ตัวร้ายกลับมาทั้งทีพระเอกก็อย่าหลุด QC ได้ไหม
จะร้ายก็ไม่ร้าย
ภายในห้องอาหารที่ทุกคนนั่งรวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารเช้า
ถึงมันจะน่าอึดอัดแต่ก็ไม่ได้มากพอขนาดนั้น
เอมม่า//หญิงย่า
เอ้าหลานย่ากินนี้เร็ว
จอห์//คุณปู่
ใช่ๆกินเยอะนะ
จอห์//คุณปู่
ใช่ๆหลานก็กินด้วยเลย
เอมม่า//หญิงย่า
อะไรจ้า//ยิ้ม
น.อ//เด็ก
ช่วยเอาให้หน่อยครับ
จบลงคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ส่วนเขาที่เป็นเด็กก็มีหน้าที่เล่น นั่นแหละมันไม่มีอะไรมาก
น.อ//เด็ก
(อยากออกไปเล่นข้างนอกจัง)
น.อ//เด็ก
ผมไปเล่นข้างนอกได้ไหม
หลังจากผ่านไปไม่นาน ที่สุดเขาก็มาถึงใต้ต้นไม้ที่มีชิงช้า ห้อยอยู่นั่นเอง
หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้ปีนขึ้นไปเล่นชิงช้าอันนั้น
แต่ก็รู้สึกเหมือนมีดวงตาคู่นึงมองมาอยู่ตลอดเวลา
ทำให้รู้สึกแปลกๆได้เหมือนกัน
อย่างงั้นไม่ทันก็ไม่เสียที่คุ้นเคยดังขึ้นมาเบาๆ แต่ก็พร้อมจะได้ยินอยู่
พ.อ//เด็ก
นี่ฉันขอเล่นด้วยฉันสิ....
หลังจากจบประโยคมันได้ไม่นาน สีหน้าพี่ดูเหมือนจะร้องไห้ก็ผุดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
ทำเอาผมสองจิดสองใจเลยทีเดียว
แต่ก็พยายามที่จะบอกตัวเองว่าเราเป็นตัวร้ายนะเราต้องตามบท แต่เพราะนี่เป็นพระเอกร่างเด็กหรือเปล่านะที่เรารู้สึกแบบนี้
น.อ//เด็ก
อย่าทำหน้าแบบนั้น
พ.อ//เด็ก
ได้//ยิ้มเล็กหน่อย
น.อ//เด็ก
อะแล้วแต่นายเลย//ลงมา
วาชิ//เพื่อนพ.อเด็ก
นี้นาย!!!
วาชิ//เพื่อนพ.อเด็ก
ทำอะไรเขาอะ!!!
ผู้แต่ง
มันอาจจะสั้นไปหน่อย
ผู้แต่ง
เพราะแบตก็ใกล้จะหมดแล้ว
Comments