ในขณะที่ดร.อคินกำลังสำรวจพื้นที่ใกล้ลำธาร เขาได้ยินเสียงต่อสู้แว่วมาตามลม เมื่อเข้าไปใกล้จึงพบกับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตคล้ายหมาป่าขนาดใหญ่ที่มีขนสีดำสนิทและดวงตาสีแดงก่ำ พวกมันว่องไวและดุดัน ผู้คนกลุ่มนั้นดูเหมือนจะเป็นนักเดินทาง พวกเขามีอาวุธเป็นดาบและธนู แต่ดูเหมือนจะเสียเปรียบอย่างมาก
โดยไม่ลังเล ดร.อคินใช้ความรู้ด้านเคมีปรุงสารบางอย่างจากพืชที่เขาเก็บมา และขว้างมันไปยังกลุ่มสัตว์ร้าย สารนั้นไม่ได้มีฤทธิ์ร้ายแรงถึงชีวิต แต่มันส่งกลิ่นฉุนรุนแรงที่ทำให้สัตว์เหล่านั้นชะงักและถอยร่นไป นักเดินทางกลุ่มนั้นมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจระคนสงสัย
ผู้นำกลุ่มนักเดินทาง ซึ่งเป็นชายร่างกำยำมีรอยแผลเป็นบนใบหน้า เข้ามาทักทายดร.อคินด้วยท่าทีระแวดระวัง “ท่านเป็นใครกัน? และท่านใช้สิ่งใดโจมตีพวกมัน?”
ดร.อคินตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมเป็นนักเดินทางหลงทาง สิ่งที่ผมใช้คือสารสกัดจากพืชบางชนิด” เขาไม่ได้ให้รายละเอียดใดๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวเอง
นักเดินทางกลุ่มนั้นยังคงมองเขาด้วยความสงสัย แต่ก็แสดงความขอบคุณที่เขาช่วยเหลือ พวกเขาแนะนำตัวเองว่ามาจากหมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลนัก และกำลังเดินทางไปค้าขายในเมืองอื่น ผู้นำชื่อ บรัน เสนอให้ดร.อคินร่วมเดินทางไปด้วยกัน เพื่อความปลอดภัยและแลกเปลี่ยนความรู้
ดร.อคินพิจารณาข้อเสนอนั้นอย่างรอบคอบ การเดินทางคนเดียวในโลกที่ไม่รู้จักเต็มไปด้วยอันตราย การมีกลุ่มคนร่วมเดินทางอาจช่วยเพิ่มโอกาสในการรอดชีวิต และอาจทำให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้มากขึ้น เขาจึงตกลงที่จะร่วมเดินทางไปกับพวกเขา
ระหว่างการเดินทาง ดร.อคินสังเกตวิถีชีวิตของผู้คนในโลกนี้ พวกเขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย พึ่งพาธรรมชาติ และมีความเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเวทมนตร์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับโลกที่เขาเคยอยู่ เขาพยายามเก็บเกี่ยวข้อมูลทุกอย่างที่พบเห็น วิเคราะห์ความแตกต่างทางวัฒนธรรมและเทคโนโลยี
บรันและคนอื่นๆ ในกลุ่มเริ่มคุ้นเคยกับดร.อคินมากขึ้น แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นคนเงียบขรึมและพูดน้อย แต่ความรู้และความสามารถในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของเขาก็เป็นประโยชน์อย่างมาก พวกเขาเริ่มมองเขาไม่ใช่แค่คนแปลกหน้า แต่เป็นเพื่อนร่วมเดินทางที่ไว้ใจได้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments