หลังจากวันนั้น ฉันใช้เวลาทั้งคืนรีเพลย์ประโยคของต้นน้ำในหัวซ้ำ ๆ
“ถ้าเราชอบใครสักคน แต่กลัวจะเสียเพื่อนไป เราควรบอกไหม?”
เขาหมายถึงใครกันแน่…?
เช้าวันถัดมา ฉันไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติ ด้วยความตั้งใจแปลก ๆ ว่าอยากเจอเขาเป็นคนแรก
แต่วันนี้ต้นน้ำไม่มารอที่หน้าประตูโรงเรียนเหมือนเคย
เขาก็แค่ไม่เคยสม่ำเสมออยู่แล้ว...ใช่ไหม?
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน ฉันเดินไปที่โรงอาหารกับเมย์และเพื่อนกลุ่มเดิม ระหว่างที่กำลังจะนั่งลงที่โต๊ะ เสียงกระซิบกระซาบก็เริ่มดังขึ้นจากโต๊ะข้าง ๆ
“เฮ้ย ๆ ได้ข่าวยัง? ต้นน้ำสารภาพรักกับพีชเมื่อวานที่ลานจอดรถอะ!!”
“จริงดิ!! แล้วพีชตอบว่ายังไง?”
“ยังไม่ตอบ แต่ดูเหมือนจะมีลุ้นอะ…”
หัวใจฉันหยุดเต้นไปชั่วขณะ
เมย์หันมามองฉันทันที ใบหน้าเธอเหมือนรู้สึกผิดแทนทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไร
“พลอย…เรา…”
“ไม่เป็นไร” ฉันรีบพูดออกไปก่อนเธอจะพูดอะไรอีก
“มันก็แค่ข่าวลือ ยังไม่มีอะไรแน่นอน”
แต่หัวใจฉันบอกว่ามันไม่ใช่แค่ข่าวลือ
หลังเลิกเรียน ฉันเดินกลับบ้านอย่างช้า ๆ จนรู้ตัวอีกที ต้นน้ำก็เดินมาข้าง ๆ แล้ว
“เงียบจังวันนี้ เป็นไรเปล่า?” เขาถาม
“แค่เหนื่อยนิดหน่อย” ฉันโกหก
“เรามีเรื่องจะบอก...” เขาพูดขึ้นทันที โดยไม่รู้เลยว่าฉันกำลังพังทีละนิด
“เมื่อวาน เราบอกพีชไปแล้วว่าเราชอบเขา”
ฉันหยุดเดิน...หัวใจเหมือนหยุดเต้น
“เรากำลังจะข้ามเส้นความเป็นเพื่อนไปครั้งแรกในชีวิตเลยนะ คิดว่าเธออาจจะตอบตกลง”
ฉันยิ้ม...ฝืนยิ้มมากที่สุดเท่าที่เคยยิ้มมา
“ดีใจด้วยนะ...ต้นน้ำ”
“ขอบใจที่ให้คำแนะนำวันนั้น ไม่งั้นเราอาจจะไม่ได้พูดเลย”
ฉันพยักหน้าแล้วหันไปทางอื่น
น้ำตามันรื้นขึ้นมาโดยที่ฉันไม่อนุญาต
และคืนนั้น ฉันร้องไห้เงียบ ๆ อยู่ในห้องคนเดียว
เพราะสุดท้ายแล้ว...
“คนที่ต้นน้ำชอบ ไม่เคยเป็นฉันเลย”
หวังว่าทุกคนจะชอบสิ่งที่เราแต่งนะ มันอาจจะดูแปลกๆ แต่มันเกิดจากเรื่องจริง ที่เราเคยเจอมากับตัวเลนอยากจะมาแบ่งปันอโรคให้ทุกคนได้รู้ไปพร้อมๆกัน อ่านให้จบกันนะทุกคน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments