*ไอซากะ×ชาย*
ไอวันธรรมดาวันหนึ่งชายตื่นขึ้นมาจากเตียงในห้องพยาบาลที่ก็ไม่รู้ว่าทำไมมาอยู่ตรงนี้เช่นกัน
"ฉัน...มาอยู่นี่ได้ไง?"
ชายมองซ้ายมองขวาด้วยความสงสัยก่อนที่จะมองไปที่ข้างๆเตียงที่ตอนนี้มี...
"อะ-ไอซากะหรอ?"
ชายมองเด็กชายผมสีดำปรายน้ำเงินที่หลับหมอบอยู่ที่ข้างๆเตียงด้วยความสงสัย
"เฮ้!...นี่ไอซากะ!"
ชายเขย่าตัวไอซากะเบาๆให้เขาตื่น
"อืม....."
ไอซากะพูดออกมาเบาๆด้วยความง่วง
"นี่!"
"อ่าว....ตื่นเเล้วหรอ?"
ไอซากะเงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่อยากหลับขั้นสุด
"ทำไม?.....ฉันมาอยู่ที่นี่?"
"ก็นายดันไปกินโซจูเเละเมาเละไม่เป็นท่าเลยสลบหน่ะ"
"ห่ะ!?...ฉันเนี่ยนะ!?"
ชายชี้มาทีตัวเองเเบบงงๆเเละตกใจสุดขีด
"เออ...ฉันเลยต้องเเบกนายมานอนนี่ไง.."
"โอ้วชิด....เเล้ว..นายน้อยหล่ะ?"
"ยังจะมาถามอีกนะทั้งๆที้เมื่อวานนายก็พูดจาเเปลกๆออกไปเเท้ๆ"
"ฉะ-ฉันพูดว่าไง?"
"บอกว่า....'นายน้อยครับ...ผมรักนายน้อยนะครับ..'เเบบนั้นออกมาอะ"
"จะ-จริงดิ!?"
ชายหน้าขึ้นสีด้วยความอายขั้นสุด
"นายน้อยกลัวจนหนีไปเลยหล่ะ"
"โถ่เอ้ย~~~~"
"เอาหน่า...."
ไอซากะมองชายพรางยิ้มมุมฉากเล็กๆ
"เเล้วทำไมนายไม่ดูเเลนายน้อย!?"
"ก็ฉันมาดํเเลนายอยู่นี่ไง"
"นายน้อยสำคัญกว่าฉันนะเว้ย!!"
"อาลาดินกับโจเซฟดูเเลอยู่น่า..."
"หรอ...ค่อยยังชั่ว..."
ชายนอนหงายลงไปที่เตียงด้วยความโล่งอก
"ยังปวดหัวอยู่มั้ย?"
"ก็..นิดนึง"
ชายลุกขึ้นมานั่งเหมือนเดิม
"ตัวก็...ไม่ร้อนหนิ.."
"!?"
ไอซากะยืนขึ้นเเบะใช้มือข้างนึงไปวางบนหน้าผากของชายเบาๆ
"หะ-เฮ้!"
ชายรีปปัดมือของไอซากะออกอย่างเร็วด้วยสีหน้าที่ขึ้นสีเเดงฉ่าราวกัยมะเขือเทศ
"อะไรเล่า!?"
"นายทำบ้าไรเนี่ย!?"
"ก็...เช็คไงว่าเป็นไข้มั้ย?"
"มาทำตัวออ่นโยนป่านนี้เนี่ยนะ!?"
"รึว่านายไม่ชอบหล่ะ?"
"ก็...ปล่าว..."
ชายหลบตาของไอซากะเล็กน้อยด้วยใบหน้าสีเเดงฉาน
"งั้นนอนไปซะไอหมา"
"ห๋า!?....นายไม่มีสิทธิ์!!!"
"ไม่มีสิทธิ์อะไรเล่า?"
"คนที่จะเรียกฉันว่าหมาได้มีเเค่นายน้อยเท่านั้น!!"
"โอเคๆไอเด็กเอ้ย"
ชายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
"ห๋า!?ฉันไม่ใช่เด็กนะเว้ย!!"
"นายก็เป็นเด็กในสายตาฉันอยู่ดีนั่นเเหละ"
"ห๋า!?"
"นอนไปซะ"
ไอซะกะดันตัวให้ชายลงไปนอนเเนะเอาผ้าห่มมาคลุมให้
_________________จบ__________________
สามารถรีเควสคู่อื่นมาได้นะคะ^^
(ขอชาบรับน้า)
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments