปจังสั้น.

หลานป้านิล่ะคือว่าพวกมันนั่นสิมาเที่ยวเล่นบ้านเฮ้าแต่กะบ่รู้ว่าหลงเข้าไปได้จังใดคือกันจ้า.

สิเฮ็ดแนวใดน้อ.

กะสั้นเฮาไปหาพ่อครูไปส่อยหาแล้วพาออกมาดีบ่.

เอากะสั้นก็ดีถ้าเฮาไปเองคือสิออกมาบ่ได้ดอก.

"บ้านพ่อครู"

พ่อครูอยู่บ่น้อ....เสียงเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่

บักคาเชนบักกันย์พากันอยู่บ่.....

เอ้าพากันไปทางใดน้อบัดนิ ถ้างั้นข่อยสิให้ชาวบ้านให้ออกไปตามหาส่อยเด้อ.

จ้าขอบคุณหลายๆเด้อพ่อผู้ใหญ่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***