ณ ใจกลางป่าเฮนรี่กำลังก่อไปและเมอร์ลินกำลังทำที่พักทั้งคู่อยู่ในบรรยากาศมาคุและก็ตึงสุดๆเพราะเมอร์ลินน้อยใจกับน้ำเสียงของเฮนรี่ทั่งคู่เลยไม่คุยกันจนเฮนรี่ต้องถามขึ้นมาว่า "เจ้าเป็นแม่มดจริงรึ" เมอร์ลินได้ยินก็ตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า "ไม่ใช่แม่มดแต่เป็นนักเวทต่างหาก" เฮนรี่หยุดมือและก็ลุกขึ้นพร้อมถอยห่างจากกองหินและก็พูดว่า "จุดไฟซะ" เมอร์ลินถอยหายใจพร้อมพูดว่า "นี่ขอร้องคนแบบนั้นหรอ" เฮนรี่ไม่สนใจพร้อมกับกำลังจะเดินไปก่อไฟต่อแต่แล้วเมอร์ลินก็ใช้นิ้ววาดบางอย่างบนมือและก็มีไฟลุกขึ้นมาจากกองหินเฮนรี่เห็นก็ตกใจและก็นั่งลงข้างๆกองไฟพร้อมกับพูดว่า "นักเวทสินะ" เมอร์ลินได้ยินก็ยิ้มพร้อมกับมานั่งข้างๆพร้อมพูดว่า "ฉันเกิดมาพร้อมกับความสามารถทางเวทมนต์เลยถูกเรียกว่าแม่มดและส่วนนึงคงเพราะฉันหน้าตาสวยเหมือนผู้หญิงมั้งถึงถูกเรียกว่าแม่มด" เฮนรี่ก็ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เจ้างดงามนะเมอร์ลิน" เมอร์ลินได้ยินก็พูดว่า "นายก็หล่อนะเฮนรี่" พร้อมกับค่อยๆขยับเข้ามาพิงไหล่เฮนรี่และก็ถามเฮนรี่ว่า "นายเคยถามว่าฉันกลัวนายมั้ยใช่มั้ย" เฮนรี่ก็ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคยว่า "ใช่" เมอร์ลินยิ้มพร้อมกับใช้มือดึงหน้าของเฮนรี่มาใกล้ๆและพูดว่า "ฉันไม่กลัวนายแต่ว่าฉันหลงไหลนาย" เฮนรี่ได้ยินก็เขินและหันหน้าหนีพร้อมกับพูดว่า "เจ้าน่าหลงไหลกว่าอีกนะ" เมอร์ลินหัวเราะพร้อมพูดว่า "งั้นคืนนี้..." และก็ค่อยๆใช้มือมาแตะตัวเฮนรี่แต่ด้วยความรู้สึกไม่ไหวใจเฮนรี่ดึงมือของเมอร์ลินออกพร้อมพูดว่า "แกอย่าบังอาจคิดจะมาล่อลวงข้าด้วยการกระทำต่ำๆแบบนี้" เฮนรี่เดินไปที่ริมต้นไม้และหลับไปทิ้งให้เมอร์ลินต้องตกใจและก็เจ็บปวดอยู่คนเดียว
พอมาถึงช่วงเช้าเฮนรี่ตื่นมาพร้อมกับเห็นเมอร์ลินนั่งอยู่เขาเลยเดินไปดูและเห็นเมอร์ลินกำลังเช็ดน้ำตาอยู่เขาก็เลยถามไปว่า "เจ้าไปโดนอะไรเข้า" เมอร์ลินหันหน้าหนีพร้อมพูดว่า "ฉันมันแค่พวกต่ำๆไม่ใช่รึไงนายจะใส่ใจทำไมละ" พร้อมกับเดินหนีไปทิิ้งให้เฮนรี่ค่อยๆคิดเรื่องต่างๆ
....โปรดติดตามตอนต่อไป....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments