เถ้าความรักใต้เงาแค้น
มหานครชงฉิ่ง – เมืองแห่งภูเขาและสายหมอก
ยามค่ำคืน แสงไฟระยิบระยับจากตึกสูงระฟ้าทอดยาวสู่แม่น้ำเจียหลิงที่คดเคี้ยวเสมือนเส้นเลือดใหญ่ของเมือง ทว่าความงามนั้นหาได้เยียวยาความมืดในหัวใจของคนบางคนไม่
บนยอดตึกของโรงแรมหรูใจกลางเมือง
หลี่เหวินซิน ยืนเงียบอยู่หน้ากระจกสูงบานใหญ่ ดวงตาคมกริบใต้ขนตายาวทอดมองออกไปยังเมืองเบื้องล่าง ไร้อารมณ์ ไร้คำพูด เขายืนนิ่ง…เหมือนรูปปั้นหินเย็นชา
ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงสง่ากับใบหน้าครึ่งจีน-ญี่ปุ่น ดูมีเสน่ห์ในแบบที่เยือกเย็นจนไม่น่าเข้าใกล้ ผิวเขาขาวซีดเล็กน้อย สวมสูทดำไร้รอยยับ ชวนให้คนมองรู้สึกเกร็งแม้จะเพียงเหลือบตาไปมอง
เขาไม่ใช่แค่ผู้ชายหน้าตาดีที่ประสบความสำเร็จ
แต่เขาคือ “หลี่เหวินซิน” – เจ้าพ่อธุรกิจสีเทาที่แม้แต่ตำรวจยังไม่กล้าเอ่ยชื่อ
และมีเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่เขาแสดงด้านอ่อนโยนให้เห็น…
หลี่เสวี่ยเหยา – น้องสาวคนเดียวของเขา
เหวินซินยกโทรศัพท์ขึ้นกดเบอร์
แต่เสียงปลายสายกลับเงียบงันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
> “เสวี่ยเหยา…อยู่ไหน ทำไมไม่รับพี่…”
น้ำเสียงที่เอ่ยออกมานั้นแฝงไว้ด้วยความกระวนกระวายและเศร้าลึก แม้จะเพียงเสี้ยววินาที แต่นั่นคือครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขา ‘กลัว’
และความกลัวของเขา…กลายเป็นจริง
---
ค่ำคืนเดียวกันนั้น
ลึกเข้าไปในเขตหอพักมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งหน้าตื่นมายังอาคารหลังหนึ่งหลังจากได้รับแจ้งจากเพื่อนร่วมห้องของนักศึกษาหญิงที่หายตัวไปหนึ่งวัน
ประตูห้องถูกงัดเข้าไป ภายในห้องแสงไฟมืดสนิท อากาศเย็นเยียบ และกลิ่นบางอย่างที่ทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจอบอวลไปทั่วห้อง
> “เธออยู่ไหน…หนูอยู่ไหน…”
เสียงสะอื้นดังมาจากใต้เตียง
ในตอนที่เจ้าหน้าที่ก้มลงไปดู…
เขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งนอนขดตัว สวมชุดนอนเปื้อนเลือด เสื้อผ้าฉีกขาด ผมเผ้ารุงรัง ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่รู้สึกตัว และ…เลือดสีแดงที่ไหลจากข้อมือข้างหนึ่งลงสู่พื้น
---
โรงพยาบาลกลางเมืองชงฉิ่ง
หลี่เหวินซินแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง เมื่อเห็นร่างเล็กบนเตียงนั้นคือเสวี่ยเหยา
เธอไม่ตอบสนองใดๆ ไม่ลืมตา ไม่พูด ไม่แม้แต่จะขยับนิ้ว
หมอบอกว่าเธออยู่ในภาวะ "โคม่า" เพราะเสียเลือดมาก ร่างกายอ่อนแอ และจิตใจบอบช้ำอย่างหนัก
สิ่งที่หนักกว่านั้นคือ...
> “เธอท้องได้สี่สัปดาห์แล้วค่ะ”
คำพูดของแพทย์สาวแทงทะลุหัวใจของเหวินซิน
> "ไม่จริง..."
เขาหันไปมองน้องสาวที่เขาเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันที่พ่อแม่ถูกฆ่าตายด้วยเหตุการณ์ในอดีต
เขาเคยปกป้องเธอจากโลกใบนี้ทุกทาง เขาสร้างรั้ว สร้างเกราะรอบตัวเธอ
แต่สุดท้าย…เขาก็ปกป้องเธอไว้ไม่ได้
> และตอนนี้...เธอกำลังท้องลูกของคนที่ข่มขืนเธอ
เขาออกคำสั่งให้ตรวจกล้องวงจรปิดของหอพักทั้งหมด
เขาส่งลูกน้องไปสอบถามเพื่อนร่วมห้อง
เขาสืบจนได้ชื่อ…ของมัน
ลู่เหวินหาว – นักศึกษาปีสี่ คณะเดียวกับเสวี่ยเหยา
ชายหนุ่มหน้าตาดี ท่าทางเรียบร้อย
และเป็น "น้องชายแท้ๆ" ของลู่ซิ่นอวี่ – หญิงสาวที่เขาเคยเจอในงานเลี้ยงเมื่อสามปีก่อน
ผู้หญิงที่เขาจำได้ดีในแววตาดื้อรั้น และการไม่ยอมก้มหัวให้ใคร
---
วันต่อมา – คฤหาสน์ตระกูลลู่
เสียงโทรศัพท์จากโรงพยาบาลดังขึ้นในตอนที่ลู่ซิ่นอวี่กำลังทำกับข้าว
> “คุณลู่ใช่ไหมคะ? น้องชายของคุณ…ถูกแจ้งข้อหาข่มขืนค่ะ”
จานในมือเธอหลุดลงพื้นแตกละเอียด
มือทั้งสองข้างสั่น
หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก
> “คุณว่าอะไรนะคะ…”
เธอรีบไปโรงพักทันที และพบว่าเหวินหาวนั่งอยู่ในห้องสอบสวน พร้อมเจ้าหน้าที่สามนายล้อมรอบ
และในนั้น…ยังมีชายคนหนึ่งยืนมองทุกอย่างอย่างนิ่งงัน
หลี่เหวินซิน
ลู่ซิ่นอวี่เดินเข้าไปตรงหน้าพี่ชายของเหยื่ออย่างไร้คำพูด
“ขอคุยด้วยหน่อย”
“ไม่มีอะไรต้องคุย” เขาตอบสั้น
“ฉันไม่รู้ว่าเขาทำเรื่องแบบนั้น...ฉันขอโทษแทนเขา”
“คำขอโทษของคุณไม่ได้มีค่าสำหรับน้องสาวผม”
เธอเงียบ
เขาเองก็ไม่พูดอะไรอีก
เธออยากจะตบหน้าคนตรงหน้า
แต่อีกด้านหนึ่ง…เธอกลับเข้าใจเขาทุกคำ
ถ้าเสวี่ยเหยาเป็นน้องสาวของเธอ
เธอก็คงฆ่าเหวินหาวไปแล้ว
---
ลู่ซิ่นอวี่กลับมาที่บ้านด้วยใจสั่นไหว
เธอเปิดประตูห้องน้องชาย ถามเขาด้วยเสียงที่ไม่เคยดังเท่านี้มาก่อน
> “เหวินหาว! พี่ถามจริงๆ…แกทำเรื่องนั้นใช่ไหม?”
น้องชายเธอเงียบอยู่ครู่หนึ่ง
ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น
> “มันก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง พี่จะซีเรียสอะไรนักหนา”
เธอตบเขา
แรง
จนเขาหน้าหัน
> “แกมันสัตว์!”
เธอร้องไห้ทั้งคืน จนไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปเมื่อไร
---
ขณะเดียวกัน หลี่เหวินซินนั่งนิ่งอยู่ข้างเตียงน้องสาว
เสวี่ยเหยายังไม่รู้สึกตัว
เขากุมมือเธอไว้แน่น น้ำตาหยดหนึ่งไหลออกจากตา
แต่เพียงแค่หยดเดียว…แล้วกลับกลายเป็นน้ำแข็งอีกครั้ง
> “พี่จะทำให้มันเจ็บมากกว่าที่เธอเจ็บ…เสวี่ยเหยา”
“และถ้าพี่ต้องทำลายคนทั้งตระกูลลู่…พี่ก็จะทำ”
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 18
Comments
♥\†JOCY†/♥
สุดยอดมากครับ ต้องการอ่านต่อ!!! 😎
2025-06-09
0