ในนามเมีย…ที่เขาไม่ต้องการ
ตอนที่ 2: ภรรยาที่ไม่พึงประสงค์
คฤหาสน์อริยชัยกุล – ค่ำคืนวันแต่งงาน
แสงไฟจากโคมระย้าในห้องนั่งเล่นหรูส่องลงบนร่างสองร่างที่ยืนห่างกันพอควร
เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาสะท้อนก้องในห้องราวกับย้ำเตือน…ว่าเวลานี้เป็นของคนแปลกหน้าสองคนที่กลายเป็น “สามีภรรยา” โดยไม่เต็มใจ
วายุยืนกอดอกพิงกรอบประตู ใบหน้าเย็นชา สายตาแหลมคมมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประเมิน
วายุ
(เสียงเย็น กดต่ำ)“จำไว้นะเซียร่า…ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นแค่เงา เป็นแค่คนที่ไม่มีตัวตนสำหรับฉัน”
เซียร่านั่งอยู่ที่ปลายโซฟา มือประสานกันบนตัก ร่างกายยังอยู่ในชุดเจ้าสาวแต่จิตใจเหมือนถูกปลดเปลื้องไปนานแล้ว
เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาเขาโดยไม่สะท้าน
เซียร่า
(เสียงเรียบ)“ค่ะ ฉันเข้าใจดี”
วายุเดินเข้าใกล้อีกนิด ท่าทางกดดัน
วายุ
“ไม่มีใครบังคับเธอให้แต่ง เธอเลือกเอง…งั้นก็อย่าคาดหวังอะไรจากฉันแม้แต่นิดเดียว”
เซียร่ายิ้มจางๆ เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่รู้ว่าจะตีความว่าเยาะเย้ย หรือปลงตก
เซียร่า
“ฉันไม่ได้หวัง…แค่จะอยู่ตรงนี้ให้ได้ โดยไม่เป็นภาระของใคร”
วายุหัวเราะในลำคออย่างเย็นชา ก่อนปรายตามองเธออย่างดูแคลน
วายุ
“ถ้าจะเสแสร้งให้ดูน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ…บอกเลยว่าใช้ไม่ได้กับฉัน”
เซียร่า
(นิ่ง แต่ดวงตาเริ่มหม่น)“ฉันไม่เคยคิดจะเรียกร้อง…แม้แต่ความรู้สึกดีๆ สักนิดจากคุณก็ไม่เคยคาดหวัง”
คำพูดนั้น…ราวกับมีบางอย่างกระตุกในใจของเขา
แต่เขาเลือกจะไม่ใส่ใจมัน
วายุ
(เสียงกระด้าง)“ดี…จะได้ไม่มีใครผิดหวัง”
เขาหันหลังเดินขึ้นบันได ทิ้งเธอไว้ในความเงียบงันของบ้านใหญ่
เซียร่ามองแผ่นหลังเขาที่ไกลออกไปเรื่อยๆ แล้วหลุบตาลงช้าๆ
เซียร่านั่งอยู่คนเดียวที่ปลายเตียง มือยังกำชายกระโปรงชุดเจ้าสาวแน่นราวกับไม่รู้จะทำอะไรกับตัวเอง
เธอมองออกไปที่หน้าต่าง สายลมพัดม่านบางปลิวไหว
เสียงในหัวของวายุยังดังก้องอยู่ไม่หาย
“เธอไม่มีตัวตนในชีวิตฉัน”เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
เซียร่า
(พึมพำ)“งั้นฉันจะอยู่…โดยไม่ต้องให้ใครรู้สึกถึงฉันก็ได้
แต่…อย่าหวังว่าความเฉยชาของคุณจะทำให้ฉันพัง”
ความนิ่งสงบของเซียร่า ไม่ได้ทำให้เขาโล่งใจ…กลับกัน มันค่อยๆ กัดกินความเย็นชาในใจเขาทีละนิด
โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะเกลียดเธอแต่เพราะเธอ ‘ไม่รู้สึกอะไรกับเขา’ ต่างหาก
Comments
ชอบโรแมนติก
อัพอีกก
2025-07-02
0