แสงแดดยามสายส่องผ่านผ้าม่านบาง เสียงนกร้องเบา ๆ จากสวนด้านล่าง และกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ลอยอ้อยอิ่งในอากาศ
เซดริกตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่กว้างขวางของว่าที่ “ภรรยาดยุก”
ทุกอย่างในคฤหาสน์นี้ยังคงหรูหรา…แต่มันคือความหรูหราที่เต็มไปด้วยเงา
เขาลุกขึ้น เปลี่ยนเสื้อผ้า และเตรียมตัวสำหรับ “วันแรก” ของการเป็นว่าที่ภรรยาแห่งตระกูลลอร์เวลอย่างเป็นทางการ
⸻
“ท่านเซดริก วันนี้มีกำหนดพบกับคุณหญิงเอไลน่าค่ะ” สาวใช้กล่าวเสียงเบาในขณะจัดปกเสื้อให้เขา
“เอไลน่า?” เซดริกทวนชื่อ
“ท่านหญิงเป็นญาติฝ่ายแม่ของดยุก และเป็นผู้ดูแลงานบ้านทั้งหมดในคฤหาสน์ค่ะ”
“…เข้าใจแล้ว”
และดูเหมือนจะเป็นศัตรูรายแรกของเขา—เซดริกคิดในใจ
⸻
ห้องโถงฝั่งตะวันตก
โต๊ะน้ำชาไม้โอ๊คแกะสลัก และผ้าม่านสีขาวลายเงินดูหรูหรา บรรยากาศดูสงบ…แต่เย็นเยียบราวกับหิมะกลางฤดูหนาว
เซดริกโค้งตัวอย่างสุภาพ
“ยินดีที่ได้พบ ท่านหญิงเอไลน่า”
หญิงสาววัยกลางคนในชุดกำมะหยี่สีเทาเข้มจิบชาอย่างสง่างาม ดวงตาของเธอเฉียบคมราวกับรู้เท่าทันทุกอย่าง
“ข้าได้ยินมามาก…เกี่ยวกับเจ้าหนุ่มที่ตระกูลฟาเรนซ์ส่งมา” เธอเอ่ยอย่างเยือกเย็น
“ข้าเป็นคนธรรมดา ไม่ถึงกับน่าพูดถึงหรอกขอรับ”
“แต่เจ้าเป็นภรรยาของดยุกลอร์เวล” เอไลน่าวางถ้วยชาช้า ๆ
“ที่นี่มีระเบียบที่ต้องรักษา — และไม่มีใคร…ได้รับอภิสิทธิ์จากความสงสาร”
เซดริกยิ้มจาง ๆ
เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะมีใครต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มในคฤหาสน์หลังนี้
“ข้าจะพยายามเรียนรู้ทุกอย่างขอรับ ท่านหญิงไม่ต้องเป็นห่วง”
“ข้าไม่ห่วงหรอก ข้าแค่เฝ้าดูว่าจะทนได้กี่วัน”
⸻
หลังจากการพบเจอที่แทบไม่ต่างจากการเผชิญหน้ากับเสือ
เซดริกถูกส่งตัวไปยังห้องสมุดของคฤหาสน์
ที่นั่นมีเอกสารกองใหญ่ และบันทึกต่าง ๆ เกี่ยวกับ “ภาระหน้าที่ของภรรยาขุนนาง”
มีตั้งแต่การดูแลการจัดเลี้ยง การควบคุมบัญชีภายในบ้าน ไปจนถึงมารยาทในงานสังคมระดับสูง
เขานั่งอ่านไปพลางจดบันทึกลงสมุดไปเงียบ ๆ
จนเสียงหนึ่งดังขึ้นจากประตู
“ขยันจังนะ”
เสียงทุ้มต่ำเรียบเย็นนั้น ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นดยุกลอร์เวลยืนพิงประตูอยู่
เซดริกยิ้มบาง ๆ
“ก็ข้ากลัวท่านหญิงเอไลน่าจะเอาข้าไปเผาไล่ผี หากข้าทำอะไรผิดพลาด”
อาเธอร์ยกคิ้วเล็กน้อย
“เจ้าไม่จำเป็นต้องพยายามถึงขนาดนั้นหรอก”
“แต่ข้าต้องการยืนในฐานะภรรยา…ที่มีคุณค่า ไม่ใช่แค่ ‘เครื่องมือแต่งงาน’” เซดริกตอบตรง ๆ ดวงตาสงบนิ่ง
ดวงตาสีเทาเข้มของอาเธอร์จ้องเขาอย่างครุ่นคิด
“เจ้าคงเหนื่อยมาก” เขากล่าวแผ่วเบา ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ และหยิบถ้วยชาที่วางอยู่ข้างเซดริกมาดื่มแทน
“…ชาเย็นหมดแล้ว”
เซดริกชะงักนิดหน่อย
…ดยุกลอร์เวล เพิ่งหยิบถ้วยชาของเขามาดื่ม?
เขาหลุดยิ้มออกมา
“ไม่เป็นไร วันหลังข้าจะเตรียมเผื่อท่านด้วย”
⸻
ในห้องโถงด้านนอก ท่านหญิงเอไลน่ายืนมองภาพทั้งคู่ผ่านรอยแยกของประตูไม้บานหนึ่ง
แววตาของเธอวาววับ…แต่ไม่ใช่เพราะพึงพอใจ
“หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวังนะ เซดริกแห่งฟาเรนซ์”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments