ณ ราวป่าสก็อม ที่ให้คุณค่ากับความสุขของชีวิต

บันทึกธรรมชาติ...

ณ ราวป่าสก็อมที่ให้คุณค่ากับความสุขสงบ ไม่มีสิ่งอื่นใดที่มีคุณค่า มากมายไปกว่าราวป่า ที่มีลมหายใจ ชีวิตอยู่ท่ามกลางป่าทึบที่เงียบสงบ จะแสวงหาความสุขสงบ เย็นใจ สุขใจ ในราวป่า ไม่ได้อีกแล้ว

๗ มิถุนายน ๒๕๔๙

            มาพักอยู่ที่กุฏิรับรองคณะสงฆ์ ในป่า"สก็อม" ซึ่งเป็นที่ตั้งของสถาบันทางการศึกษาระดับอุุดมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขต สุรินทร์ ในฐานะอาจารย์ที่รับผิดชอบในสาขาวิชารัฐศาสตร์

            มานอนพักในป่า "สก็อม"ชั่วคราว เป็นเดือน ๆ เหตุผลเพราะการเดินทางไปกลับเกือบ ๒๐๐ ร้อยกิโล มาพักอยู่กับ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ชาลี ชื่นรัมย์ อาจารย์อาวุโส (ตามที่เขายกย่องขนานนามให้ท่านเกษีรย์นานแล้ว)พักอยู่คนละหลัง อาศัย มาม่า ปลากระป๋อง เจ้าอาวาส วัดโคกกระเพอ(อ.สมใจ)ท่านเมตตา เก็บผักในป่ามาเป็นอาหารเสริม เพื่อให้เกิดรสชาติ ไม่เป็นผู้ขาดสารอาหาร

            ถามว่า อะไร...คือเหตุ ปัจจัย ให้เรา ทั้งสองต้องพลัดที่นาคาที่อยู่ ร่อนเร่เพนจร ปานนั้น ต้องดำเนินชีวิตเยี่ยงนี้

            มีมากมายหลายปัจจัย

            ระยะทางจากที่อยู่มาที่ทำงานค่อนข้างไกลไปกลับประมาณ ๒๐๐ กิโลเมตร ค่าครองชีวิต ทุก ๆ อย่างไม่เกื้อกูลกับการเป็นอยู่และการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะค่านำ้มันรถ ปรับสูงขึ้น หาจุดอิ่มตัวยังไม่พบและที่สำคัญ อยากค้นคว้าหา "ค้นคว้าสิ่งที่มีคุณค่าที่มีอยู่จริงในธรรมชาติ ตามหลักคำสอนที่พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสเรื่องเกี่ยวกับความสงบ นำมาซึ่ง "สันติ" คืออะไร เป็นแบบไหน และอย่างไร

            อีกเหตุผล หนึ่งที่สำคัญก็คือคันหาคุณค่าของเวลาทีเหลืออยู่คือ ได้มีเวลา มีโอกาสได้อ่านหนังสืออย่างเต็มกำลังและเต็มที่ เพื่อเก็บเกี่่ยวคุณค่าสาระ เพื่อจะนำมาแปรเป็นมูลค่าของชีวิตและเวลาให้มีความสมส่วน หรือสมดุล หรือปรับภาวะความสมดุลย์ของชีวิตกับเวลาให้สอดคล้องกันกับธรรมชาติ ณ ราวป่า "สก็อม" ที่มีแต่ต้นไม้ นานาพันธุ์ เสียงดนตรีจากสรรพชีวิตในป่า เหมือนดังมนต์มหัศจรรย์ของความสุข สงบ เงียบนิ่งที่ร่มรื่น เย็นความเป็นไป ความดำรงอยู่ของ สิ่งที่มีลมหายใจในราวป่าดงดอน

            ความจริง...

            ชีวิตดำรงอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมของธรรมชาติ ดูเหมือนจะมาเพิ่มความรู้จักกับความจริงของชีวิตมากยิ่งขึ้น  เริ่มจากการกินอาหารแบบไม่ต้องดิ้นรน ตกแร่ง ปรุงรสให้มากมาย มีอะไรก็กินได้ มาม่ากับผักในป่า ก็ได้รสชาติยิ่งกว่าอาหารในภัตตาคารเสียอีก อยู่ที่เรามีความพอใจคือ ความสุขที่แทั ควาาสุขที่เกิดจากความสุขใจ พึงพอใจ และถูกใจ

            ต้นไม้ที่สูงเสียดฟ้ายืนสงบนิ่ง มองเห็นถึงคณค่าของธรรมชาติ ในความรักโดยการให้ที่พึ่งพิงอาศัยเกลื้อกูลกันอย่างสุขสงบ ร่มรื่นสมดุลย์ ไม่เบียดเบียน ไม่ทำร้าย ไม่กล่าวร้าย อยู่ด้วยกันอย่างเป็นเพื่อนผู้เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีอะไรเหลือเอาไว้เพิ้อสิ่งหนึ่งสิ่งใด

            เสียงนก กา  กระรอก กระแต โดดไปท่ตะวเกา่ะกิ่งไม้ โน้น  กิ่งไม้นี้อย่างมีเพลิดเพลิน และมีความสุข สะท้อนให้เห็นทุก ๆ สิ่ง  ทุก ๆ ชีวิตเป็นเพื่อน เป็นกัลยาณมิตร เกิดแก่ เจ็บตาย พลัดพรากเท่ากัน แต่สิ่งที่มีให้เห็นคือการมอบความรัก ความเกื้อกูล ความกรุณา เมตตา ความจริงใจให้แก่กันและกันได้ โดยที่ไม่ต้องคิดทำลาย เบียดเบียนซึ่งกันและกัน  เหล่านี้ต่างหาก ที่มนุษย์และสิ่งที่มีชีวิตทุก ๆ ชนิดใฝ่หาและปรารถนาายิ่ง

            สรุปแล้ว ...

            ชีวิตที่รู้จักคุณค่าของชีวิตคือชีวิตที่รู้จักคุณค่าของเวลา ในการใช้เวลาที่มีอยู่นั้นให้มีคุณค่าและอีกอย่างธรรมชาติคือภาวะที่เกื้อกูลความเป็นอยู่ของชีวิตอย่างมีความเสมอภาคและสมดุลย์ ความบริสุทธิ์ ความสงบ และความร่มเย็นของป่าไม้กับธรรมชาติ

            เพราะใด ๆ ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่เหนือธรรมชาติ ธรรมขึ้น ให้ดำรงอยู่อย่างไร การสิ้นสุดหรือจากไป ก็ไปสู่ธรรมชาติเดิมแทั ที่ธรรมชาติเคยให้มา ไม่มีอะไรที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์หรือความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติได้

            ดังนั้น จงนำสิ่งที่เป็นธรรมชาติ มาเป็นพลังและกำลังใจ เพื่อการดำเนินชีวิต และการก้าวไปสู่ความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าที่เราทุกคน จะต้องเดินทางผ่านและก้าวไป ณ จุดนั้น ในอนาคต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***